Η άλλη Νατάσα αρχίζει να μοιράζει τα ποτήρια

Πρώτος δροσίζεται ο έκθαμβος μπαρμπαγιάννης, ο  οποίος μονολογεί ψιθυριστά κάτι ακαταλαβίστικα του τύπου  Ανίτα Έκμπεργκ, πιου λάτε, πιου τέτε, Σαλιέρι και κάτι άλλα ιταλικά που δε βγάζανε κανένα νόημα…

Ύστερα, κι αφού παρακάμπτει  τον πλάτανο, η άλλη Νατάσα μου προσφέρει ένα ποτήρι νερό, ένα άδειο ουζοπότηρο, για να βάζω από το τσίπουρο που μου έχει προμηθεύσει η Χρύσα, μιας και είμαι λαθρομπεκρής, κι ένα αδειανό τασάκι, λέγοντας μου, χαμηλόφωνα:  στάξε την καύτρα σου στο τασάκι Μανόλη μου – ακούστηκε  σαν Μμμμουανόλη μου

Κάνω μια κίνηση για να ρίξω την στάχτη του τσιγάρου μου στο τασάκι που κρατούσε ακόμα η Νατάσα, αλλά δεν προλαβαίνω κι η στάχτη πέφτει στο σορτσάκι της…

Η Νατάσα αφήνει ψύχραιμα στο τραπέζι τα τασάκι, απομακρύνει με το χέρι της τις στάχτες από πάνω της και μου λέει –  ναζιάρικα αλλά όχι και πάρα πολύ προκλητικά:

«Αχ Μανόλη μου, παραλίγο να με κάψει η καύτρα σου!»

Ακούγεται ο ήχος ενός ποτηριού που σπάει. Ήταν το ουίσκι – Heig με πάγο – του Σιώκου, ο οποίος όμως δεν έχει αντιληφθεί τι συνέβη, καθώς εξακολουθεί να κρατάει ένα αόρατο ποτήρι με το δεξί του χέρι – και να κοιτάει σα χάνος προς την κατεύθυνση της άλλης Νατάσας…    

Η αντίδραση της είναι για άλλη μια φορά ψύχραιμη, αποφασιστική και πολύ γρήγορη:

Αφού ολοκληρώνει τον κύκλο παράδοσης των ποτηριών, έρχεται ξανά προς το μέρος μας, σφηνώνεται μεταξύ της δικιάς μου καρέκλας και της καρέκλας του Σιώκου – πατώντας με τις μύτες των ποδιών της, μου γυρνάει τον…, εεε…, την πλάτη της, και του λέει – στοργικά αλλά και ναζιάρικα:

«Θα σας μαλώσω, απροσεχτούλη Γιάννη!»

Κι ακόμα πιο ναζιάρικα:

«Θα αναγκάσετε να σκύψω για να μαζέψω τα σπασμένα γυαλιά! Δε με λυπάστε;»

Ο Σιώκος κοιτάζει το αόρατο ποτήρι, μετά σκύβει και βλέπει τα σπασμένα γυαλιά, χαμογελάει χαζοχαρούμενα στην όμορφη σερβιτόρα και της λέει:

«Συγ, συγ, συγ, συγ. Δι, δι, δι, δι…»

Η σερβιτόρα αποχωρεί για να φέρει την σκούπα και το φαράσι, κι ο μπαρμπαγιάννης ο Σιώκος μονολογεί χαμηλόφωνα:  

 Η «κοινωνική κατασκευή» του φύλου μου κατέρρευσε με πάταγο…

Η σερβιτόρα γύρισε πολύ γρήγορα στην σκηνή κι άρχισε να σκουπίζει τα σπασμένα γυαλιά, αλλά εμείς δε μπορούμε να περιγράψουμε όλη αυτήν την διαδικασία σκουπίσματος. Ας αρκεστούμε μόνο να επισημάνουμε μια λεκτική – και χαμηλόφωνη – παρατήρηση του Νίκου του Γκάτσου: «Γουάου! Ψυχεδελική γκόμενα!! Yeah Baby!!», μια λυποθυμία – του Γιάννη του Σιώκου, και μια – επίσης χαμηλόφωνη –  τραγουδιστική παρέμβαση ενός εκστασιασμένου από το σκούπισμα Καντάφι:

