Τρεις κόρες

Καθισμένη στο μπαλκόνι η αθανασία παρέλαση θνητών

απαθανατίζει στους φακούς των σκοτεινών ματιών της

φθονερά τα βλέμματα των θνητών ανυψώνονται ως τα φουρούσια

και ματαιωμένα-ματωμένα σχεδόν επιστρέφουν

εκείνη αφ' ψηλού το σφριγηλό της σώμα καμαρώνει

εκτοξεύει πόθους “Η σημασία είναι αλλού” λέει

“πλήττω με τις παρελάσεις”“ ας μετρήσω τις σταγόνες της βροχής”

 

 

-----------------------------------------------------------------------------

 

 

 

Σε βρώμικη χειρολαβή το ένα της χέρι

βιβλίο μικρό το άλλο χέρι το χρωματιστό

παραπαίει χαμογελάει σειρά- σειρά

όρθια στο τραμ πουλιά οι κοτσίδες της

πάνω στους ώμους φτερουγίζουν

έναν αιώνα που κράτησε μιαν ώρα

 

----------------------------------------------------------------------------------

 

 

γραμμή χαράζει αποκοπής

μέσα χάσκουν μπότες τσαλακωμένες

λυτά βόσκουν στη χλόη τα κορδόνια

ίχνη ανάβασης στον τοίχο στεγνωμένα

 

στην κορυφή γυαλιά-καρφιά αστράφτουν

σταγόνες-ροδιών ώριμοι σπόροι- γυαλίζουν στάζουν

 

έξω το κατώφλι αδειανό μορφάζει

στον ορίζοντα γραμμή λεπτή ατενίζει

τη φεύγουσα κόρη

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...