Αυτός λείπει
17/09/2023
Κλεισμένη στο δωμάτιο. Χωρίς τον ίσκιο του. Χωρίς την πνοή του. Μόνη με τις σκέψεις της. Μόνη με τις αναμνήσεις της. Τα ονόματα των τόπων. Το όνομα του άνθους που της έφερε όταν πρωτοσυναντήθηκαν. Περίεργο άνθος. Με ωραία ροζ πέταλα και αγκάθια στο κοτσάνι. Πως το λέγανε να δεις... Ένα μόνο. Μοναδικό. Δικό σου της είπε. Σάστισε εκείνη. Πρόσεχε της είπε. Μη ματώσουν τα δάχτυλά σου. Και εκείνη ευχήθηκε να ματώσουν για να δει τι θα κάνει εκείνος. Μάτωσαν. Και εκείνος πήρε το δείκτη το μεσαίο και τον αντίχειρα, ένα - ένα και ρούφηξε το αίμα τους. Ύστερα το κατάπιε. Την πρώτη φορά που έκαναν έρωτα εκείνη έκανε το ίδιο με το σπέρμα του. Αυτό ήταν. Ο έρωτας. Η εισρόφηση του αίματος, των εκκρίσεων, του ιδρώτα, που έκανε τα χέρια τους να γλιστρούν πάνω στις πλάτες τους, την κοιλιά τους.
Και τώρα τίποτα. Στο δωμάτιο μόνη. Χωρίς τον ίσκιο του. Την πνοή του. Τις εκκρίσεις του. Το βλέμμα του. Τα χέρια του. Τ' ακροδάχτυλά του. Τα ποιήματά του. Το γέλιο του. Το παραστημά του. Το κεφάλι του. Κάπως γερμένο στα δεξιά. Ή μήπως στ' αριστερά; Τα μαλλιά του. Όλα στη θέση τους. Μόνο αυτός λείπει.