Και τα γκανίκια μας όταν χορεύουν,

με χασταρώματα που σε μαγεύουν,

κουνάνε σώματα και τα πιτέ τους,

μέσα σε κλείνουνε στις αγκαλιές τους…

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό

και το λουμνό τ’ αφεντικό

νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό

Η σερβιτόρα φεύγει από την σκηνή, ο μπαρμπαγιάννης συνέρχεται, και η προεκλογική συζήτηση αρχίζει:

Ο Γκάτσος ξεκινά πολύ επιθετικά:

«Εγώ ψηφίζω ΣΎΡΙΖΑ ακόμα και στις εκλογές της πολυκατοικίας μου!»

Μίκης – χαϊδεύοντας απαλά τον κουλουριασμένο – και κοιμώμενο –  στα πόδια του, Αλέξη: «Εγώ ψηφίζω Κούλη στις ευρωεκλογές και ΚουΚουΕ σε δημοτικές – περιφερειακές!»

Και: «Αλλά, χαρίζω από ένα εικοσάρικο σ’ όποιον ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ!!»

Δράκος – έχοντας μόλις επιστρέψει: «Όξω, Συριζόσκυλα! Εγώ θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ μόνο σε δημοτικές – γιατί κατεβαίνει υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος ένα ξάδερφός μου. Στις περιφερειακές, άκυρο και Ζωή Κωνσταντοπούλου σε ευρωεκλογές!»

 Σιώκος: «Εγώ στηρίζω Λαϊκή ενότητα, αλλά θα κάνω αποχή! Α, και δίνω κι ένα χιλιάρικο σε όποιον δε ψηφίσει Ανταρσία!»

Παρεμβαίνω ενθουσιασμένος, ανοίγοντας την παλάμη μου:

«Δώσε και σε μένα, Μπάρμπα,…εεε, Γιάννη!»

Και ο Σιώκος πάει να μου προσφέρει ένα παλιό χαρτονόμισμα των χιλίων δραχμών που έβγαλε από την τσέπη του…

Αν και είμαι, βέβαια, υπέρ της επιστροφής στην δραχμή…, αρνήθηκα ευγενικά την προσφορά του Σιώκου… Γιατί η Ανταρσία αξίζει πολύ περισσότερο …από χίλιες… δραχμές…  

Άραβας: «Εγώ ψηφίζω τον εαυτό μου στις δημοτικές, ΚΚΕ στις περιφερειακές και Βαρουφάκη στις ευρωεκλογές!»  

Εμμανουήλ: «Σκέφτομαι να διαμοιράσω τις αριστερές ψήφους μου! Από κει και πέρα, ας ψηφίσει ο καθένας όπως νομίζει… Ακόμα και Σύριζα, μιας και δεν ό, τι καλύτερο να βγει αυτού του τύπου η δεξιά…»

 Και συμπλήρωσε:

«Είχα πει, πριν μερικά χρόνια – και με χιουμοριστική διάθεση: Σύριζα –  και πολύ μας είναι… Αλλά σκέπτομαι ότι πρέπει να προσθέσω –  και να ρωτήσω: Όμως, μας αξίζει η νουδού του Κούλη; Μα Κούλη, ρε παιδιά;»

Απαντάει άμεσα οΣιώκος: «Είναι το ίδιο και οι δύο! Δυτικόφιλοι και νεοφιλελεύθεροι!»   

Γκάτσος: Ας βγει, το λοιπόν, για να μάθουμε και την απάντηση…

Εμμανουήλ: Να το ρισκάρουμε, δηλαδή;

Απάντηση στην ερώτηση Εμμανουήλ δε δίνεται, κι έτσι αλλάζει θέμα η καφενειακή μας συζήτηση