Μετεκλογικά καφενεία: Επιστροφή της κανονικότητας: Μέρος Δ’ – Η  Ανταλλαγή

 

 

Οι δύο καρίες… εεε, οι δύο κυρίες έχουν αρχίσει την διαδικασία δοκιμής και υφαρπαγής των γαριδακίων των Εμμανουήλ και Μίκη…

Η Ρούλα έχει σφηνωθεί μεταξύ εμού και του Πάνου… Και καθώς σκύβει για να δοκιμάσει το γαριδάκι του φίλου της, ο αριστερός γλουτός πιέζει το δεξιό μου ώμο – κι όχι μόνο… Στην προσπάθεια μου να αποφύγω την πίεση γέρνω προς τα αριστερά, μόνο και μόνο για να πέσω πάνω στον δεξιό γλουτό- κι όχι μόνο –  της μίας Νατάσας, η οποία έχει κάνει δυναμική εμφάνιση στη σκηνή…

Με κοιτάζει ίσως κάπως προκλητικά και μου λέει, με σιγανή φωνή:

«Άσε να σου αδειάσω το τασάκι σου, Μανόλη μου…»

[Αμάν πια μ’ αυτό το τασάκι!]

Για να της κάνω χώρο παίρνω την τσάντα του Εμμανουήλ, την ακουμπώ στους  μηρούς μου και γέρνω προς τα πίσω –  λίγο. Έτσι, η μία Νατάσα βρίσκει χώρο για να μου αδειάσει το τασάκι μου σ’ ένα τσίγκινο κουβαδάκι – διαδικασία που όμως δεν μπορώ να παρακολουθήσω, μιας κι εμποδίζει την ορατότητά μου το όχι και τόσο πάρα πολύ προκλητικό ντεκολτέ της μίας Νατάσας…

Η φωνή της κυρία Δάφνης με ξεκολλάει…

Μια φωνή παραπονιάρικη και αριστοκρατικά ναζιάρικη:

«Έλα, ρε Μικούλη μου, σε παρακαλώ, άσε με να δοκιμάσω τα γαριδάκια σου!»

 Ανασηκώνομαι για να δω καλύτερα τον Μίκη

Έχει γύρει ελαφρά προς τα εμπρός και κρατάει σφιχτά το μπολ με τα γαριδάκια στο ύψος του στομαχιού του. Η έκφραση του προσώπου του είναι κάπως… σφιγμένη… Είναι η έκφραση  ενός ανθρώπου που προσπαθεί να αφοδεύσει αλλά δεν μπορεί… Ή, η έκφραση ενός ανθρώπου που βρίσκεται εν μέσω μιας μονοθύελλας… εεε, μιας χιονοθύελλας, μιας καταιγίδας…

Η φωνή της Κυρίας Δάφνης γίνεται πιο σκερτσόζικη, πιο χαριτωμένη:

«Κι αν μου τα δώσεις, σου υπόσχομαι να  σου φτιάξω καρμπονάρα, που σου αρέσει, ε;»

 Ο Κατακουζηνός αποφασίζει να παρέμβει:

«Α, μ’ αρέσει και μένα πολύ η καρμουνάρα… εεε, η καρμπουνάρα… εεε, η καραπουρνάρια!»

[Μπράβο μπάρμπα Σήφη! Αφήσαμε τον γάμο και πάμε για καρά – πουρνάρια! Ολοκληρωτική πανωλεθρία, μπάρμπα Σήφη μου! Ολοκληρωτική πανωλεθρία!! Μπάρμπα Σήφη μου!!!!]

Μετά από αυτά  τα τρία χαριτωμένα λεκτικά φάουλ του Κυρίου Κατακουζηνού, την σκυτάλη παίρνει η Ρούλα, αρχίζοντας την δοκιμή των γαριδακίων του Πάνου…

Μόλις αρχίζει να μασουλάει το γαριδάκι, η έκφραση του προσώπου του Πάνου αρχίζει να μοιάζει με εκείνη του Μίκη…

Και μετά την δοκιμή – η ώρα της βαθμολογίας από την κριτική επιτροπή, δηλαδή από την Ρούλα, η οποία αφού ξερογλείφει τα χείλη της – με όχι εξωφρενικά πάρα πολύ προκλητικό τρόπο –  κι αναστενάζει, αποφαίνεται – με όχι υπερθετικά αισθησιακή και λάγνα φωνή:

«Μωρό μου το γαριδάκι σου είναι φοβερό!»

