Κι αν οι παραισθήσεις δεν ήταν παραισθήσεις; Κι αν ο απερχόμενος Σαμαράς διαθέτει τωόντι το χάρισμα της έκτης αίσθησης (του τρίτου ματιού κλπ); Κι έχουμε να κάνουμε με το νέο Μάντη Τειρεσία, το νέο Κάλχα, το νέο Προφήτη Μαλαχία; Κι αν οι παραισθησιογόνες ουσίες, που απ’ ότι φαίνεται καταναλώνει, έχουν μαγικές (αν όχι προφητικές) ιδιότητες; Γιατί πως αλλιώς εξηγείται το ψαλίδισμα της διαφοράς μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ το οποίο παρατηρούμε στις τελευταίες δημοσκοπήσεις;
Αλλά ας δούμε πως διαμορφώνεται (μετά τον ορυμαγδό των πρόσφατων δημοσκοπήσεων) η δύναμη των κομμάτων (κατά μέσο όρο – και στο περίπου):

ΣΥΡΙΖΑ 35
Νέα Δημοκρατία 30,5
Ποτάμι 6,5
Χρυσή Αυγή 6
ΚΚΕ 5,5
Μπένυ 5
ΑΝΕΛ 3,05
ΚΔΣ (ΓΑΠ) 2,95
Άλλο Κόμμα 5,5

Όσοι από τους αναγνώστες του στροβίλου είχαν διαβάσει το προηγούμενο βαρόμετρο μας μπορούν να κάνουν τις συγκρίσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οριακά ανεβασμένος (0,5%), η ΝΔ κερδίζει 2%, ενώ Ποτάμι, ΧΑ, ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ και ΑΝΕΛ έχουν απώλειες της τάξης του 0,5% έκαστος. Το πρωτοεμφανιζόμενο ΚΔΣ του γίγαντα ΓΑΠ πλησιάζει, αλλά δεν περνάει το όριο του 3% και τα «λοιπά κόμματα» χάνουν 3 ποσοστιαίες μονάδες. Αλλά πως μπορούμε να διευκρινίσουμε, χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε την παραψυχολογία, αυτές τις ανατροπές;
Παρ’ όλο που ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται 2 μονάδες – το πολύ – ακόμα για την αυτοδυναμία – με δεδομένο ότι τα εκτός βουλής κόμματα θα πάρουν κοντά στο 10%, φαίνεται να χει κολλήσει ή να προχωρά με βήμα χελώνας – εδώ και κάποιες μέρες τουλάχιστον. Στο γιατί συμβαίνει αυτό – στο βαθμό που συμβαίνει, θα επιχειρήσουμε να το απαντήσουμε στην επόμενη παράγραφο
Το 30 %+ της ΝΔ φαντάζει πολύ μεγάλο. Και ίσως να είναι. Υπάρχει η αβάντα των δημοσκοπικών (κάποιων έστω) εταιρειών. Αλλά είναι μονάχα αυτό; Νομίζουμε όχι. Η ΝΔ φαίνεται να αποτελεί το μοναδικό – πια – πόλο συσπείρωσης των «μνημονακών». Των εναπομεινάντων δηλαδή ταξικών στηριγμάτων του συνασπισμού εξουσίας. Των μη κατεστραμμένων μικροαστών των αστικών κέντρων και – κυρίως – της επαρχίας, των ανωτέρων τμημάτων της εργατικής αριστοκρατίας και της υπαλληλοκρατίας, των φοβισμένων συνταξιούχων – κυρίως εκείνων που διατηρούν κάμποσες δεκάδες χιλιάδες σε καταθέσεις, των περισσότερο ευνοημένων του παλιού καθεστώτος. Ακόμα και κάποιοι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του κέντρου και της κεντροαριστεράς, οι οποίοι όμως διατηρούν ακόμα ένα κάποιο κοινωνικό στάτους, προσανατολίζονται τώρα – δεδομένης της αποσάθρωσης του κέντρου – προς το Σαμαρά. Αλλά πόσοι να ’ναι όλοι αυτοί; Με δεδομένο ότι τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα (πασοκ, ποτάμι, ΚΔΣ) δεν πρόκειται να εξαϋλωθούν, μπορεί να φτάνουν το 30%; Ίσως και να μπορεί – οριακά. