Ο τίγρης εμαι εγώ
Εκεί στο κέντρο της σκηνής -ή μήπως στο κέντρο του τοίχου;- ένα πρόσωπο ακτινοβολεί, μια μορφή που του παράστεκε όσο ζούσε. Η μορφή του πατέρα που σκύβει πάνω ...
Να συνεχίσω;
.. Θα συνεχίσω!
Κι όμως (ή ναι αλλά όμως) οι σελίδες σκοτείνιασαν. Όσο και οι ελπίδες δεν είναι ευέλπιδες, ντυμένοι με βυσσινί ταγιέρ ή φουστίτσες κοντές με σπαθάκια ...
Ιστορία ενός ξεκοιλιάσματος
Μια μαύρη γραμμή και η κοιλιά του κεφαλαίου Μι να σέρνεται στο όριο της γραμμής.
Ήθελε τάχα να πει κάτι για το γράμμα; Ήθελε απλά να κάνει ...
Το γιατί
Ένα σπασμένο ποτήρι με αόρατα τα γυαλιά μες στην καρδιά. Πώς να φωτίσω το γιατί όταν δάκρυ μου δεμένο μαντήλι στο πόδι. Το πύον δε σταματά να τρέχει ...
Το όνειρο που έχασα
Μια μορφή που πλέει ανάμεσα σε κύματα χαμηλά που χάνουν το βηματισμό τους όσο πλησιάζουν την ακτή εμφανίζεται φορώντας σκουφάκι, έπειτα εξαφανίζεται και ξαναεμφανίζεται,αλλά ασκεπής αυτή τη ...
Αποσιωπητικά...
Η Μονόφθαλμη κοπέλα
Άφηνε πάντα ένα υπόλειμμα στο πιάτο του. Όπως δεν μπορούσε να ολοκληρώσει ένα γεύμα, έτσι δεν μπορούσε να τελειοποιήσει κανένα πράγμα. Ό,τι έκανε, με ...
Στις 9/12
Είναι καιρός να αφήσουμε στην άκρη τα θαύματα. Είναι καιρός να ασχοληθούμε με το ομορφότερο πριν οι γέφυρες καούν. Μια ζωή φορούσε τ' αποφόρια της και ας ...
Ο Ντιζάιν είναι πάντα εδώ
Ο Ντιζάιν δεν είναι ο μόνος. Είναι μόνος. Μοναδικός. Είναι ο ήρωας ενός βιβλίου που έχει πολλά παράθυρα. Ο Ντιζάιν είναι ανοιχτομάτης. Ο μόνος ανάμεσα στη συνομοταξία των ...
Τόσο επόθησα
Το λέει ο ποιητής, και μου πες να το γράψω. Τι να σου γράψω όμως; Εγώ που επόθησα να φύγω κάποια μέρα και δεν τα κατάφερα. Δεν έχω ...
1984
Μπορεί το χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα να μην είναι το ίδιο με το 1984. Μπορεί πάλι η γυναίκα που έχω μπροστά μου να είναι αυτή που βλέπω, χωρίς ...