Το κερί της μνήμης

Τόσο αγαπώ τη φλόγα

που τη φιλώ,

απλώνω σ’ αυτή το χέρι μου

πλένω το πρόσωπό μου,

μιας και εντός της ζουν τ’ ανάερα τα πνεύματα

σαν να ’ταν σε μπουμπούκι,

κι ολόγυρα υπάρχουνε οι εύθραυστες δυνάμεις.

Αφού αυτό είναι σπίτι τους,

κέλυφος και χαρά τους,

ενώ όλα τα άλλα, τους είν’ πολύ τραχιά.

 

Φωτιά έβαλα στο τσουλούφι μου,

τις βλεφαρίδες έκαψα,

μου φάνηκε πως κι εσύ

τρέμεις μέσα στη φλόγα,

μα και η φλόγα τρέμει,

ίσως κάτι μου ψιθυρίζεις

με το φως της φλόγας,

 

μα μέσα μου εγώ έχω πίσσα σκοτάδι.

1998

Απόδοση: Ελένη Κατσιώλη

 

 

Γιλίενα Αντρέγεβνα Σβάρτς (1948- 2010), Ρωσίδα ποιήτρια και συγγραφέας. Μια σημαντική προσωπικότητα των γραμμάτων του Λένινγκραντ, κατά τις δεκαετίες ’70 - ’80, που δημιουργούσε εκτός επίσημης γραμμής. Επισήμως δεν εργάστηκε πουθενά, κέρδιζε τη ζωή της μεταφράζοντας έργα για το θέατρο. Μέχρι την περεστρόικα δημοσίευε μόνο σε σαμιζντάτ (χειρόγραφες αυτοεκδόσεις).

Τον χειμώνα του 2001-02 κατόπιν προσκλήσεως του Ιδρύματος Μπρόντσκι, πήγε στη Ρώμη, ενώ κατά την περίοδο 2002-2008 το «Ίδρυμα Πούσκιν» εξέδωσε την πληρέστερη συλλογή έργων της, αποτελούμενη από τέσσερις τόμους.