Ήπιο Δάκρυ
25/03/2015
Δεν αντιγράφω από το ημίγυμνο των θεοτήτων
Ούτε στραβώνω στην ιδέα μιας κατάρας
Είναι τα χρόνια μου γεμάτα από ασβέστη.
Και οι ορμές μου λαχτάρες που γκρεμίστηκαν σε ηλε-
κτρικές παραμορφώσεις.
Στόμωσε η γλώσσα μου δωρικές ευχές.
Οι υπερβολές μου
ματωμένες διαδρομές που ενοχλούν
η πόλη μου
αναθυμιάσεις προσευχών σε αποχετεύσεις
κρύο σεντόνι
οι αναμνήσεις
φίλοι φυγόδικοι
ακροβάτες
στην παγωμένη όσμωση των ξεχασμένων.
Όσοι μ’ αγάπησαν πεθάναν.
Σε είπαν Τζίμι, σε είπαν Νίκο,
επαναλήψεις που γαντζώνονται ενοχές
στη ναυλωμένη αδιαφορία
σαν άχλης στόλισμα
με κρίνα επιταφίου.
Σ’ αυτόν το τόπο κάνει κρύο
μη με ξεχάσετε
ούτε οι μέρες που θα ‘ρθουν έχουν φως.
Οι υπερβολές μου δεν αρμόζουν στη διορισμένη ξεγνοια
σιά σας
έχουν θρομβώσεις εμπειριών και τσακισμένα οράματα
πίσω από κάγκελα
και κωμικές αφυδατώσεις
πίσω
στρόφιγγα θύμηση
γκαστριά θανάτου
δεν σας αρμόζει.
Οι καλοί φίλοι μου
στο καταχείμωνο αστράφτουν άστατου ουρανού.
Οι υπερβολές μου ερημικές καταβολές με άπληστα ζόρια
δεν σας ταιριάζουν
στης λατρεμένης ας μείνετε της τέχνης φλυαρία
με έναν Μολιέρο ή με τον Μπρεχτ
ίσως σωθείτε.
Λέμε διάρκεια
Την εξάντληση τω αποθεμάτων μας.
Ακηδία
Έννοιες κοινότυπες,
καταλαμβάνοντας
ανάγλυφα,
σώματα καρικατούρα,
Πριονίζουν
λεκιασμένες αποχρώσεις χλευάζοντα ουρανού.
Πάνω σε χουρασμένες πολυκατοικίες
ο θεός
υπνοβάτης σε άλογο
αχαλίνωτης υπεροψίας,
πίνει φραπέ στην οδό Δεληγιάννη.
**Από την ποιητική συλλογή «Το λειψό φεγγάρι» (Εκδόσεις Οδός Πανός, 2008)
