Στρόβιλος 1η ιστορία
31/07/2014
Ξέχασε. Δεν θυμόταν. Τον είχε ξαναδεί; Τον είχε ξανασυναντήσει; Όχι. Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπε. Ήταν πίσω από μια εφημερίδα. Εκείνη στο καφέ που πήγαινε συχνά. Πίσω από ένα βιβλίο. Κοίταζε πάνω από το βιβλίο της. Στο εξώφυλλο έγραφε : «Επιστολές πορτογαλίδας μοναχής». Εκείνος πάνω από την εφημερίδα με το λογότυπο «Στρόβιλος». Ξερόβηξε. Καθάρισε τον λαιμό της. Εκείνος της απηύθυνε ένα χαιρετισμό. Είπε : κάθε μέρα νομίζω πως σας βλέπω, εδώ σ’ αυτό το καφέ, μ’ ένα διαφορετικό βιβλίο, κάθε φορά. Πάντα είστε απορροφημένη. Δεν σηκώνετε ποτέ τα μάτια. Κι εγώ προσπερνώ. Είστε ακίνητη. Εγώ διαγράφω παλινδρομικούς κύκλους. Διαβάζω πάντα την ίδια εφημερίδα. Στρόβιλος. Εγώ είμαι σε μια δίνη, είπε εκείνη. Περιδινούμαι. Περιστρέφομαι. Οδηγούμαι στον πάτο. Στα έγκατα. Στο βυθό. Ακολουθήστε με παρακαλώ. Της έδωσε το χέρι του. Άφησαν την εφημερίδα και το βιβλίο να πέσουν στο πλακόστρωτο και στροβιλίστηκαν σ’ ένα βαλς, ειδικά γι αυτούς γραμμένο.
