Υπερταχεία εξωτερικού

Αρθρογράφος: Χάρης Ιωσήφ

12/11/2016

Ἔχεις ἀφουγκραστεῖ ποτέ τούς ἤχους

στό καφενεῖο τοῦ σταθμοῦ,

ἤχους διεκπεραίωσης;

 

Νομίσματα μαζεύει ἕνα γκαρσόνι βλαστημῶντας,

Ἀνοίγει ἡ προέκταση ἀπό τό χεροῦλι μιᾶς βαλίτσας,

Ἕνας ξερόβηχας ἀπό ἑκείνους τῆς ἀναμονῆς

 

Λίγα τά λόγια τοῦ ἀποχαιρετισμοῦ

τά εἶχαν πεῖ ἀπό τήν προηγούμενη,

ἤ τά ᾽χανε σκεφτεῖ καί τό μετάνοιωσαν,

ἤ θά τό μετανιώσουν

 

Λίγα καί τά λόγια τῆς προσμονῆς

τά ἐξοικονομοῦν γιά τήν ἄφιξη

τῆς ὑπερταχείας ἐξωτερικοῦ

 

Σηκώνονται σιάχνοντας τά πανωφόρια τους

ἀφήνοντας πάνω στό γυαλί τοῦ τραπεζιοῦ

τσαλακωμένες σκέψεις μαῦρα σύννεφα

στήν ἀντανάκλαση ἑνός παράθυρου

 

Ἀγνοοῦνε τίς εἰκόνες κάτω ἀπό τά φλυτζάνια,

διαθλάσεις ἀπρόσωπες τῆς κινητικότητας

τοῦ κάτω μισοῦ τῶν ἀνθρώπων

 

Ἕνα πέλμα ἀνασηκωμένο βυθίζει

μιά φτέρνα στό βρώμικο μωσαϊκό,

Λυγισμένα ἕνα ζευγάρι γυμνᾶ γόνατα,

Ἕνα χέρι ἀφημένο πάνω στά πράματα

ἀποβραδίς δεμένα στήν ταξιδιωτική τους τάξη

 

Πάμε κι ἐμεῖς νά σταθοῦμε στήν ἀποβάθρα

ὁ ἦχος τῶν φρένων να διασχίζει τό πλῆθος,

νά ψάχνει ὁ ὄγκος τῆς μηχανῆς τό δρόμο

ἀνάμεσα στά πρόσωπα πού σέρνουν τά βαγόνια

τῆς ὑπερταχείας ἐξωτερικοῦ

 

Μέ δίδυμους χτύπους τροχῶν στίς ράγες

ἰλιγγιώδη δέντρα μέ ἀνάερα φυλλώματα

ὁριοθέτησαν τή διαδοχή τῶν τοπίων,

μουσικά διαστήματα ταξιδιωτικῶν ἤχων

 

Δές, ὁ Κλειδοῦχος κλαίει σιγανά σάν ἀπό μέσα του

προεκτείνει τίς παράλληλες τροχιές,

ἑνῶ οἱ μεταλλικοί κριοί τῶν βαγονιῶν χτυπιούνται

μέ τή γενετήσια μανία τῶν μηχανῶν

γιά τη σύνθεση τῆς νέας ἀμαξοστοιχίας

 

Τῆς ὑπερταχείας ἐξωτερικοῦ.