του Ιωνά Σκοτεινού

Πιάστηκε από το τραπέζι. Ακούμπησε την παλάμη του ανοιχτή πάνω στο τραπέζι. Δεν ήταν μεγάλο το τραπέζι. Ίσα που χωρούσε δύο σερβίτσια και μια σαλατιέρα στη μέση. Κάθισε με κόπο στην καρέκλα η οποία, ευτυχώς, ήταν στη θέση της. Το αποτύπωμα του χεριού του χαράχθηκε στο τραπέζι σαν ανάγλυφο. Τα πέντε του δάχτυλα ανοιχτά. Σαν να το μούτζωνε. Αλλά ήταν μια αυθόρμητη χειρονομία. Δεν τη μελέτησε. Όλος ο κόσμος που μουτζώνει το κάνει προμελετημένα.

  Στο μεταξύ το κεφάλι του γύριζε. Δε φαινόταν κανείς. Το μαγαζί ήταν άδειο. Μάλλον κάποιος είχε ξεχάσει το ραδιόφωνο ανοιχτό και εκείνο έπαιζε μόνο του.

Αυτός άκουγε. Σπαράγματα. Σκόρπιες φράσεις. »Το πρώτο τρίμηνο… πέθ… πείνα… στην πόλη μας… κρίση… Η κρίση δεν είναι… δεν είναι μόνο οικονομική, πολιτική…είναι και… ανθρωπιστική…εν τέλει…»                                           Μα πού είναι, επιτέλους, κάποιος;

Τον έπιασε το στομάχι του. Ένα χταπόδι με πλοκάμια πολύ δυνατά είχε αδράξει τις διόδους του στομαχιού του. Δεν κυκλοφορούσε εκεί ούτε ένα ψαράκι. Το χταπόδι δε ρουφάει νερό. Ζει μέσα στο νερό. Αναπνέει μέσα στο νερό. Κολυμπάει μέσα στο νερό.Τώρα κολυμπάει μέσα στο στομάχι του. Οκτώ πλοκάμια το σφίγγουν, το περισφίγγουν χωρίς διόλου να χαλαρώνουν. Διπλώθηκε στα δύο και αυτή τη φορά χτύπησε το μέτωπό του στο άστρωτο τραπέζι.Μήπως είχε φάει χταπόδι κρασάτο και νόμιζε τώρα πως είχε ζωντανέψει και του είχε αδράξει το στομάχι και το περιέσφιγγε; Όχι δεν είχε φάει χταπόδι και μάλιστα κρασάτο. Είχε πολύ καιρό να φάει χταπόδι κρασάτο. Γενικώς είχε μέρες να φάει.  Οι βεντούζες του χταποδιού είχαν πιαστεί στα τοιχώματα, ο πόνος ήταν οξύς. Πραγματικός. Το χταπόδι; Δε μπορεί, έλεγε, ένα ζωντανό χταπόδι με τις βεντούζες του σε δράση να κολυμπάει στο στομάχι του. Το χταπόδι πρέπει να είχε μεθύσει. Είχε περίεργη συμπεριφορά. Το είχαν μεθύσει με κρασί.Κι αυτό δραπέτευσε από την κατσαρόλα και μεθυσμένο καθώς ήταν χώθηκε στο στομάχι του, στο δικό του στομάχι.

» Τα μεθυσμένα χταπόδια είναι επικίνδυνα βλέπετε, αγαπητοί μου φίλοι, γι′ αυτό πρέπει να ξέρετε πώς πρέπει να τα ψαρέψετε πώς πρέπει να τα χτυπήσετε κάτω πολλές φορές για να μάθουν αυτά και έπειτα να ακούσετε τις συνταγές μου.

 Χταπόδι κρασάτο.

 Παίρνετε..

–Κύριε τι πάθατε;

 – Θα έλεγα πως ήρθα εδώ για να φάω. Για ποιο λόγο, λέτε, πως έρχεται κανείς σ’ έναν εστιατόριο αν όχι γιατί πεινάει;

– Εν πάσει περιπτώσει εγώ σας είδα πολύ χλωμό ανησύχησα και είπα…

– Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας νεαρέ μου. Ωστόσο, χταπόδι έχετε;

–Βράζει στην κατσαρόλα.

–Κρασάτο;

–Με κοφτό μακαρονάκι.

 Ε, δεν το πιστεύω, είπε ο νεαρός σερβιτόρος.  Αυτό εδώ τι είναι, φέρατε μαζί σας ένα ολόκληρο χταπόδι;είπε σηκώνοντας ένα χταπόδι από το πάτωμα…

– Εγώ;είπε έκπληκτος εκείνος…