Όφελος
17/09/2019
Απολέσθηκε ο χρόνος, οι κραυγές μας εκτοπίστηκαν. Ο λόγος που βαδίζουμε σε αυτή τη χρονική ασυνέχεια λησμονήθηκε. Αναζητούμε ανελλιπώς τα θραύσματα της ζωής, έστω κατακερματισμένης. Τα μάτια φωνάζουν, το στόμα σιωπά. Το στόμα ανέκαθεν υπερτιμημένο μέλος. Τα ρολόγια κρύφτηκαν, ξεχωρίζουμε τις διαφορές στιγμών από την ποσότητα φωτός που σκάει ανελέητα στα απογυμνωμένα σώματα μας. Δίχως εξαιρέσεις, δίχως δεσμεύσεις όλοι παραλαμβάνουν μερίδιο ενέργειας που τους αναλογεί. Δικαιοσύνη-αδικία λέξεις ανεπικύρωτες. Το τέλος πάντα ηλιοκαμένο, χωρισμένο σε διαδοχικές ατελείωτες αρχές. Στο πάγωμα αυτό του χρόνου ο θάνατος παρίσταται λειψός. Λίγο φως και επιβεβαιώνεται η ύπαρξη. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε ηχοτόπια κραυγών. Ανήκουν στην αγωνία της ζωής. Εδώ, σε αυτή τη νύχτα η ζωή είναι χαμένη ή πιότερο κερδισμένη υπερβαίνοντας τον ίδιο της τον εαυτό. Μεταλλάσσεται σε αλήθεια κάθετων γραμμών και σχημάτων.
Τα κενά διαστήματα στον ήχο και ανάμεσα στα πολλά πλανερά περάσματα της συνέχειας του χρόνου είναι ζωή. Σαν το θάνατο ή σαν το μη χρόνο, η συνείδησή του παρόντος απόλυτα βιώνεται. Ηδονή η άκρατη αποδόμηση. Απλότητα και χρέος.Top of Form
Bottom of Form
