Εισήγηση
05/05/2017
Σύντροφοι,
Η πίστη που μας έσωζε,
σήμερα σέρνεται στα εδώλια,
πασχίζοντας να αναπτύξει
μιά αξιοπρεπή απολογία,
τη Δικάζουν, οι ψυχές μας.
* * *
Δεν οφελούν οι προθέσεις,
τα αφηνιασμένα όνειρα,
η Θύμιση του αίματος,
οι Μάρτυρες κι ήρωες.
* * *
Βρόγχος το άλλοθι του Μέλλοντος,
σάπιο δεκανίκι,
στο τρέκλισμα, της Ψυχής μας.
* * *
Και εμείς, απαλλαγμένοι από το βάρος Ονείρων,
που κάποτε σάλπιζαν έφοδο,
Θα χαθούμε στα μάτια των γυναικών,
εξαργυρώνοντας τη στυφή γεύση της μοναξιάς,
με το γλυκό κολαστήριο των χαδιών τους.
* * *
Στον Πυρετό του αλκοόλ,
ας χορέψουμε ένα ζεϊμπέκικο,
– το μόνο οδόφραγμα που μας απόμεινε –
κι ας ξαναρχίσει εκεί, ο χρόνος.