Χωρίς όνομα;
06/01/2018
Νομίζει ότι καταλαβαίνει. Στην πραγματικότητα μισοκαταλαβαίνει. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Είναι μισοαρκετό. Έπειτα το αρκετό δεν είναι πολύ. Δεν ήταν ποτέ. Και εν πάσει περιπτώσει δεν είναι το όλον. Όλα ξεκινούν με ένα δεν. Από κει να καταλάβεις με τι άνθρωπο έχεις να κάνεις. Σε ποια κατηγορία να τον εντάξεις; Σε κατηγορίες, σαν προϊόντα κατηγοριοποιημένοι οι άνθρωποι. Χάριν ευκολίας ή παιδιάς. Έπειτα είναι η «πεδιάς και το νεκροταφείον». Εκεί πέθανε αυτός, όχι το είναι. Εκεί που άλλος κρεμάστηκε μαζί με τις λέξεις του και το όνομά της. Σύλβια ή Αυρηλία; Σάμπως Ελεονόρα. Ένα όνομα που δεν έχει ωμέγα. Κι όμως αυτός επιμένει να το βάζει Ελε... ή ν... ρα... Γιατί να έχει τόση σημασία το όνομα; Και βέβαια, έχει για σκέψου. Πως σε λένε; Μόνο έτσι ορίζεσαι. Από το όνομά σου. Ο Κ. έχει ένα αρχικό γράμμα για όνομα. Ένας άλλος είναι ανώνυμος. Δηλαδή έχει όλα τα ονόματα.
- Πώς σε λένε, πες μου το όνομά σου!
- Θα σου το πω μετά!
- Πως θα τη βρεί αφού δεν μπορεί να τη φωνάξει;
Να λοιπόν που δεν πρόκειται μόνο για πρόσωπα που αγαπάμε ή μισούμε. Κάθε αγάπη έχει ένα όνομα.
Πρόκειται για πράγματα, για φυτά, για ζώα, για ζωντανά και νεκρά, αλλά και για κράτη.
Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει μια χώρα που δεν έχει όνομα, ή έχει αμφισβητήσιμο όνομα, ή θέλουμε να αλλάξει όνομα; Μια χώρα που δεν έχει όνομα υπάρχει; Μπορούμε να κάνουμε μια χώρα να υπάρχει ή να μην υπάρχει;
Υπάρχεις;
Παρηγοριέμαι.
