Ιστορίες από το καφενείο: Σαλάμι Μακεδονικό – Μέρος Β’
12/02/2019
Ο Βάκης ο Δάσκαλος – κατά κόσμον Βαγγέλης Αποστόλου – έχει αφιχθεί στον προαύλιο χώρο του καφενείου την ώρα που η αντιπαράθεση που διεξάγεται μεταξύ μακεδονομάχων κι εθνομηδενιστών – εντός του καφενείου – έχει ανάψει για τα καλά!
Αλλά προτού προχωρήσουμε στη δράση καλό είναι να πούμε λίγα λόγια για το Βάκη:
Ο Βάκης ο δάσκαλος είναι όντως δάσκαλος. Μάλιστα το δημοτικό σχολείο στο οποίο διδάσκει βρίσκεται πλησίον του καφενείου, γεγονός το οποίο του επιτρέπει να διδάσκει το πρωί τα παιδιά και το βράδυ τους γονείς των παιδιών – για την ακρίβεια, τους μπαρμπάδες τους…
Ο Βάκης λοιπόν:
Έχει κλείσει εδώ κι 9 ½ εβδ…, εεε…, εδώ κι 9 ½ χρόνια τα 39 του…
Είναι παντρεμένος – σύμφωνο συμβίωσης – με την συνάδελφο του – δασκάλα δηλαδή κι εκείνη – Άρτεμη Αλευρά, και συγκατοικεί – όχι κάθε μέρα – μαζί με αυτήν αλλά και με την 16χρονη κόρη της…
Έχει ύψος 1,77 με 1,78 και βάρος όχι πολύ πάνω από 97 κιλά…
Έχει παρουσιαστικό που θυμίζει γερμανό διανοούμενο του μεσοπολέμου – στρογγυλό πρόσωπο, στρογγυλά γυαλιά, μουσάκι κλπ…
Και παρότι αριστερός και διανοούμενος, είναι βαθιά θρησκευόμενος – μ’ έναν ιδιαίτερο, δικό του τρόπο, αφού πηγαίνει εκκλησία μόνο μια φορά το χρόνο, στην Ανάσταση δηλαδή…
Αν και έχει μια πλατιά γκάμα ενδιαφερόντων – φιλοσοφία, παιδαγωγική επιστήμη, μουσική, κινηματογράφος, αγαπημένο θέμα συζήτησης είναι η μαγειρική
Ο Βάκης στέκεται μπροστά μας και φανερά προβληματισμένος κι έκπληκτος μας ρωτάει:
«Χριστέ μου και Παναγία μου, από πού έρχονται όλες αυτές οι φωνές;»
Και συμπληρώνει:
Ακούγονταν απ’ την πλατεία!»
«Ο Εμμανουήλ με ένα νόημα του δείχνει το καφενείο και απαντάει, βαριεστημένα:
«Οι γέροι…, τσακώνονται για το μακεδονικό»
Ο Βάκης κοιτάει γουρλωμένος προς το καφενείο…
Λέξεις, κινήσεις και χειρονομίες έντονες. Ας σταχυολογήσουμε μερικές:
Σχέδιο Ανάν, Γιουγκοσλαβία, βομβαρδισμοί, Συρία, Λιβύη, αγωγοί, προδοσία κλπ
Ο Βάκης γυρνά, πάντα με γουρλωμένα μάτια, προς τον Εμμανουήλ και λέει:
«Καλύτερα να κάτσουμε έξω σήμερα»
Για να συμπληρώσει – με μη γουρλωμένα μάτια:
«Μπρρρ…, αν και κάνει κρύο κι απόψε…»
Κι αφού έκατσε στην καρέκλα που τον περίμενε:
«Βλέπω έχουμε και σαλαμάκι!»
Για ν’ απαντήσει ο Παναγιώτης
«Μακεδονικό… Αριστουργηματικό σαλάμι!»
Βάκης – αφού καταπίνει τη μπουκιά:
«Ναι, αλλά έχουμε μαχαίρι;»
Η φωνή του μπάρμπα – Γιάννη από την πόρτα του καφενείου:
«Ένα μαχαίρι! Ένα μαχαίρι! Φέρτε μου ένα μαχαίρι!»
Ο καφετζής κάνει ορμητική εμφάνιση, χτυπώντας παλαμάκια και μονολογώντας:
«Οπ,οπ,οπ…, Αυτή η χώρα δε σώζεται με τίποτα»
Η καταιγιστική δράση γίνεται ολοένα και πιο συναρπαστική…
