Τραγουδώντας στο μπάνιο
17/02/2015
Στο ερώτημα εάν τραγουδάμε στη μπανιέρα του σπιτιού μας συνήθως ένα κύμα αμηχανίας συνοδευόμενο από μια ελαφριά απόχρωση του ροζ στο πρόσωπο κυριεύει ψυχή και σώμα. Δεν ανήκει στην κατηγορία των απαγορευμένων ερωτήσεων, ούτε και ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι παραβιάζονται καλά κρυμμένα μυστικά. Με τα τόσα δεινά που έχει περάσει το ταλαίπωρο σώμα, δεν θα δικαιούται να ζήσει στιγμές μιας απολαυστικής και τελετουργικής χαλάρωσης; Προς τούτο διόλου δεν θα διαφωνούσαν οι διαφημιστικές εταιρείες, που κοπιάζουν ολημερίς για να προωθήσουν στην αγορά τα κατάλληλα για την περιποίηση σαπούνια και καλλυντικά. «Τραγουδάτε στο μπάνιο»; η ερώτηση. «Εξαρτάται απο το τσούξιμο στα μάτια. Μήπως έχετε κάποιο καλύτερο σαμπουάν να προτείνετε;» Ένας τέτοιος διάλογος φέρνει πιο κοντά τους λάτρεις της λουτροθεραπείας,ανοίγει δίαυλους επικοινωνίας μόλις οι ένοικοι συναντώνται το πρωί στις εισόδους των πολυκατοικιών αγουροξυπνημένοι. Μόνο όμως αυτό το έργο επιτελεί; Οσφρηζόμενοι την αύρα της ευωχίας που ακολουθεί την εμφάνιση μιας κυρίας, την ακολουθούμε κατά πόδας, φαντασιονόμαστε κατά πόσο η φωνή της ταιριάζει με τους ήχους που ακούγονται να βγαίνουν απο το λουτρό του τρίτου ορόφου. Στα δεσμά καλλωπισμού θέλεις εκείνη τη στιγμή να υποταχθείς. Να ζητήσεις απο την αιθέρια ύπαρξη το μυστικό όχι της ομορφιάς της αλλά το πώς επεξεργάζεται με τη φωνή τις τόσο εξαίσιες νότες. Κάτω απο την ντουζιέρα επαναλαμβάνεις τις πρώτες κινήσεις ενός ερωτόπληκτου τενόρου, υψώνεις την ένταση της φωνής ώστε να συναγωνιστείς τους ιδιοκτήτες του επάνω διαμερίσματος. Η διακύμανση του νερού απο ζεστό σε κρύο και το αντίθετο δοκιμάζει την αντοχή των φωνητικών χορδών. Το χλιαρό νερό δεν οδηγεί στην έμπνευση, φέρνει στο σώμα τη συνήθη παράιτηση. Το δε καυτό απελευθερώνει την οδύνη των συλλογισμών που θέλουμε να αποφύγουμε. Είσαι έτοιμος να τσιρίξεις όχι ζητώντας βοήθεια, αλλά κάπου εκεί αρχίζεις να σφυρίζεις κάποιο σκοπό για λόγους άμυνας και μόνο. «Τραγουδώ απλώς την μοναξιά του παγερού μάρμαρου να διώξω», έτσι θ΄απαντούσα σε όσους απορούσαν με την κακοφωνία και θα έρχονταν προς βοήθεια μου. «Ανάψτε λίγο το θερμοσίφωνο,δεν αντέχω το παγωμένο νερό…», με τη φράση αυτή θα έκλεινα την σύντομη έκκληση προς τους απέξω ψαχουλεύοντας κάπου εκεί κοντά να βρω επιτέλους το ραδιοφωνάκι…
