Σε θρίλερ προβλέπεται να εξελιχθούν οι Βρετανικές βουλευτικές εκλογές της 7ης Μαΐου. Οι Εργατικοί του Μίλιμπαντ παλεύουν στήθος με στήθος με τους συντηρητικούς του απερχόμενου πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον. Το ποιος από τους δύο θα κόψει πρώτος το νήμα παραμένει αβέβαιο.

Θα πείτε, τι μας ενδιαφέρουν όλα αυτά; Τι σημασία έχει ποιος από τους δύο αυτούς καραγκιόζηδες  θα βγει πρώτος στις βρετανικές εκλογές; Του ιδίου φυράματος δεν είναι και οι δυο τους; Και πως μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών την κατάσταση στην Ελλάδα; Ούτε καν στην ευρωζώνη δεν είναι η Μ. Βρετανία.

Και θα είχατε δίκιο, αγαπητοί αναγνώστες του στροβίλου, αν δεν υπήρχαν – στις συγκεκριμένες εκλογές – δύο (τουλάχιστον) αστάθμητοι παράγοντες: το Κόμμα Aνεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου(UKIP) του Νάιτζελ Φάρατζ και το Σκωτσέζικο (ή Σκωτικό) Εθνικό Κόμμα, το κόμμα δηλαδή, που σήκωσε την καμπάνια για την ανεξαρτησία της Σκωτίας στο δημοψήφισμα του 2014, αναστατώνοντας όλο το πολιτικό σύστημα της Μ. Βρετανίας, αφού το ΝΑΙ (στην ανεξαρτησία της Σκωτίας) παραλίγο να είχε επικρατήσει τότε.

Τι μπορεί, το λοιπόν, να πετύχουν αυτά τα δύο κόμματα στις επερχόμενες εκλογές;

Το μεν Κόμμα Ανεξαρτησίας, ένα αντιευρωπαϊκό (ευρωσκεπτικιστικό) – λαϊκιστικό δεξιό κόμμα (πιο δεξιό από τους ΑΝΕΛ, πιο συνεπές από το Λάος), αναμένεται να γκρεμίσει από την τρίτη θέση το κόμμα των φιλελεύθερων – δημοκρατών. Θα είναι η πρώτη φορά που θα συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού το κόμμα αυτό (των φιλελεύθερων – δημοκρατών δηλαδή) ήταν εδώ και 32 χρόνια, οπόταν και δημιουργήθηκε, μετά από συνένωση του ιστορικού κόμματος των φιλελευθέρων με μια δεξιά φράξια των εργατικών, μονίμως στην 3η θέση των εκλογών. Στις εκλογές, μάλιστα, του 2015 είχε πάρει 23%, ενώ τώρα αναμένεται να πέσει σε μονοψήφιο ποσοστό.

Η ενδεχόμενη κατακρήμνιση του κόμματος των φδ, η οποία θα οφείλεται, σ’ ένα βαθμό, και στην αλματώδη άνοδο των ευρωσκεπτικιστών του κόμματος ανεξαρτησίας (είχαν πάρει 3% στις προηγούμενες εκλογές, ενώ τώρα αναμένεται να ξεπεράσουν το 12%), θα είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό πολιτικό γεγονός, όχι μονάχα σε συμβολικό επίπεδο, αφού μπορεί να δυσκολέψει το σχηματισμό κυβέρνησης πλειοψηφίας. Κι αυτό, γιατί τόσο οι εργατικοί όσο και οι συντηρητικοί δεν αναμένεται να κατακτήσουν αυτοδυναμία. Αν –  λοιπόν – οι φδ χάσουν πολλές έδρες – που θα χάσουν – δε θα μπορεί να σχηματίσει – το όποιο πρώτο κόμμα – κυβέρνηση πλειοψηφίας, ακόμα κι αν πάρει μαζί του τους φδ. Θα πρέπει να ψάξει αλλού…

Πάντως το κα δεν αναμένεται να πάρει πολλές έδρες, εξαιτίας του εκλογικού νόμου (μικρές και πολλές μονοεδρικές περιφέρειες όπου την έδρα την παίρνει το κόμμα που βγαίνει πρώτο στη συγκεκριμένη περιφέρεια). Το πολύ 3 – 4. Τη ζημιά θα την κάνει (στο βαθμό που θα την κάνει) με τα ποσοστά του.

