Αισθήματα φρίκης, αηδίας, αποτροπιασμού και βαθιάς κι απόλυτης απογοήτευσης με κατέκλυσαν μόλις διάβασα το ανοσιούργημα που ανέβασε στο Στρόβιλο ο πρώην φίλος και συνεργάτης μου, ο «κύριος» Μ. Χ (Περιορίζομαι στα αρχικά του ονοματεπώνυμου γιατί έχω τόσο πολύ σοκαριστεί από το περιεχόμενο αυτού του νοσηρού πορνογραφήματος, που – δε σας κρύβω – αδυνατώ ακόμα και να γράψω ή να προφέρω ολόκληρο τ’ όνομα αυτού του κυρίου, που εξακολουθεί να μολύνει με τα κατάπτυστα γραπτά του την διαδικτυακή μας όαση).

 Αλλά υπάρχουν λέξεις γι’ αυτό το ελεεινό τερατούργημα;

Ναι, υπάρχουν – όσο κι αν δυσκολεύτηκα να τις βρω:

Βόρβορος, οχετός, βούρκος, σίχαμα, παραλήρημα ρατσιστικής και σεξιστικής χυδαιότητας, έκτρωμα, αλητεία, ελεεινή συκοφαντία, αθλιότητα, διανοητική σαβούρα, υποκουλτούρα, λαϊκισμός, δημοσιογραφική και λογοτεχνική σαπίλα.

Ο διανοητικός και ηθικός εκφυλισμός του πρώην φίλου και συνεργάτη μου, όσο κι αν θλίβει, όσο κι αν με συγκλονίζει, δε θα έπρεπε να με σοκάρει. Η περίπτωση Μ. Χ δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα μιας γενικότερης ηθικής και πνευματικής παρακμής. Μιας παρακμής που αφορά ολόκληρη την νεοελληνική κοινωνία – κι όχι μονάχα τον συγκεκριμένο «κύριο».

Αλλά αυτή η πολιτισμική παρακμή δεν είναι ένα σημερινό φαινόμενο. Ένα απλό υποπροϊόν, ένα «αποπαίδι» της οικονομικής κρίσης. Κι αν θέλουμε ν’ αναζητήσουμε ρίζες του, πρέπει ν’ ανατρέξουμε στην προηγούμενη περίοδο. Στην εποχή του εύκολου (νέο) πλουτισμού και της αρπαχτής, του ασύδοτου καταναλωτισμού και του αχαλίνωτου ηδονισμού, των σκυλάδικων και της λαϊκό –  ποπ, των ρωσίδων και της κονσομασιόν, του ωχαδερφισμού και του παρτακισμού, του χρηματιστηρίου και του τζόγου, της «ισχυρής Ελλάδας» και του ευρωπαϊκού οράματος, των Ολυμπιακών αγώνων και του Γιούρο. Αυτή η εποχή, αυτή η Ελλάδα – τολμώ να πω, γέννησε κι εξέθρεψε τους διάφορους Χριστοδούλου

Και μπορεί η οικονομική βάση αυτής (εκείνης) της εποχής να κατέρρευσε το 2009, αλλά παρέμεινε το ιδεολογικό εποικοδόμημα της. Η «ηθική» και η «αισθητική» της, η χυδαιότητα, η μνησικακία, η αγένεια και η ευτέλεια  εξακολουθούν να μας βασανίζουν και να μολύνουν την πολιτιστική και πνευματική ατμόσφαιρα του τόπου. Η νοσηρή γραφίδα του «κυρίου» ΜΧ ήρθε, απλά, να μας υπενθυμίσει τη δυσάρεστη αυτήν πραγματικότητα

Αλλά τι σου φταίει ο Στρόβιλος, «κύριε» Μανώλη Χριστοδούλου; Τι σου φταίνε οι συνεργάτες σου; Τι σου φταίει τ’ αναγνωστικό μας κοινό; Τι σου φταίει ο αρχισυντάκτης και ιδρυτής της ιστοσελίδας μας  Κ. Ξ. Γιαννόπουλος – αυτή η σεπτή και ασκητική μορφή των ελληνικών γραμμάτων;

Αλλά αν δεν απουσίαζε ο Κ.Ξ. (σε ταξίδι για δουλειές), θα τολμούσες ν’ ανεβάσεις τα απαίσια και τερατώδη πονήματα σου στο Στρόβιλο;

Όσο για τη δεσποινίδα Ρ. Α., ένα έχω να σου πω: Πως τολμάς να την πιάνεις στο στόμα σου;  Με ποιο δικαίωμα αναφέρεσαι, και μ’ αυτόν τον ποταπό και επαίσχυντο τρόπο, στο πρόσωπο Της; Γιατί την συκοφαντείς, αχρείε Μανώλη Χριστοδούλου; Γνωρίζεις πολύ καλά, ελεεινέ ψευδολόγε, ότι η Δεσποινίς Ρ. Α. είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, μια αγνή και πανέμορφη ψυχή, μια καταξιωμένη – και συνάμα σεμνή – επιστήμονας, μια πραγματική αγωνίστρια της ζωής και των κοινωνικών κινημάτων. Πώς φαντάστηκες, ω άθλιε, ότι μπορείς να λερώσεις με τη λάσπη που πετάς, την τιμή και την υπόληψη της;

Πόσο χαμηλά, πια, Μανόλη Χριστοδούλου; Πόσο;