Υπόσχεση Ανατροπής
17/04/2015
Το ιερατείο υμνεί
των λαών το μίσος και την άδικη σφαγή…
Οι κορυφαίοι των Γραμματικών υμνούν
τη θρεμμένη στο αίμα δόξα των βασιλιάδων τους…
Οι προεστοί κι οι εφιάλτες στήνουν
γιορτάζοντας δημόσια
λαιμητόμους…
Οι καλλιτέχνες, παρουσία του χρυσοφόρητου Βασιλέως,
συγκινούνται απ’ του λαού την άτυχη ζωή…
Οι ποιητές, αυτοί οι δότες της πάντερμης αλήθειας,
με στίχους όμορφους και λέξεις πλαστικές
των ανοήτων χτίζουν φυλακές…
Με φώτα κίτρινα στολίζουνε την πόλη,
υποκριτές και κίβδηλοι επάνω στο μπαλκόνι,
χαϊδεύουνε των δούλων τους τη σάπια ελευθερία
κι αγάλματα των δήμιων φωτίζουν στην… πλατεία.
Των ελευθέρων η σιωπή
μοιάζει ανώνυμο πουλί,
που φτερουγίζει με ορμή·
μαύρο δρεπάνι της οργής,
πάνω απ’ της πόλης τη φιλήσυχη ζωή.
Γεράσιμος Βάκρος «Κατακόμβες»
(Εκδόσεις ΦΥΛΛΑ, Τρίπολη 2002))
