Μια φρυγανιά
21/12/2016
Μια φρυγανιά πρέπει να είναι τραγανή. Όχι μισοψημένη. Καθόλου ζουμερή. Μόνο ξαπλωμένη στο πιάτο σου μπορείς να την απολαύσεις. Αν τη βάλεις μπροστά στη λάμπα μοιάζει σαν νά 'χει φορέσει διαφανές φόρεμα. Μια φρυγανιά είναι εύθραυστη. Μπορεί εύκολα να σπάσει. Μπορείς να την θρυμματίσεις με τον αντίχειρα. Να την κάνεις θρύψαλα. Να τη λιώσεις. Δεν θ' αντέξει ούτε το περίγραμμά της. Θα είναι σαν να ρίχνεις όλο σου το βάρος στο ντελικάτο στήθος ενός κοριτσιού. Σαν να σφίγγεις ένα περιλαίμιο λίγο παραπάνω απ' όσο σου επιτρέπει η ευάλωτη κατάστασή της. Τότε το πρόσωπο της στον καθρέφτη θα είναι κίτρινο, μαζί και το σώμα. Όρθιο σε μια από τις τέσσερις γωνίες της. Να στριφογυρίζει. Να στροβιλίζεται σαν νόμισμα, αποκτώντας περισσότερες από μια όψη. Μια χαρούμενη, μια θλιμμένη. Μια όμορφη, μια ψυχρή. Γυάλινη,κουκλίστικη.
Μια φρυγανιά που περίσσεψε από ένα πλούσιο πρωινό.Στο μπουντουάρ της. Μακιγιάρεται. Ετοιμάζεται να βγει.Κουμπώνεται ως επάνω. Τυλίγεται σε σελοφάν. Περιμένει να την ανοίξεις. Έχει γεύση θρυμματισμένη. Η πρόσμιξη με το σάλιο την κάνει μαλακιά, υγρή, γλυκιά.
Μια φρυγανιά δεν είναι απλώς μια φρυγανιά. Πρέπει να είσαι προσεκτικός μαζί της. Αν θυμώσει που την κομμάτιασες θα σε γεμίσει τρίμματα, που θάναι αδύνατο να μαζέψεις. Αν τα πατήσεις θα κάνουν τον ίδιο θόρυβο με τα πεθαμένα φύλλα στο δάσος. Ακούγονται σαν το κύμα όταν σκεπάζει τα βότσαλα. Τρίζει σαν το άνοιγμα μιας πολυκαιρισμένης πόρτας.
Μια φρυγανιά μπορείς να την απολαύσεις και με τις πέντε αισθήσεις. Αν όμως δεν της φερθείς σωστά μπορεί να σου σταθεί στο λαιμό. Μπορείς να πνιγείς μαζί της στη λίμνη με τα νούφαρα. Να χαθείς στο δάσος με τα πεθαμένα φύλλα.Να λιώσεις σαν σοκολάτα στον ήλιο...
Θυμήσου πως όταν έχεις να κάνεις με μια φρυγανιά πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. Κανένας δεν σου εγγυάται πως η ιστορία μαζί της θα είναι χωρίς κινδύνους. Χωρίς περιπέτειες.