Και:

«Μεγάλο και τραγανό!»

Και – απευθυνόμενη, ενθουσιασμένη, στην Κυρία Δάφνη:

«Έλα Νταίζη μου να δοκιμάσεις κι εσύ ένα γαριδάκι του Πάνου. Είναι πολύ νόστιμο!»

Η Κυρία Δαφνη, η οποία στο μεταξύ έχει αποσπάσει τα γαριδάκια του Μίκη, απαντάει, με μια αριστοκρατική, παιδική και παιχνιδιάρικη αθωότητα:

«Μμμμ, άσε να δοκιμάσω πρώτα γαριδάκι του Μικούλη μου, μωρό μου»

[Ένα – ένα τα γαριδάκια, κοπελιές! Μην τα μπερδεύετε, κι έχουμε άλλα μετά…]

Η Κυρία Δάφνη αρχίζει να μασουλάει το γαριδάκι του Μίκη με αρκετά λιγότερο… εεε, …. εεε, τρόπο, με μισάνοιχτα μάτια και μουγκρίζοντας, πάντοτε  αριστοκρατικά:      

«Αχ, πόσο νόστιμο είναι το γαριδάκι σου, Μίκη μουουου!»

Και μετά – προεκτείνοντας το μπολ προς την κατεύθυνση της Ρούλας:

«Μ, μ, μ, μ, μ, μ, έλα κουκλάρα μου να δοκιμάσεις κι εσύ το γαριδάκι του Μίκη»

Η ιδέα της Δάφνης ενθουσιάζει την Ρούλα:

«Ας τα δοκιμάσουμε μαζί! Ας ανταλλάξουμε τα γαριδάκια!»

[Αυτές είναι οι περίφημες Αλλαξο – γαριδακιές… Και έγινε βραχιόλι! Και έγινε βραχιόλι!! Που το ζητάνε όλοι!!! Αν και σε πολλές αρέσει κι ο Κολιές!!!! Κι ο Κολιές!!!! Π…αναριά! Π…αναριά!!!!]    

Η  ανταλλαγή των γαριδακίων ήταν μια…, μια παχνιδιάρικη, μια…, μια αριστοκρατικά σκερτσόζικη, μια παιδικά αθώα διαδικασία. Κι όχι πάρα πολύ υπερβολικά αισθησιακή, προκλητική ή λάγνα…

[Ακόμα και οι πορνοστάρ στις τσόντες είναι πιο παιδικά αθώες! Ακόμα και οι πορνοστάρ!! Ακόμα και οι πορνοστάρ!!!!]

 Εντάξει…, έβαλε η μία το γαριδάκι στο στόμα της άλλης, έγλειψε λίγο η μία το δάκτυλο της άλλης, κοιτάχτηκαν λίγο με μισάνοιχτα τα μάτια, δαγκώσανε λίγο τα χείλια τους, αναστέναξαν λίγο βαριά… Αυτά… Όχι κάτι το ιδιαίτερα προκλητικό…

Μόλις ολοκλήρωσαν την δοκιμή, η αναψοκοκκινισμένη Ρούλα απευθύνεται στην επίσης κάπως ταραγμένη κυρία Δάφνη:

« Έλα μωρό μου, πάμε να φάμε και τα υπόλοιπα, μαζί με τα κορίτσια…»

Δάφνη: Ναι, ναι. Θα 'ρθουν όπου να ναι και τα παιδιά από το ιστιοφόρο!

[Ιστιοφόρο; Ιστιοφόρο; Ποιο ιστιοφόρο;;;]

Και τραβάνε προς τις άλλες, περπατώντας αρκετά πολύ λίγο αισθησιακά…