…

Κάθονται εδώ οι τρεις τους και κουβεντιάζουν: ο Χριστός, ο Βούδας και ο Γκεόργκι Μιχαϊλοβιτς Γκίνσμπουρ [1].

Και, αλήθεια, για ποιο πράγμα μιλάνε; Κάθονται και χαμογελάνε.

…

Τους πλησιάζει ο υπέροχος πατέρας Ανδρέας, αλλά δεν τον δέχονται.

Του λένε: ορθόδοξους δεν δεχόμαστε, και καθολικούς δεν δεχόμαστε, και μουσουλμάνους δεν δεχόμαστε, πόσο μάλλον ινδουιστές.

Μόνο ακομμάτιστους.

…

Και ποιους δέχονται; Την χαζή κοπελίτσα Τάνια Κνιάζεβα, τον        Σάσα Κασλόφ με το σύνδρομο ντάουν και την αλαφροΐσκιωτη Νατάσα Γκορμπανέφσκαγια, που η ορθοδοξία της συγχωρείται.

Αλλά έξυπνο κανέναν. Κι εγώ απ’ έξω θα μείνω.

…

Μα ναι! Ακόμα και τους βασανισμένους δεν δέχονται.

Σιγά, και ποιος δεν είναι!

…

Ούτε κι αυτούς που προσπαθούν δεν δέχονται!

…

Σαν από συνήθεια λέμε: «Κύριε, λυπήσου με! Κύριε, βοήθα με! Κύριε, συγχώρα με!», κι από συνήθεια έχουμε σχεδόν χάσει τη ντροπή και χειροκροτούμε ασήμαντες, σαν του μυρμηγκιού, προσπάθειες και θέλουμε να κατακτήσουμε τα πάντα.

…

Όλα επιτρέπονται: να φας μονομιάς τρία κιλά πράσινα μήλα, να πιεις δυο μποτίλιες βότκα και να πλαγιάσεις με τη γαϊδούρα ή τον πατέρα της.

Αρκεί μόνο να μη θυμάσαι το απίστευτο γεγονός. Αυτό όμως είναι εδώ.

…

Τι φρικτή σκέψη: κανείς να μη σε τιμωρεί και, ακόμα χειρότερα, κανείς να μη σε επιβραβεύει.

Είσαι πραγματικά ελεύθερος, αυτοκρίνεσαι. Ω, τι φρίκη!

…

Εσύ θέλεις να είσαι υπάκουος, με σφυρίχτρα και ακρίβεια, σαν τον γερμανικό σιδηρόδρομο. Σε βάζουν όμως ρυθμιστή.

Καλύτερα να πάω με τα πόδια.

…

Και ήταν τόσο βολικό να ισχυρίζεσαι πως τα πάντα ορίζει η «Αγία Σου Θέληση»!

Και ξαφνικά, έγινε η δική μου θέληση;

Μήπως να καταργήσουμε το μου και το σου;

…

Ο Θεός είχε έναν καλό γιο, τον Ιησού.

Και σε αυτό το σημείο αρχίζεις να πονάς…

…

Όσο για την Αγία Τριάδα, όλα είναι τελείως απλά!

Για τον ηλεκτρισμό, πώς λειτουργεί, δεν ξέρουν,

ο Θεός, όμως, έγινε με τρία δάχτυλα…

…

Λένε ότι είναι Τρισυπόστατος. Στον Ρουμπλιόφ [2] αυτό είναι

ξεκάθαρο.

Όμως όλα τα υπόλοιπα είναι σπέκουλα.

Από πού το ξέρουν; Κοιτάξτε πώς είναι τα μούτρα τους!

…

Μερικές φορές πηγαίνεις στο μετρό, παρατηρείς γύρω σου

και κλαις: μόνο αγγελικά πρόσωπα.

Όμως, είναι αλήθεια ότι αυτό συμβαίνει σπάνια.

…

Ένας φίλος, o Συμεών από τη Βηθεσδά, ανακάλυψε ότι στο DNA δεν είναι γραμμένη η κληρονομικότητα, όμως αυτό το DNA είναι ο προσωπικός κωδικός για την είσοδο στο κοσμικό κομπιούτερ. Πώς σας φαίνεται;

…

Εμείς και ο Πέτρος καθόλου δεν πιστεύαμε στα θαύματα.

