Κάνοντας διαδρομές σε σπίτια, δημόσιους

χώρους κι εγχειρήματα στα Εξάρχεια

Κι όλα ξεκινούν πάλι με το γάτο τον Μέλβιλ που χάθηκε την μέρα της προηγούμενης διαδρομής μας στα Εξάρχεια. Οι δρόμοι αφισοκολλήθηκαν με μια φωτογραφία του γάτου και λίγα παιδιά στα «Νέα της Δευτέρας» ήδη το ήξεραν. Η β’ τάξη του 35ου Δημοτικού Σχολείου ήταν με μια αφίσα στα χέρια της ξανά κι έτοιμη να την κολλήσει στα σπίτια των παιδιών και να πάρει και τηλέφωνο τον άνθρωπο που την αναζητούσε. Η λογοτεχνία και η πολιτειότητα των παιδιών σε συνεργασία!

Οι μέρες του Μάρτη έφεραν τις τεχνικές Freinet πιο κοντά στις αποφάσεις του Συμβουλίου της τάξης. Η μικροφωνική έκανε το λόγο των παιδιών να ακούγεται πιο εύηχα, το εργαστήριο με τον χαρταετό, με τον κύριο Βαγγέλη από την συνέλευση του Πάρκου Ναυαρίνου υποδεχόμενο ασμένως, το πρώτο βιβλίο στο τυπογραφείο να ετοιμάζεται και την αλληλογραφία να μας φέρνει γράμμα του Αι – Βασίλη, της κυρίας Ρόζας, άλμπουμ γραμματοσήμων και βιβλία. Το μέιλ μας κι αυτό υποδέχθηκε τις απαντήσεις της Παυλίνας Παμπούδη όλο χιούμορ στην συνέντευξη που της έκαναν τα παιδιά. Και η άνοιξη στον κήπο μας ήρθε μετρώντας το ύψος του σταριού και από το μπουμπούκιασμα του πλάτανου. Η «Λοξή Τάξη» σ’ όλο της το μεγαλείο!

Οι λογοτεχνικές μας γάτες έγιναν εργαστήριο ζωγραφικής (ο Λεοπόλδος, ο Μητσόγατος, ο Συννεφόγατος και ο Σμολένσκη), όλες γάτες του Χρήστου Μπουλώτη, συγγραφέα της γειτονιάς μας. Οι συνελεύσεις των ζώων έγιναν με τα λούτρινα που έχουμε στην τάξη μας και χαρίστηκαν στο τέλος στα παιδιά από ένα κορίτσι που μεγαλώνει στην γειτονιά μας, την Αρέθα. Σύντομα τα παιδιά θα την γνωρίσουν γιατί δύο χρόνια τώρα έχουν όλα τα ζώα απτά στα χέρια τους για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να κάνουν πολιτική! Για τις 6 Μάρτη τη βία την νικήσαμε πέρυσι καθώς χωριστήκαμε σε «βιβλιοφάγους» και «ξυλοφάγους» επιτρέποντας τακτικά τις μετακινήσεις. Και για τις 8 Μάρτη παίξαμε ποδόσφαιρο με μικρές ομάδες κάνοντας τα κορίτσια να χαρούν, γιατί δεν είχαν παίξει ως τώρα ποδόσφαιρο με τα αγόρια. Κάτι που επαναλαμβάνουμε στην αυλή, παίρνοντας και μία μπάλα μαζί μας στις εξόδους στην κοινότητα για να βεβηλώνουμε του χώρους. Τάξη – αυλή – κοινότητα το σύνθημά μας! 

