Οι Ντουχαμπόροι είναι μια εθνο-ομολογιακή ομάδα Ρώσων, προσκολλημένη στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Από μερικούς θρησκειολόγους και κοινωνιολόγους ορίζεται ως ομολογία χριστιανικής κατεύθυνσης η οποία απορρίπτει το τυπικό της εκκλησίας. Ιδεολογικά βρίσκονται κοντά στους Άγγλους κουακέρους. Αυτή η ομολογία ονομάστηκε και «Πνευματικός Χριστιανισμός» και έχει την καταγωγή της από τον Σιλουάν Καλέσνικοφ που έζησε στο χωριό Νικόλσκι της περιφέρειας Γιεκατερίνοσλαβ από το 1755 έως το 1775. Ο Ντουχομπορισμός εξαπλώθηκε σε πολλές επαρχίες και διώχτηκε από τις ορθόδοξες εκκλησιαστικές και τις κοσμικές αρχές.

Οι πιστοί βρήκαν τις ιδέες του Τολστόι παρόμοιες με τις παραδόσεις τους και το 1895 τις ενσωμάτωσαν στη ζωή τους.

Οι Τολστοϊκοί αρνούνταν την στρατιωτική υπηρεσία, κατέστρεψαν τα όπλα που κατείχαν και γι’ αυτή την πράξη τους διώχθηκαν.

Αρνούνταν την κατανάλωση κρέατος, αλκοόλ και καπνού.

Δεν αντιστέκονταν στο κακό με τη βία, αλλά με καθολική αγάπη και ηθική, ζούσαν κάνοντας αυτό-βελτίωση της προσωπικότητάς τους και απλοποίηση της ζωής τους (ένας νέος όρος συμπεριφοράς που εισήγαγε ο Τολστόι).

Οι Τολστοϊκοί αρνούνταν τα δόγματα της οργανωμένης εκκλησίας και δεν πίστευαν στην Αγία Τριάδα.

Ο Τολστόι αρνιόταν την ανάσταση του Χριστού και η χριστιανοσύνη του χρησίμευε μόνο ως ηθική διδασκαλία. Είχε επιρροές από τον Βραχμανισμό, τον Βουδισμό, τον Ταοϊσμό, τον Κομφούκιο, το Ισλάμ, τους Κουακέρους, καθώς και από τη φιλοσοφία του Σωκράτη, των τελευταίων Στωικών, του Καντ, του Σοπενάουερ.

Οι Τολστοϊκοί ασχολούνταν ενεργά με τη διάδοση των ιδεών του Τολστόι. Ο Τσερτκόφ και ο Μπιριουκόφ ίδρυσαν τον εκδοτικό οίκο «Μεσολαβητής», ο οποίος έκανε μεγάλα τιράζ βιβλίων για λαϊκή χρήση με έργα του Τολστόι, του Ουσπένσκι, του Τσέχοφ αλλά και άλλα ωφέλιμα βιβλία για τη γεωργία, την κτηνιατρική, την υγιεινή. Από το 1901-1905 οι Τολστικοί εξέδιδαν στην Αγγλία την εφημερίδα «Σβαμπόντναγιε Σλόβα / Ανεξάρτητος Λόγος».

Οι ΤολστοΙκοί διαλύθηκαν από την ΤΣΕΚΑ και οι ηγέτες τους συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν.

Η κόρη του Τολστόι που συμμετείχε ενεργά στο κίνημα, Αλεξάνδρα Λβόβνα Τολστάγια συνελήφθη για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1919. Αντιδρώντας στη σύλληψή της ο φίλος και οπαδός των ιδεών του Τολστόι Βλαντίμιρ Τσερτκόφ απευθύνθηκε με επιστολή στον Τζερζίνσκι.

Πολυσέβαστε Φέλιξ Εντμούντοβιτς,

την προηγούμενη νύχτα συνέλαβαν και οδήγησαν στη Λουμπιάνκα την κόρη του Λεβ Νικολάεβιτς Τολστόι, Αλεξάνδρα Τολστάγια. Κατά την έρευνα της πήραν την προσωπική της αλληλογραφία. Της είπαν ότι την συνέλαβαν με βάση μια καταγγελία.

Γνωρίζοντας ότι η Α. Λ. Τολστάγια δεν συμμετέχει σε καμία πολιτική συνωμοσία και ότι είναι εντελώς απορροφημένη με την προετοιμασία για τη δημοσίευση των ανέκδοτων χειρογράφων του πατέρα της, υποθέτω είτε ότι έχει γίνει κάποια συκοφαντική καταγγελία, είτε κάποια παρεξήγηση. Σε κάθε περίπτωση η Α. Λ. Τολστάγια δεν είναι άνθρωπος που κρύβεται από τις αρχές και φαίνεται ότι το ζήτημά της θα μπορούσε να διευκρινιστεί χωρίς προδικαστική κράτηση, πόσο μάλλον που η υγεία της είναι αδύναμη και ο εγκλεισμός της μπορεί να έχει κακές συνέπειες για αυτήν.

Με την ελπίδα ότι θα βρείτε δίκαιες αυτές τις αιτιάσεις, αποφάσισα να απευθυνθώ σε Σας με την παράκληση, αν υπάρχει η δυνατότητα για εντολή απελευθέρωσης της Α. Τολστάγια, μέχρι να διαπιστωθεί εάν αυτή η υπόθεση οφείλεται πράγματι σε κάποιο λάθος ή είναι παρεξήγηση.

Θα Σας ήμουν εξαιρετικά ευγνώμων αν μπαίνατε στον κόπο να με πληροφορήσετε για την απάντησή Σας, τηλεφωνικά.

Με ειλικρινή σεβασμό ο δικός Σας Β. Τσερτκόφ.

Αυτή την πρώτη φορά απελευθερώθηκε υπογράφοντας εγγυητική επιστολή ότι θα παραμείνει στη Μόσχα, όμως το 1920 συνελήφθη και πάλι για την «Υπόθεση του Τακτικού Κέντρου». Καταδικάστηκε σε τρία χρόνια εγκλεισμό στο στρατόπεδο του Μοναστηριού Νοβοσπάσκι και, χάρη στις ενέργειες των χωρικών της Γιάσναγια Παλιάνα, την απελευθέρωσαν το 1921. Έκτοτε ασχολήθηκε με την ίδρυση του μουσείου Τολστόι στο οποίο αργότερα έγινε υπεύθυνη. Εκεί στο χωριό έφτιαξε πολιτιστικό κέντρο, άνοιξε σχολείο, νοσοκομείο καθώς και φαρμακείο.

Το 1929 στάλθηκε στην Ιαπωνία για διαλέξεις και καθώς φαινόταν ότι θα ακολουθούσαν και άλλες διώξεις, κατέφυγε στις ΗΠΑ.

Από το 1939, με την βοήθεια των Ρώσων προσφύγων, ίδρυσε και διηύθυνε το «Ίδρυμα Τολστόι» που με τον καιρό απέκτησε παραρτήματα σε πολλές χώρες.

Η Αλεξάνδρα πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 26 Σεπτεμβρίου 1979 σε ηλικία 95 ετών.