Η αποστασιοποιημένη, απόκρυφη και βραδινή συνδιάσκεψη στην – κρύα ακόμη –  εγκαταλειμμένη ταβέρνα στην άκρη της πόλης  εμπλουτίζεται, μαζικοποιείται και μεταμορφώνεται με τη βοήθεια της τεχνολογίας του ύστερου, μεταμοντέρνου,  και  πανικοβλημένα  παραπαίοντος, αλλά πάντα μοχθηρού και ανούσια πανούργου,  καπιταλισμού…

Η οθόνη του λαπ - τοπ έχει δύο παράθυρα… Στο αριστερό είναι ο Μίκης, κρατώντας στη αγκαλιά του τον σκύλο τον Αλέξη, αλλά στο δεξιό παράθυρο κυριαρχεί η σεπτή μορφή  της  Κυρίας Δάφνης Αρχοντοπούλου, η οποία φοράει στοργικά την αγαπημένη της σκυλιτσα, την Μπέτυ 

Μάσκες φοράνε μόνο τα σκυλιά…

Η τηλεδιάσκεψη ξεκινά από έναν οργισμένο κι αποφασισμένο Μίκη: 

“Ρε μαλάκες, δεν έχετε καταλάβει ότι όλη η φάση με τον κοροναϊό είναι μια μπλόφα;  Οι αστοί τρομάξανε και κοροναϊό φτιάξανε!! Και εμείς καθόμαστε και τους κοιτάμε!! Σα Μαλάκες!!!”    

Ο οργισμένος Μίκης σηκώνεται από την πολυθρόνα του κι αρχίζει να  αγορεύει κουνώντας το δάχτυλο –  και προκαλώντας την άτακτη αποχώρηση του  Άλεξ από το τηλε –  παράθυρο: 

“Είναι μια συνωμοσία ηλιθίων καπιταλιστών, η οποία αποσκοπεί στην περαιτέρω αποβλάκωση και  ρομποτοποίηση των ηλιθιοποιημένων μαζών!”   

Μια αγωνιώδης  φωνή από το ακροατήριο: “Και π… ποι.. ποιοι είναι οι… οι συ... οι συνωμότες, κύριε;”  

Ο έξαλλος Μίκης αγνοεί την αγωνία του κοινού

“Μονάχα οι γύφτοι έχουνε μυαλό κι α...δια! Μονάχα οι Ρομά είναι α...δάτοι! Καμινάδα την έχουνε!!”

Η κυρά Δάφνη κάνει μια σκωπτική παρέμβαση, κουνώντας επιτιμητικά το κεφάλι της και κοιτώντας τα νύχια της

“Βρήκε ο Γύφτος τη γενιά του…”

Ο Μίκης  γυρνάει το βλέμμα του στο δεξιό παράθυρο και μιλάει οργισμένα: 

“Άσε μας, μωρή Νταίζυ, που μας έχεις πρήξει δύο μήνες  με την ηλίθια τη ξαδέρφη σου την Υβόνη, που είχε 37 πυρετό για δύο μέρες,,, και χέστηκε η φοράδα στη Κηφισιά!!!”  

Η πρώτη αντίδραση της κυρίας Δάφνης είναι ψυχρή  και φλεγματική:

“Είχε 37,3 πυρετό… Η Υβόνη…” 

Αλλά ο Μίκης αγνοεί την απάντηση

“Ή με το γελοίο τον αδερφό σου που παγιδεύτηκε στη Σιγκαπούρη για 3 μήνες! Καλά να πάθει ο μαλάκας, γαμώ τον καπιταλισμό σας  και την παγκοσμιοποίηση σας!! Και τα ταξίδια σας!!!”

Η  κυρία Δάφνη αυτήν τη φορά δεν είναι ούτε ψυχρή ούτε φλεγματική: σπάει το δεξιό παράθυρό της και εισβάλει στο αριστερό παράθυρο του Μίκη, κραυγάζοντας: 

“Πως τολμάς,  σεξιστή τουρκαλβανέ, να προσβάλεις την Αγία Οικογένεια μου;”

Η δράση κλιμακώνεται ραγδαία…  Ποδοβολητά ακούγονται, και στο πλάνο εμφανίζονται  δυο πανικοβλημένοι μασκοφοροι δρομείς: ο Γιατρός κι ο ταρίφας

Ο Γιατρός, καθώς κατηφορίζει έντρομος, απευθύνεται στον Γιαπωνέζο: 

“Δρόμο, μάγκες, πλάκωσε η Ευδοκία…” 

 [Η Ευδοκία είναι η γυναίκα του κάπελα, του ιδιοκτήτη δηλαδή, της εγκαταλελειμμένης ταβέρνας, που ήταν το καταφύγιο μας τις ημέρες της οδυνηρής καραντίνας]

Η σύναξη έχει διαλυθεί και έχουμε μείνει στη σκηνή ο μεθυσμένος κάπελας, η γυναίκα του, οι δύο συντάκτες του στρόβιλου, δυο γάτες και μια αλεπού…

Από το λαπ - τοπ ακούγεται το ζεμπέκικο της Ευδοκίας...

Αλλά η Ευδοκία δεν είναι πολύ ευγενική:

“Ρε καραγκιόζη παλιό μεθύστακα, που είναι η μάσκα και τα λευκά γάντια που σου έδωσα;” 

Και ο κάπελας είναι ντίρλα:

“Μωράκι, ράκι μου… Μωράκι, ράκι μου… Νατάσα μου, Νατάσα μου” 

[Ποια Νατάσα, ρε πόντιε κάπελα; Ποια Νατάσα;; Άλλη είναι η Νατάσα!!!]

Εεε,,, 

Αλλά καλύτερα να μην ασχοληθούμε άλλο με τερατώδεις λεπτομέρειες…

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Αυτό όμως που πρέπει να υπογραμμίσουμε, αλλά και να αναδείξουμε, από όλη αυτήν την περιπέτεια που περάσαμε, συνοψίζεται σε δύο λέξεις: Αλληλεγγύη και Υπευθυνότητα!  

Η κυβέρνηση μας, η συμπολίτευση μας, η αντιπολίτευση μας, η επιστημονική μας κοινότητα, η Ιερά Σύνοδος μας, οι δημόσιοι λειτουργοί, αι ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας μας, αλλά και το σύνολο του ελληνικού λαού επέδειξαν θαυμαστή αλληλεγγύη και υπευθυνότητα κατά την διάρκεια αυτής της δοκιμασίας... 

Δυστυχώς, όμως, κάποιοι αναρχοανεύθυνοι εαμοβούλγαοι συνωμοσιολόγοι δηλητηριάζουν τα μυαλά των Ελλήνων, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι ο αόρατος εχθρός δεν είναι ένας ορατός επικίνδυνος κίνδυνος…

Οι κύριοι αυτοί είναι ανεύθυνοι…