Επικίνδυνοι καιροί
31/03/2023
Επικίνδυνοι καιροί. Μπορεί να κρυολογήσεις αν δε προσέξεις αν δε φυλαχτείς και γατί να φυλαχτείς άλλωστε. Μήπως είναι καλύτερο να περπατήσεις χωρίς προφύλαξη πάνω στο σκοινί που σου 'χουν τεντωμένο και χαλαρώνει κάθε φορά που κάνεις ένα βήμα. Σχοινοβατείς και από κάτω δεν ξέρεις αν το δίχτυ ασφαλείας θα σε κρατήσει. Πόσο φυλάγεσαι στ' αλήθεια από το βλέμμα της τότε που την πρωτόδες πίσω από ένα κήπο σε μια φωτογραφία που χάθηκε και τότε ακριβώς ήταν που ξέχασες ποια ήταν η πρώτη φράση που θα της έλεγες, που θα της ψιθύριζες στο δεξί αυτί. Δε θα τη πεις ποτέ αυτή τη φράση αν και την θυμήθηκες. Ίσως τη πεις, αν ποτέ την αποχαιρετήσεις. Ως τότε θα σχοινοβατείς κρατώντας εκείνο το κοντάρι που σε βοηθάει να ισορροπείς όταν κάνεις πως πλησιάζεις την ακροβάτισσα, εκείνη που συνάντησες στον ανθισμένο κήπο, στο τέλος μιας Άνοιξης. Άνοιξη ήταν, τώρα το ξέρεις, την πυροβόλησες με το βλέμμα σου χωρίς να το ξέρει. Την είδες χωρίς να σε δει αφού ήταν στην φωτογραφία, αλλά η φωτογραφία χάθηκε. Ίσως να μην ήταν καν εκεί στ' αλήθεια, αλλά να την έπλασε η φαντασία σου. Έρως πραγματικός και φανταστικός, ελαφρύς και οδυνηρός και εσύ σχοινοβατείς ώσπου να 'ρθεις πρόσωπο με πρόσωπο μαζί της. Στο μεταξύ η απόσταση αντί να μικραίνει, μεγαλώνει. Απομακρύνεστε κοιτώντας πυρετικά ο ένας τον άλλον. Αδυνατώντας να ισορροπήσεις. Ο έρωτας είναι ανισόρροπος. Η ισορροπία μοιάζει αδύνατη. Άλλοτε ένα κονταροχτύπημα, άλλοτε μια πάλη χωρίς νικητή, χωρίς επιβεβαίωση, χωρίς ισορροπία, ανισόρροπος έρωτας. Δύσκολοι καιροί. Επικίνδυνοι. Δεν έχει νόημα να φυλαχτείς. Απ' αυτό που θα σε προσβάλει. Την ασθένεια του έρωτα.
