Αυγά ημέρας
26/11/2017
Κοιμάμαι με φως ημέρας. Σαν αυγό ημέρας. Άρα δεν μπορείς να με φας. Έχω περίεργη γεύση. Είμαι ένας κίτρινος κρόκος. Περίεργα κίτρινος. Δεν κοκκινίζω. Σηκώνω το φρύδι μου κι ακολουθώ. Γιατί κοιτά πίσω της; Προπορεύεται πάντα. Αν είμαστε δύο αυγά, δύο κρόκοι, θα είχαμε κάνει ομελέτα προ πολλού. Μόνο που δεν κατεβαίνει στο στομάχι. Σου στέκεται στο λαιμό. Φυσάει. Δεν είμαι η μισή ομελέτα πάντως. Σφυρίζει ο αγέρας. Αντιπροχθές αιθρία, σήμερα αγέρας, αλλά δε μας σαρώνει. Έπεσαν δύο γλάστρες στο πιάτο μου.
Είμαι όμως εδώ. Που αλλού θα μπορούσα να είμαι; Ως αυγό ή ως εγώ; Περιμένω. Κάθε μεσημέρι, κάθε απόγευμα, κάθε βράδυ.
Μπαμπά! Μάταιη η επίκληση. Ο μπαμπάς πήγε μακρινό ταξίδι. Ο άλλος μπαμπάς; Αυτός χάθηκε. Τον πήρε ο αγέρας. Στροβιλίστηκε. Μια κουλούρα πάνω στα νερά. Η κυρά των υδάτων. Περπατά πάνω στα νερά, πλάι στην δίνη. Μαμά! Και αυτή έφυγε. Να σου διαβάσω κάτι; Όχι! Μπορεί και να τ’ ακούσεις. Που ξέρεις; Κρατιέμαι από ένα στυλό. Με παίρνει ο αγέρας, ένα στοιχείο της φύσης που μανιάζει πιο πολύ από μένα. Ώρες – ώρες παίρνει τη φωνή μου και τη σκορπίζει στις πέντε θάλασσες και ο γιαλός είναι κλειστός. Δύο ιππότες φορούν πανοπλίες. Χάθηκαν στο δάσος. Τρέχει νερό. Μόνο το νερό τρέχει. Κανείς άλλος. Ευτυχώς που κάτι τρέχει. Καμιά ελπίδα να τρέξω. Με τα πόδια. Τα πόδια μου δεν κινούνται. Γιατί τίποτα δεν είναι ακίνητο; Όλα κινούνται! Δεν σταματούν. Μια ώρα μόλις. Για να νυστάξω. Να κοιμηθώ. Ποτέ δε ξέρεις. Αναπτήρες. Δύο, τρεις... έξι. Όσα τα χρόνια μας. Αν είχαμε γεννηθεί μαζί θα ετοιμαζόμαστε να πάμε σχολείο. Κοντοβράκι, σαν τζΙν με ανασηκωμένα τα ρεβέρ. Τι θάλεγες τάχα για την αγάπη; Και ένα σκυλί που γαβγίζει; Τι θα ’δινες σ’ ένα σκυλί που γαβγίζει; Τίποτα. Θα του φώναζες; Θά ’παιρνα ένα ξύλο. Είμαι ένα σκυλί που γαβγίζει; Κουρεύτηκες; Με γειά. Χρειαζόταν. Κουβαλάνε κάποιον; Σύρθηκα ως την κρεβατοκάμαρα, εκείνη δεν κοιμάται στα αριστερά του κρεβατιού. Φάγαμε. Ύστερα έφυγε. Πήγε στο σπίτι της. Σήμερα, χθες λοιπόν, τίποτα δε φάγαμε. Να πάρουμε το υπόλοιπο για το σκύλο; Κάτι ακινητεί. Μια φωνή. Δεν κινείται. Πάντως μια φωνή ετοιμάζεται να φύγει. Τα αυγά είναι στο ψυγείο. Παγώνουν. Ο κίτρινος κρόκος έγινε ίσκιος. Χωρίς αυτόν δεν υπάρχεις, είτε είσαι κίτρινος, είτε ζεστός. Μια φωνή κουφαίνεται. Είσαι ψυχρός ή ζεστός; Φλέγομαι!
