Ο εδώδιμος- όπως τον είπαμε- σουρεαλισμός δεν συμποσούται, ούτε εξαντλείται στα τρία ονόματα του προηγούμενου κεφαλαίου. Ιδού ένα μικρό και περιορισμένο ανθολόγιο κάποιων στίχων και ανηλεών ή όχι κριτικών χωρίων που συνέταξε ο Κος Πενθήμερος- Τηλέμαχος τώρα πια:

Η έκφραση των ματιών μου χωρίζεται κανονικά

Σε δύο αντιθέσεις βαθυπράσινες

Που ατενίζονται σαν τα κομμένα χέρια της

Στην άγνωστη αυτή νύχτα

Στα ξένα αυτά άστρα

Στις εχθρικές μορφές των δέντρων

Στην αγνώριστη διχασμένη όψη μου

Στη διάσπαση της σιωπής

 Στο φύτρωμα του άγνωστου

Στο φτάσιμο του αόρατου

Στην τομή της λυωμένης γης

Ο Ιωάννης (Νάνος) Βαλαωρίτης 18ετής μόλις στα 'Νέα Γράμματα' στα 1939!

Εσύ ανάστημα της πιο κρυφής φωνής κατά πού με ταξιδεύεις κατά πού με πίνεις

τριανταφυλλιές περίλυπες που αφουγκράζονται τα εμβατήρια της δροσιάς;

Σωστά πολύ σωστά τα λύτρα τώρα πάρε πίσω τη φτερούγα σου πάρε πίσω το γέλιο

σου εμένα δε μου φτάνουν

Δημήτρης Παπαδίτσας, 1943

Κι αυτήν την εσπέρα με αλαλαγμούς τα κοράλια

τη σωρό του ηλίου θα κατεβάζουν στους κάμπους

Ήσυχα, πηχτά γαλήνια θα πλαγιάσει

ενώ απαράμιλλοι σφαιρικοί κρίνοι θα φέρνουν

τον ουρανό που έμεινε πάνω του

υψηλά ως τις καρίνες των βράχων

Έκτωρ Κακναβάτος, 1943

Ο γαλλικός υπερρεαλισμός στη λογοτεχνία είναι η τελευταία πιο απελπισμένη και πιο ακατάστατη αντίδραση των Γάλλων στο ορθολογιστικό πνεύμα του πολιτισμού τους.

Γιώργος Σαραντάρης, 1937

Ελάχιστοι αντιμετώπισαν με την πρεπούμενη σοβαρότητα το γεγονός, μα το χειρότερο, κανένας δεν το χτύπησε με μια πραγματικά κριτική διάθεση.

Άρης Αλεξάνδρου, 1943

Ο σουρεαλισμός είναι η έσχατη συνέπεια του ρομαντισμού. Με το σουρεαλισμό ο ρομαντισμός φτάνει στην αυτοκαταστροφή του.

Μάρκος Αυγέρης, 1964

Όταν θα γίνεις μπόγος

ανεμόσκαλα

ωκεανός και πετροθάλασσα

και πετροκάρβουνο, 

το βιβλίο με την εικόνα που σε θανατώνει,

όταν θα γίνεις όνειρο σφυγμός αστροπελέκι

ω! η γυναίκα με τα σμαραγδιά πετράδια

θα σ' αρνηθεί τα σκέλη της

την προγονική της μήτρα

Αναστάσιος Δρίβας, 1939

Η καλλιτεχνική δημιουργία προχωρεί πάντα ανακαλύπτοντας νέες εκφράσεις του ωραίου. Το προχώρεμα όμως τούτο δε γίνεται τυχαία- γίνεται κατά κάποιαν τάξη. 

Κωνσταντίνος Τσάτσος, 1945

Οι σουρεαλιστές δεν ετήρησαν ποτέ τη θεωρία τους και πάντα την καταπάτησαν κατά τον πιο κατάφορο τρόπο. 

Κώστας Ουράνης, 1935

Ακούω την ανάγκη και το σκοπό μου

Αυτόν υπηρετεί το σώμα μου και είναι όμορφο

Το σεμνό στήθος μου ζητάει μόνο το βύζαγμα του παιδιού

Ν. Γ. Πεντζίκης, 1935

γυναίκα

πλανιέται στα δωμάτια του δάσου

μαστιγώνει αγρίμια βρίζει τα πουλιά

φτάνει στο κρεβάτι πατώντας σε χελώνες

τινάζει πάνωθέ του τη βροχή

Μίλτος Σαχτούρης, 1944

Αχ ναι η ζωή μας θάχει- τότε- χρώμα κούρασης πλοίου, και πιό μακρυά οι πηγές θα διστάζουν να γίνουν μιζήθρες.

Γιάννης Σκαρίμπας, 1938

Ο Σκαρίμπας αντιγράφει Περέ και Κρεβέλ

Την πιο ηδονική αφή την έχει το σταφύλι το πρωί 

σαν είναι δροσερό και σκεπασμένο με κείνη την άχνη

τη λεπτή. Πιάνω την κοιλιά σου με τα τρία μου δάχτυλα,

και μου γεννιέται πάλι η εικόνα της δροσιάς του αμπελιού.

Μάτση Ανδρέου, 1944

(Το υλικό το άντλησε ο Τηλέμαχος από το αφιέρωμα του περιοδικού ' Ηριδανός' τχ.4, 1976 σε επιμέλεια της Φραγκίσκης  Αμπατζοπούλου)