Τι είναι ίσως η Αλίκη

Όλα άρχισαν όταν η Αλίκη άρχισε να βαριέται. Να βαριέται πολύ. Αυτή ήταν η αιτία, αυτή κι η αφορμή που εκείνος ο σοβαρός και μοναχικός μαθηματικός από την Οξφόρδη άρχισε να γράφει εκείνο το πολύ αινιγματικό και διασκεδαστικό παραμύθι. Φαντασθείτε! Η βαρεμάρα της Αλίκης, η πλήξη της συγκίνησαν τόσο τον Κο Ντόγκσον που άλλαξε τ' όνομά του, σταμάτησε να εκπονεί τις περισπούδαστες μαθηματικές μελέτες του και έγραψε για την αγαπημένη του φίλη την Αλίκη και τις φίλες της.

Την έβαλε μάλιστα στη χώρα των θαυμάτων και ο κόσμος γύρω της απέκτησε μορφή αλλά όχι απαραίτητα και νόημα. Γιατί τι νόημα έχει να διασκεδάζεις και να διασκεδάζεις και να διασκεδάζεις; Να μικραίνεις και να μεγαλώνεις στο λεπτό. Να σκοτώνεις το χρόνο. Να γίνεσαι φίλος με το ποντίκι, το γάτο, τη σαύρα, να μιλάς με τις φιγούρες των τραπουλόχαρτων. Να ονειρεύεσαι ασώματους ανθρώπους. Ζώα που μιλούν. Στιχάκια ανόητα. Διαλόγους όπως:

-Από πού ν' αρχίσω;

-Από την αρχή. Κι όταν φτάσεις στο τέλος, τότε σταμάτα!

Ή να σκαρώνεις διαρκώς γρίφους κι αινίγματα. να κάνεις ακατόρθωτα κατορθώματα. Να μεγαλώνεις χωρίς να μεγαλώνεις. Να βρίσκεις στενό το χώρο για να μεγαλώσεις, κι ύστερα νά ρχεσαι στις κανονικές σου διαστάσεις. 

Τέλος πάντων, θά 'λεγε η Αλίκη αυτό δεν είναι δική μου δουλειά. Κι η Βασίλισσα θα κοκκίνιζε απ' τη λύσσα της και θα διέταζε: ' Πάρτε της το κεφάλι' Αλλά η Βασίλισσα δεν ήταν τίποτ' άλλο από τραπουλόχαρτο και ο κύριος Λούις Κάρολ- όπως μετονομάστηκε για την περίσταση- τίποτ' άλλο από έναν αποπλανητή, ο,τι δηλαδή είναι ένας συγγραφέας. Κι ο αναγνώστης; θα ρωτούσε, φερ ειπείν, ο βάτραχος. Ένας ηδονοβλεψίας που απολαμβάνει και δε βαριέται.

Ούτε η Αλίκη βαριόταν πια. Αλλά ποια Αλίκη; Μήπως ήταν πλέον η ίδια;

Γιαυτό ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν έβλεπε τα σκούρα αναφωνούσε: "Alice in Wonderland"! και καθόταν φρόνιμα για μια φορά και μελετούσε ξανά το βιβλίο. Ήταν η Βίβλος του.

Κι ύστερα λένε πως η Αλίκη είναι βιβλίο για παιδιά! Ένα παραμύθι.

Και τι είναι; πετάχτηκε ο βάτραχος.