Η νέα μας διαδρομή στην κοινότητα αφορούσε τις ουσίες, την αλληλεγγύη και τον ιδιωτικό χώρο της Μάρω Δημάκη, το σπίτι της που γι’ αυτό είναι γραμμένο το βιβλίο του Χρήστου Μπουλώτη, «Ο Γάτος της Οδού Σμολένσκη» (Ελληνικά Γράμματα, 2007). Στο κυπαρίσσι μας ξεκινήσαμε να διαβάζουμε τα βιβλία της υπαίθριας βιβλιοθήκης μας και να προβάρουμε τις μουσικές μας στο νηπιαγωγείο. Η Σοφία με την τάξη υποδοχής μαζί μας! Με το καρότσι γεμάτο βιβλία της γειτονιάς ξεκινήσαμε από το Πολυτεχνείο όπου παίζοντας μπάλα διαβάζαμε το βιβλίο του Χρήστου Μπουλώτη «Ο γάτος Λεοπόλδος της Σχολής Καλών Τεχνών» (Ελληνικά Γράμματα, 2007). Αχ αυτά τα μηχανάκια των εργαζομένων!!!!!! Πώς τα επιτρέπουν μέσα στο Πολυτεχνείο;;;!!!!

Αλλά εργάτες είναι, δίκιο θα έχουνε. Και μετά μας περίμενε «Ο κήπος με τις 11 γάτες», το βιβλίο για την πρόληψη κατά των ουσιών στο ΚΕΘΕΑ. Μπαίνοντας μέσα τα παιδιά στο κτίριο κι αναζητώντας τις γάτες έφτασαν με την κυρία Χριστίνα στο δεύτερο όροφο, έκαναν κύκλο κι άρχισαν να μιλούν για τον Νώε, τον Σιαμ, το Χιονάτο, τον Παντοφλίνο, την Πορτοκαλένια και την κοινότητά τους. Κι εκεί τα συναισθήματα κι εκεί το όνομά τους κι εκεί το τι κάνει ευτυχισμένα τα παιδιά – γατιά των Εξαρχείων. Κι εκεί γράφτηκε άλλη μια φορά ο ύμνος στην φιλία, το τραγούδι του Φοίβου από την «Συντεχνία του Γέλιου»  - γιατί έχω μαζί μου, την Τζέλα, την Λέλα τον Κόρνα και τον Κλεομένη, όπως λέει και το τραγούδι! Διαπραγματεύσεις, όρια, συγκρούσεις, προσωπικό, φιλία, συναισθήματα, διαφορετικό, επίλυση συγκρούσεων μέσα σε λίγα λεπτά!!! Δίνοντας τέλος στην ιστορία του βιβλίου πάλι με την (δύσκολη) φιλία.

Κι από εκεί πήγαμε στον «Σκόρο» που μας περίμενε η κυρία Γεωργία. Η λογοτεχνική φαντασία έγινε ρούχα, αντικείμενα, βιβλία, εγκυκλοπαίδειες και τηλεόραση! Τα παιδιά διάλεξαν αντικείμενα που τους άρεσαν, μιλήσαμε λίγο για τον χώρο, μας χάρισαν την «Δομή», κάναμε κριτική στην κατανάλωση και γνωρίσαμε την κυρία Μάρω Δημάκη που ήρθε να μας για το σπίτι της να δούμε τον διάσημο γάτο που του άρεσε το πιάνο της κυρίας Λελέ, της μαμάς της Μάρως. Γεμίσαμε την είσοδο του «Σκόρου» με λογοτεχνικούς γάτους κι ετοιμαστήκαμε! Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε την Ζωοδόχου Πηγής, μπήκαμε μέσα στο βιβλιοπωλείο στις εκδόσεις «Γκοβόστη» και περάσαμε την οδό Καλλιδρομίου (όνομα του βουνού που βλέπω από το σπίτι μου στα Καμένα Βούρλα) χωρίς να δούμε τον Μητσόγατο, γιατί βγαίνει τα Σάββατα στη λαϊκή! «Ο Μητσόγατος στη λαϊκή αγορά» (Ελληνικά Γράμματα, 2007), ένα ακόμα βιβλίο του Χρήστου Μπουλώτη! Στρίψαμε στην Κωνσταντίνου Σμολένσκη, γεμίσαμε με λογοτεχνικούς γάτους την είσοδο κι ανεβήκαμε στο σπίτι της Μάρως. Καθίσαμε στο σαλόνι της κι άρχισαν να ανεμίζουν οι σελίδες του βιβλίου, να παίζουμε στο πιάνο, να πηγαίνουμε στο κρεβάτι της με τις τσιχλόφουσκες που γίνονται μπαλόνια και σε πάνε στον Λυκαβηττό και να μυρίζουμε την γαζία. Διαβάζαμε το βιβλίο με την ντουντούκα που είχαμε μαζί μας σαν παλιοί φουτουριστές, κάνοντας την γραφή αίνιγμα για το τι θα ακολουθήσει! Με τι αγάπη μιλούσε η Μάρω στα παιδιά! Και πως τα ξανακάλεσε στο σπίτι της που είχε από - συναρμολογημένα όλα τα μέρη του βιβλίου!

