Η κότα και το αυγό

Κάποτε ο νους κατεβάζει μια ρίμα

και χέρι – χέρι με μέτρο σαν ποίμα

σέρνουν χορό τα σημεία της γλώσσας

κοτοπουλάκια της σκέψης της κλώσας

 

Λέξεις αθλήτριες δεινές και σε φόρμα

Τρέχουν να ψάλλουν ποια να ’ναι η νόρμα:

ή που έχει η κότα τα πάντα γι’ αυγό της

ή απ’ τ’ αυγό κότα και ανθρωπότης

 

Όποιος διαλέγει απ’ τα δύο το πρώτο

Πάει προς θρησκεία που λες ρε γαμώ το

για ό, τι συμβεί κι ο καιρός ό, τι φέρει

λέει πως η κότα καλύτερα ξέρει

 

Και με τη σκέψη σ’ αυτό το μοτίβο

Λέει πως η κότα θα φτάσει σε λίγο

Και σαν τσιμπήσει του αυγού τον σατράπη

σ’ άυλη κτίση θ’ ανθεί μόνο αγάπη

 

Όποιος διαλέγει τη δεύτερη λύση

προς επιστήμη σαφώς έχει κλίση

και του αυγού πως γινήκανε οι νόμοι

λέει απλώς δε το βρήκαμε ακόμη

 

Παίρνει όλο η σκέψη του μύριες πορείες

πειραματίζεται, φτιάχνει εμπειρίες

μέχρι και νέο- πλασμάτων με κλώνο

ώσπου θα σμίξει και κότα με όνο

 

Τούτοι οι δυο δρόμοι που τόσο διαφέρουν

ψυχής ή νου φως – μουράγιο προσφέρουν

μα όποιος στις Τέχνες γυρέψει σοφία

ζωή και κότα και φιλοσοφία

 

Όποιος τις  ’ξάσκισε θα έμαθε ήδη

ν’ ανακυκλώνει του νου το σκουπίδι

το κλούβιο αυγό του ν’ ανοίξει και τότες

από ιδέες να φάνε και οι κότες

 

Μα η πρακτική του ανθρώπου η γκλάβα

σκέψεις ροή κατεβάζει σαν λάβα

άσε να βράζει τ’ αυγό στο νεράκι

μάδα την κότα και καν’ τη σουβλάκι

 

Όπως και να ’χει είναι τρέλα το θαύμα

λίγος ο νους μας κι αιώνιο το τραύμα

γι’ αυτό προτίμησε κι άιντε μελέτα

Πως θα ’ναι πιο νόστιμη η ομελέτα

 

Αλήθειας άρωμα το γέλιο αλάτι

μεράκι η δύναμη γι’ αυτό το κάτι

που ζωντανεύει της σκέψης τις νότες

μ’ αυτό είναι απλό και το ξέρουν και οι κότες