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν κάμποσοι παραδοσιακοί δεξιοί ψηφοφόροι, οι οποίοι βρέξει – χιονίσει θα ψηφίσουν την παράταξη τους (με τη λογική «ψωμί, ελιά και Αντώνη Σαμαρά»). Επίσης, μη ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν ήθελε τις πρόωρες εκλογές. Μπορεί να μην ήταν – και δεν ήταν – το 50 ή 55% που έδειχναν οι δημοσκοπήσεις, αλλά ήταν ένα 40 – 45%. Αυτό το κομμάτι του πληθυσμού στέκεται – προς το παρόν – απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ ή διστάζει, φοβάται να κάνει το βήμα. Να, λοιπόν, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αναπτύξει – ακόμα – μια πάρα πολύ μεγάλη δυναμική. Βέβαια, όλο αυτό το 40 με 45% δε θα πάει σούμπιτο στο Σαμαρά. Το 30%, όμως, δεν είναι και τόσο παράλογο ποσοστό – ως ταβάνι βέβαια. Από την άλλη, όσο γίνεται φανερό ότι η ψαλίδα δεν κλείνει άλλο κι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικήσει στις εκλογές, μπορεί να υπάρξει από – συσπείρωση. Τότε, μπορεί κάποιοι να μεταπηδήσουν στο ΣΥΡΙΖΑ – για να ’ναι με το Νικητή – ή οπουδήποτε αλλού
Άρα, το δημοσκοπικό 30% για το σαμαρά, αν και είναι τραβηγμένο από τα μαλλιά, δεν είναι και τόσο εξωφρενικό. Εκφράζει μια τάση συσπείρωσης των μνημονιακών ψηφοφόρων στη νδ.
Κατά τ’ άλλα: το 5% για το πασοκ του Μπένυ φαντάζει – και είναι – μεγάλο. Κοντά στο 4 με 4,5 πρέπει να είναι ο χοντρό – Μπένυ. Σε λίγο θ’ αρχίσει να νιώθει την καυτή ανάσα του ΓΑΠ, ο οποίος – πάντως – είναι ακόμα εκτός βουλής.
Ντέρμπυ γίνεται μεταξύ ποταμιού και χα για την τρίτη θέση. Πολλοί λένε ότι το ποτάμι είναι κάτω από το 6 – και πέφτει, οπότε η χα θα το ξεπεράσει. Θα δούμε
Το ΚΚΕ έχει σταθεροποιηθεί στο 5 με 5,5%. Ίσως να πιεστεί κι άλλο από το ΣΥΡΙΖΑ.
Η θεαματική πτώση των «λοιπών κομμάτων» – απ’ το 8,5 στο 5,5% – είναι επίσης φυσιολογική. Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, η πόλωση μεταξύ νδ και ΣΥΡΙΖΑ αυξάνεται. Λογικό είναι να αυξάνεται και η πίεση προς υα μικρότερα κόμματα. Αφήστε που πολλά απ’ αυτά δε συμμετέχουν στις εκλογές (ή συμμετέχουν ως συνεργαζόμενα με μεγαλύτερα κόμματα – πχ. Οι οικολόγοι).
Ολοκληρώνοντας – προς το παρόν – την ανάλυση μας, χρήσιμο θα ήταν να κάνουμε μια ακόμη παρατήρηση. Το (πραγματικό ή φαντασιακό) ψαλίδισμα της διαφοράς μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και νδ μπορεί να οφείλεται στην ταραχή που προκάλεσε στον αντρικό πληθυσμό η ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων – με τη νδ – της Άντζελας Γκερέκου και της Νόνης Δούνια. Για τις ηλικίες στις οποίες απευθύνεται ο σαμαράς, οι δύο σιτεμένες καλλονές είναι ό, τι πρέπει…