Διάκριση αλληλογραφίας
26/04/2020
Α′: ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ
Αγαπητοί,
δεν προετοιμάζομαι για πόλεμο· ούτε η ανακωχή μ’ ενδιαφέρει. Στρίψτε το κέρμα κάποια άλλη στιγμή, γιατί εγώ –μήπως δεν το γνωρίζετε ήδη;– θ’ αρνηθώ να διαλέξω μεταξύ κορώνας και γραμμάτων. Όσο για τα σπίρτα, μην ενοχλείστε, έχω πάντα τα δικά μου.
Εδώ και μέρες καραδοκεί ένας εύθραυστος αποχαιρετισμός –ίσως αναπόφευκτος–, ένας κότσυφας –ίσως αθώος– κι ένας χτύπος – ίσως συνηθισμένος. Το θέμα είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να μου αλλάξει γνώμη. Θ’ ακολουθήσω τον δρόμο ως την άκρη της άνοιξης, μ’ ένα σκονισμένο πείσμα ριγμένο στην πλάτη για το σούρουπο, και τα χείλη υγρά απ’ το νερό και τ’ αποστάγματα· κι από κείνη τη θλίψη που γίνεται χαρά κι ύστερα πάλι θλίψη.
Β′: ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ
Η φρουρά της πόλης υποχώρησε το μεσημέρι. Έως το βράδυ δεν είχε μείνει παρά μια συμμορία να παίζει στα χαρτιά την τελευταία σφαίρα. Τη φαντάζομαι να διαπερνά το μπράτσο ή την καρδιά σου και σκουπίζω το αίμα από το μέτωπό μου.
Απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, δε σ’ έχει πετύχει ούτε σφεντόνα. Ευτυχώς. Ευτυχώς κυκλοφορείς ανεπηρέαστος, με το τσιγάρο και το καράβι σου, να χωρίζεις τα βήματά σου σε μονά και ζυγά, και τα πανιά σ’ εκεχειρία και πλήξη.
Μακριά απ’ αυτό το μέρος, σου ρίχνω μια μπλε ζακέτα στους ώμους, ενώ διαβάζεις στην αυλή. Σε χαϊδεύω στη βάση του αυχένα κι ύστερα, χωρίς να ρωτήσω, καθαρίζω το χώμα κάτω από τα νύχια σου.
Ό, τι κι αν γίνει, θα τολμήσω· πιστεύω πως θα κρατήσεις για μένα την πιο άγρια φωτιά.
Γ′: ΤΗΛΕΓΡΑΦΙΚΗ
Παρασύρω και παρασύρομαι σε μια ιξώδη ανοησία επικράτησης – έναντι ποιου; Καταλήγω στον εμπαιγμό της παραχώρησης.
Δ′: ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ
Oι μέρες παραλείπονται σαν τετριμμένες εκκρεμότητες κι οι επικεφαλίδες έχουν μεταφερθεί στις υποσημειώσεις. Κι εσένα κανένα δράμα πια δε σε εκπλήσσει, κανένα θέαμα δε σε αφορά. Ηγεμονεύεις μιας εξαίσιας απεμπλοκής – ή μιας μοιραίας αυταπάτης. Κι εγώ δε θέλω να σε αποσπάσω απ’ τον ελάχιστο κόπο σου, ούτε να σε πείσω να δείξεις εμπιστοσύνη στη μάχη. Μου αρκεί ένα πρόχειρο ενδεχόμενο θριάμβου για τους απελπισμένους.
