Μια αράχνη, οι σφαίρες, η Αλίκη και ο καθρέφτης
02/02/2024
Μια αράχνη κατεβαίνει από ψηλά σύριζα στο κάθετο πλαίσιο του παραθύρου απ’ όπου πότε πότε μπαίνει λίγο φως. Στο δρόμο της συναντά μια σφαίρα, ποιος ξέρει από πότε σφηνωμένη λίγα εκατοστά αριστερά της καθόδου της αράχνης, η οποία στάθηκε αρκετά λεπτά όταν συνάντησε την ακίνητη σφαίρα. Πιο δύσκολο να βγάλεις σφαίρα από το ψαχνό ανθρώπου παρά από ένα τοίχο.
Οι σφαίρες στην 3ης Σεπτεμβρίου στο κτίριο μεταξύ των οδών Σκόμπυ και Δαμασκηνού είναι βαθιά χωμένες στο σώμα της πρόσοψης ενός διώροφου κτιρίου που στέκεται εκεί κατοικημένος μάρτυρας μιας Μάχης στο κέντρο της Αθήνας. Μια απ’ αυτές σφηνώθηκε στο λαιμό του ποιητή Τέλλου Άγρα. Την έβγαλαν λίγες ώρες μετά στο σταθμό Α’ Βοηθειών της οδού Στρατηγού Μακρυγιάννη. Αλλά ο λαιμός του ποιητή είχε χάσει τόσο αίμα και την τρίτη μέρα που παρέμενε κλινήρης – ημέρα Τρίτη επίσης - εξέπνευσε ήσυχα, ενώ η μητέρα του τον περίμενε μ’ ένα μακρύ κλαυσίγελο γιατί την είχε ρωτήσει:
Αχ, πώς θα ζήσουμε, μητέρα,
Ως τις εννιάμιση; ως τις δέκα;
Λίγο πριν ξεψυχήσει τριγυρισμένος από βιβλία όπως πάντα, διάβαζε μια Ωδή του Κάλβου:
ο ήλιος κυκλοδίωκτος,
ως αράχνη, μ' εδίπλωνε
και με φως και με θάνατον
ακαταπαύστως
Ουδέποτε θα καταλάβω γιατί ο κάλβειος στίχος μου θύμισε το παρακάτω:
Σουρδείπνωνε, σουρδείπνωνε - τα μυξερά σασβάνια
Γύρβυναν στ’ αποστάχορτα μέσα, κι ανοιχτήριζαν:
Κι ήταν λιγνάθλια πολύ τα σφουγγαρασχημάνια,
Τ’ απόλα γουρουνόπρασα δίπλα σφυροφτελίζαν.
Κι ήταν ακριβώς η στιγμή που έβγαινα από το σινεμά που έπαιζε το Poor Things, όπου δεν ήταν ακριβώς η Αλίκη αυτή που έκανε σεξ κάθε τρεις και λίγο χωρίς να νιώθει κάποιο συναίσθημα, αλλά κι αυτή όπως η Αλίκη δεν ήταν κανενός. Αλλιώς θα ήταν ίζημα σ’ ένα ποτήρι κόκκινο κρασί που έπινε ο Μερλώ-Ποντύ. Ούτε είναι υπηρέτρια κανενός κόκκινου βασιλιά, γιατί οι βασιλείς, χρυσόψαρο μου, δεν έχουν χρώματα ούτε παστώνονται μ’ αρώματα επειδή τους το απαγόρευε ο Νικολό Μακιαβέλι.
Τέλος πάντων η Αλίκη είναι ολονών ή κανενός αλλά και του καθρέπτη της που παρά τις ισχυρές δονήσεις κι ανατροπές δεν έχει ακόμα ραγίσει.
