η αγάπη εκσφενδονίζει μόρια- λέξεις που λαμπυρίζουν στο χάος- ποίηση
όμως εμείς την σέρνουμε στο χώμα θέτοντας κλήρο στα ιμάτιά της κι έτσι ασυλλόγιστα την μαραίνουμε
λες κι έχουμε άλλη μια ζωή γι αυτήν
Πρόσφατα Άρθρα
Θάλασσα Αίματος
Περνάς από τους κάμπους μου,
Ολόγιομη εγώ.
Δίχως ρόδα.
Περνάς τις νύχτες μου…
Στων αστερισμών την φωτιά μου…
Περνάς μέσα από το ποτάμι μου…
Ρέεις.
Στα μονοπάτια ...
Απωθημένο
όλα τα χάδια που δεν σου έδωσα φεύγουν από τα χέρια σαν
στρατός νικημένος με το κεφάλι σκυμμένο
Όλες οι λέξεις που δεν ξεστόμισα γίνονται ...
Γλιστράει στον ώμο μου.
Τριαντάφυλλο λευκό.
Μια λευκή γραμμή.
Αλαβάστρινο δέρμα.
Γυμνό το κορμί μου.
Φαντασία ερωτική.
Άρωμα καρύδας στο λαιμό μου.
Το άγγιγμα σου αρχίζει.
Η μνήμη ...