Δηλαδή, εμείς τα παρατηρούσαμε.

Ακόμα και ο Πέτρος είδε έναν γιόγκι που έφτιαχνε με τον αέρα κάποιο μαραφέτι σαν χρυσή αλυσίδα.

Και λοιπόν;

…

Κάθε γυναίκα που σκλήρυνε το στήθος της και βάρυνε η κοιλιά της, αισθάνεται ότι της συνέβη ένα θαύμα. Όχι μόνο η Μαρία.

…

Πήγα στον εξομολογητή.

-Πάτερ, από καιρό συνειδητά δεν κάνω κακές πράξεις, όμως σκέφτομαι συχνά άσχημα για τους ανθρώπους και θυμώνω πολύ, -του λέω.

-Ναι, ναι, σας καταλαβαίνω τόσο καλά, -μου λέει.

-Πάτερ, ένα γύρω όλοι είναι εντελώς ηλίθιοι, και συχνά τους λυπάμαι, παρ’ όλα αυτά τους συμπεριφέρομαι αφ’ υψηλού και μερικές φορές με περιφρόνηση, -του λέω.

-Ναι, ναι, φυσικά, σας καταλαβαίνω τόσο καλά.

-Πάτερ, από καιρό δεν παίρνω στα χέρια μου προσευχητάριο, τουλάχιστον, μέχρι σήμερα, που ανακάλυψα ότι προσεύχομαι συνεχώς, όταν το κεφάλι μου δεν είναι απασχολημένο με κάποιες σαχλαμάρες.

-Ναι, ναι, σας καταλαβαίνω καλά, είναι δύσκολο να πάρετε στα χέρια το προσευχητάριο… μου είναι γνωστή αυτή η κατάσταση.

-Πάτερ, -λέω εγώ,- νοσταλγώ τους δικούς μου. Δεν μου έχει απομείνει κανένας μεγάλος συγγενής, -λέω εγώ.

-Ναι, ναι! Πώς σας καταλαβαίνω! Δεν έχει απομείνει κανένας μεγάλος!

-Πάτερ! Δεν ενδιαφέρομαι πια για κανένα πνευματικό θέμα, με ενδιαφέρουν μόνο οι πράξεις των ανθρώπων.

-Μα αυτό είναι το πιο σημαντικό! –αναφώνησε ο πατέρας.

Φίλησα τον σταυρό και το χέρι του, και αυτός με φίλησε στο κεφάλι. Αυτό ήταν όλο.

…

Αν απαλλαγώ από τα χέρια, τα πόδια, το κεφάλι, την ηλικία, την ημερομηνία γέννησης, την ημερομηνία θανάτου και ακόμα και από το φύλο, τη διεύθυνση και το μέιλ, αν χάσω όνομα και επίθετό μου, όλα θα είναι μια χαρά.

Το διήγημα αυτό είναι από τη συλλογή «Άνθρωποι της αυτοκρατορίας μας» που περιέχει 4 ενότητες διηγημάτων και κλείνει με την «Κατακλείδα». Η μορφή του ποιήματος είναι δοσμένη από τη συγγραφέα.

Λόγω του πολέμου και της εκκενώσεως της Μόσχας, η οικογένειά της Ουλίτσκαγια μετακινήθηκε στα μετόπισθεν, στη Μπασκιρία της Ρωσίας όπου και γεννήθηκε το 1943. Επέστρεψε μετά τον πόλεμο. Έχει μεταφραστεί σε 25 γλώσσες και έχει τιμηθεί με το βραβείο Μπούκερ. Η συγγραφέας έχει μεταφράσει και έργα από τα Μογγολικά.

Μετάφραση από τα ρωσικά: Ελένη Κατσιώλη.

[1] Θύμα της σταλινικής τρομοκρατίας. Γεννήθηκε το 1907 στη Λευκορωσία. Ρωσοεβραίος. Έζησε στην Ουκρανία και συνελήφθη το 1937. Москва, расстрельные списки. 5 л.л./св. Воркута./ Μόσχα, κατάλογος τουφεκισμένων στην Βορκούτα.

[2] Αντρέι Ρουμπλιόφ, (περ. 1360-1428, Μόσχα), σπουδαίος αγιογράφος.