Ιστορίες με γάτες για γάτες Γάτες και συγγραφείς
19/07/2025
Ιστορίες με γάτες για γάτες
Γάτες και συγγραφείς
Του Κώστα Ξ. Γιαννόπουλου
Εκδόσεις ΟΤΑΝ 2025, ΣΥΛΛΟΓΙΚΉ ΈΚΔΟΣΗ
Όταν βλέπω έναν συγγραφέα να χαϊδεύει μειδιώντας μια γάτα, το ενδιαφέρον μου εστιάζεται στη γάτα. Κοιτάζω το πλούσιο ή κοντό τρίχωμά της, το χρώμα της, τα σαγηνευτικά της μάτια. Τόση σημασία της δίνω που ο συγγραφέας χάνει το ενδιαφέρον μου.
Ο Λουδοβίκος- Φερδινάνδος Σελίν αγαπούσε τις γάτες και γενικώς τα ζώα αλλά σιχαινόταν τον εκδότη του τον Γκαλιμάρ και τους Εβραίους και έγραφε βρωμερούς λιβέλους γι αυτούς.
Ο Λένιν προστάτευε τόσο πολύ τη γάτα του που την είχε πλάι του στο Πολίτμπιρο και την χάιδευε τρυφερά, ενώ φρόντιζε να μην υψώνει τον τόνο του για να μην την τρομάξει και φύγει από δίπλα του.
Ο Χίτλερ σιχαινόταν τις γάτες κι ίσως τις φοβόταν κιόλας. Αγαπούσε όμως το σκύλο του.
Ο Καντίνσκυ λάτρευε τη γάτα του σχεδόν εξίσου με τη μητέρα του και όταν έγραψε το Για το Πνευματικό στην Τέχνη και πέρασε στην αφηρημένη του περίοδο δεν τη ζωγράφισε ποτέ. Την προτιμούσε ζωντανή και νωχελική.
Αυτό το κείμενο δεν το έγραψε ο γάτος μου. Κάτι τέτοιο δεν θα μου το έκανε ποτέ. Το μόνο που έκανε, γιατί κατά βάθος ήξερε πως μου άρεσε, ήταν να κάθεται στο μαξιλάρι του κάτω από το κάθισμά μου και όταν ήμουν απορροφημένος σ’ αυτό που έγραφα άπλωνε το πόδι του και τσίγκλαγε το δικό μου πόδι που ήταν γυμνό συνήθως πάνω στο παχύ χαλί το χειμώνα ή το κρύο πλακάκι το καλοκαίρι.
Κι όμως είχα ακούσει κάποτε μια ιστορία ή την είχα διαβάσει – δεν έχει σημασία – σύμφωνα με την οποία ένας γάτος πολύ έξυπνος έκλεψε το δακτυλόγραφο ενός έτοιμου προς έκδοση βιβλίου από τον ή την συγγραφέα του και το εξέδωσε με το όνομά του: Γάτος Μουρ, το ωραιότερο βιβλίο που έγραψα ποτέ.
Σήμερα όποιος πειράξει ή βασανίσει ή σκοτώσει γάτα πάει φυλακή.
Μόνο η περιέργεια κάποτε σκότωσε τη γάτα.
