Στρόβιλος 4η ιστορία

Η κυρία με το βιβλίο στο χέρι διάβαζε πάλι, ενώ γύριζε ένας νέος στρόβιλος πλάι της, 15χρονος, προεκλογικός. Η κυρία με το βιβλίο στο χέρι καθρεφτιζόταν στη σελίδα 34 του πρώιμου βιβλίου του Φίλιπ Ροθ «Το Βυζί». Πέρασε μπροστά από το βυζί του εξωφύλλου μια διαδήλωση, η ατμόσφαιρα γέμισε δακρυγόνα, ωστόσο το βλέμμα της κυρίας δεν θόλωσε διόλου λες και φορούσε αντιασφυξιογόνο προσωπείο. Απέναντι της καθόταν ο άνδρας με το στρόβιλο στο χέρι,το αριστερό φυσικά. Το βλέμμα της δεν έβλεπε τα γράμματα και τις λέξεις του Ροθ αλλά το χαμογελαστό πρόσωπο του κυρίου με τον οποίο είχε χορέψει το πρώτο βαλς του  περασμένου καλοκαιριού,τότε που διάβαζε συνεπαρμένη τις επιστολές εκείνες της Πορτογαλίδας μοναχής. Το βλέμμα του άντρα διείσδυσε στα υγρά μάτια της κυρίας και την έκανε να σκιρτήσει. Στο μεταξύ το σκηνικό είχε αδειάσει από τα γυμνά κορίτσια που βάδιζαν πάνω κάτω μαγεμένα αγνοώντας τα βλέμματα των ευπρεπώς ενδεδυμένων περιπατητών. Το σκηνικό αποστειρωμένο, έρημο.Ο φόβος, άραγε, φυλάει τα έρημα; Στο βουβό σκηνικό ακουγόταν πολλαπλασιασμένος ο λόξυγγας της κυρίας, ενώ το αριστερό χέρι του κυρίου, το οποίο νωρίτερα κρατούσε το στρόβιλο χάιδευε το ξέσκεπο βυζί της. Το βυζί του Ροθ είχε στερέψει.Ο φόβος που διαχεόταν από τις φαρμακερές οθόνες και τα  διογκωμένα μεγάφωνά τους πάγωνε τα πάντα και τους πάντες. Φαίνεται πως όσο ο φόβος επιμένει να να φυλάει τα έρημα το βυζί δεν θα έχει γάλα, ο λόξυγγας θα σβήνει και ο σπασμός του καινούργιου θα σωπαίνει. Ωστόσο ο λόξυγγας της  κυρίας μανιάζει, απογειώνεται σαν ερωτικός σπασμός και γοργά βαδίζει να ολοκληρωθεί σε ανοργασμικούς καιρούς.