Όμως ο χρόνος, ο χρόνος που μας μεγαλώνει, ο χρόνος που μας πήρε την κυρία Λελέ, ο χρόνος που παλιώνει τα βιβλία του Χρήστου, ο χρόνος που είναι το κουδούνι των παιδιών, δεν μας ρωτά. Η μικρή μας συνέλευση στο σαλόνι της κυρίας Μάρως τον συμβουλεύτηκε κι είπε πως θέλει να είναι ακριβής, γι’ αυτό χτυπάει σαν την καρδιά μας. Ώρα να φύγουμε! Να γυρίσουμε! Να κουδουνίσουν τ’ αυτιά μας! Κι όμως μας περίμεναν δύο εκπλήξεις. Ο Μέλβιλ βρέθηκε και ο Δημήτρης που τον αγαπούσε πολύ ήρθε και μας συνάντησε γιατί αγάπησε τα τηλεφωνήματα των παιδιών. Και το καρότσι μας βαρύ όπως ήταν από την εγκυκλοπαίδεια «Δομή», τούμπαρε κι έριξε στις μικρές λίμνες των Εξαρχείων με τ’ απόνερα, τους γάτους, τον Βιζυηνό και τον Λαπαθιώτη!!! Οι γάτοι μόνο νερό δεν θέλουν!! Αλλά τελικά τα βιβλία τα σώσαμε με τους γάτους μαζί!!! Μπροστά μας το σχολείο, το τελευταίο κουδούνι. Μας περιμένει όμως το σχολείο της κοινότητας ξανά, μέσα ή έξω αν είναι δεν το ξέρω, γιατί μάθαμε το έξω να το φέρουμε μέσα κι από μέσα πάλι έξω να βγαίνουμε. Ραντεβού λοιπόν στην κοινότητα για θέατρο, αυτή τη φορά «Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν», στο κατειλημμένο «Εμπρός», από την «Συντεχνία του Γέλιου» και το φίλο τον Βασίλη, μέρα που είναι κατά του ρατσισμού! Μ’ αυτές τις δύσκολες ομάδες του άρθρου 15 των δικαιωμάτων του παιδιού.

Η καινούρια ημέρα μας βρήκε με το ρολόι στην αυλή να μαθαίνουμε την ώρα, την Σολάζ από τη Γαλλία να κάνει την ταχυδρόμο, φέρνοντάς μας ζωγραφιές από τα παιδιά – προσφυγοπούλα της Γαλλίας και παίρνοντας τις δικές μας, με το παραδοσιακό επάγγελμα του εφημεριδοπώλη (εφημερίδες, εφημερίδες!!!), με τους γλάρους από την Αίγινα να πετούν από πάνω μας, τη ψήφιση των κειμένων για τη εφημερίδα μας  «Τ’ αετόπουλα» (2019) και τις παρουσιάσεις μας. Μας βρήκε να ετοιμαζόμαστε για την παγκόσμια ημέρα ποίησης στις 21 Μάρτη. Το κυπαρίσσι μας «δείχνει 12 ακριβώς» όπως λέει ο Ελύτης μας! Μας βρήκε η άνοιξη, η φύση και οι «ελεύθεροι πολιορκημένοι» του Σολωμού 25 Μάρτη που ξημερώνει, λίγο πριν τον «σκληρό Απρίλη» και την «ανάπτυξη στΊλβοντος ποδηλάτου» στις 7 που θα γιορτάσουμε τον Εμπειρίκο μας στο Πεδίο του Άρεως με τα ποδήλατα, βάζοντας και μια ντουντούκα στο στόμα του Καβάφη γι’ αυτήν «την πόλη που μας ακολουθεί», χωρίς ο Σεφέρης δίπλα του να λέει τίποτα.