Ο δεύτερος αστάθμητος παράγοντας αυτών των βρετανικών εκλογών είναι το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα (το οποίο– παρεμπιπτόντως και αντίθετα απ’ ότι υποδηλώνει τ’ όνομα του –  είναι ένα σχετικά αριστερό κόμμα).

Το ΣΚΕΚ δε θα πάρει πολύ μεγάλο ποσοστό. Το πολύ 4%. Και πως θα μπορούσε να πάρει παραπάνω, την ώρα που κατεβαίνει – όπως είναι φυσιολογικό – μονάχα στην Σκωτία. Αυτό όμως το 4% του αρκεί, εξαιτίας του εκλογικού νόμου (μικρές και πολλές μονοεδρικές περιφέρειες όπου την έδρα την παίρνει το κόμμα που βγαίνει πρώτο στη συγκεκριμένη περιφέρεια), να πάρει και 40, και 50, ακόμα και 60 έδρες! Δηλαδή να είναι το τρίτο κόμμα σε έδρες στο Ηνωμένο Βασίλειο!

Κοιτάξτε να δείτε τι γίνεται τώρα: ένα κόμμα το οποίο είναι υπέρ της διάλυσης του κράτους του οποίου στις εκλογές συμμετέχει, αναδεικνύεται σε τρίτο κόμμα αυτού του κράτους (αυτής της χώρας)! Αν αυτό δεν είναι μπάχαλο, τότε τι είναι;

Βουλευτές του Σκωτσέζικου Εθνικού Κόμματος ετοιμάζονται να εισέλθουν στη βουλή των κοινοτήτων

Η Αριστερά

Ένα μεγάλο κομμάτι των αριστερών ψηφοφόρων αναμένεται να στηρίξει το κόμμα των πρασίνων, το οποίο μπορεί να πάρει – σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις – κοντά στο 5%. Θα είναι μεγάλη έκπληξη, αν συμβεί αυτό, αφού οι πράσινοι είχαν πάρει μόλις 0,9% στις προηγούμενες εκλογές. Και σημειωτέον, είναι αρκετά αριστεροί – για οικολόγοι.

Από κει και πέρα, υπάρχει και ένας γαλαξίας άλλων αριστερών μετώπων και κομματιδίων. Το πιο μεγάλο αριστερό – μαρξιστικό κόμμα – μέτωπο είναι το Respect («αξιοπρέπεια»),το οποίο μπορεί και να διατηρήσει τη μία του έδρα (αν και δεν παίρνει ούτε 0,1%, αφού κατεβαίνει σε ελάχιστες περιφέρειες). Το τροτσκιστικό TUSC και η «Αριστερή Ενότητα», του Κεν Λόουτς, ίσως να είναι λίγο πιο κάτω (μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες ψήφους…)

Κλείνουμε με τα προγνωστικά:

Συντηρητικοί: 31 – 36% (από 36,1% το 2010)/ 273 – 290 έδρες (από 306 – που έγιναν 302 το 2010, αφού παραιτήθηκαν 3 βουλευτές και ένας προσχώρησε στο κόμμα ανεξαρτησίας)

Εργατικοί: 29 – 36% (από 29%)/ 258 – 280 έδρες (από 258 – που έγιναν 256, αφού παραιτήθηκαν 2)

UKIP (Κόμμα ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου): 10 – 18% (από 3,1%)/ 1 – 6 έδρες

Φιλελεύθεροι Δημοκράτες: 7 – 11% (από 23%)/ 17 – 28 έδρες (από 58 – που έγιναν 57)

Πράσινοι:3 – 8%/ 1 έδρα (από 1)

SNP: 2,5 – 4% (από 1,7%) και 38 – 58 από 6 έδρες!

Σιν Φέιν: 5 έδρες (από 5)

Respect: 1 έδρα (από 1)

Για να δούμε...