Η κατάσταση στον πεζόδρομο γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκη, ολοένα και πιο σουρεαλιστική και συγκεχυμένη…    

Η Ράνια παίρνει αγκαζέ τη Δάφνη και κινάνε, σεινάμενες –  κουνάμενες προς την ωραία Μονμάρτρη…

[Ο πονηρός άραβας κοιτάει την πλάτη – ίσως και λίγο πιο κάτω  –  της απομακρυνόμενης  Ράνιας κι αναφωνεί με θαυμασμό: «Σουκάρ τσχορί! Σουκάρ τσχορί!!»]     

Και στο τραπέζι μας έχουν προστεθεί δυο ακόμα αποστάτες του καφενείου Λουκά: ο παοκτζής Καθιστός Βούβαλος, ο οποίος φοράει κασκόλ του ΠΑΟΚ, κι ο βάζελος Σεραφείμ – Μάκης Κριεκούκης, ο οποίος επίσης  φοράει κασκόλ του ΠΑΟΚ…

Επίσης, έχουμε κι ένα νέο πουλέν, τον θηριώδη Γρηγόρη Δράκο και τον μπαρμπα –  Γιάννη  Σιώκο…

[Αλλά προτού προχωρήσουμε στην εξιστόρηση της πολιτικής αντιπαράθεσης που διεξήχθη εκείνο το βράδυ στο πεζόδρομο του red flag, πρέπει να πούμε δυο λόγια για την Ωραία Μονμάρτρη:

Η Ωραία Μονμάρτρη είναι ένα μπακάλικο της γειτονιάς, ιδιοκτήτης του οποίου είναι ένας εκκεντρικός και μερακλής μπακάλης/ βιολιτζής ονόματι Ιωάννης Σπανός – ο οποίος παλιά ήθελε να γίνει μέλος της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης, αλλά δεν του έκατσε, οπότε πήρε το μπακάλικο του Μπάρμπα του του Περικλή, ο οποίος βγήκε στην σύνταξη – και  βρίσκεται απέναντι από  το καφενείο του Λουκά, στη γωνία ενός πεζόδρομου που τέμνει κάθετα τον πεζόδρομο του red flag,  αλλά όταν φυσάει βοριάς οι μυρωδιές που αναβλύζει κατακλύζουν όλη την γειτονιά…  

Αλλά τι είδους μυρωδιές μπορεί να αναβλύζονται από ένα μπακάλικο;  

Η Ωραία Μονμάρτρη δεν είναι ένα απλό μπακάλικο! Για την ακρίβεια είναι μπακάλικο – ρεμπετάδικο, αφού μερικές φορές την εβδομάδα – ίσως και κάθε μέρα – μαζεύονται εκεί διάφοροι λαϊκοί μουσικοί από την ευρύτερη περιοχή Αθηνών, Πειραιώς  και περιχώρων, και παίζουν ρεμπέτικα και λαϊκά, με κοινό τους μαστουρόφιλους…, εεε, τους μουσικόφιλους της γειτονιάς… Η μουσική κατάνυξη συνοδεύεται από μεζέδες – η παρασκευή των οποίων είναι κι η βασική αιτία δημιουργίας αυτών των εξαίσιων και μεθυστικών μυρωδιών – , από  άφθονο αλκοόλ και … και από … κι απ’ αυτό μόνο…] 

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε από τη μουσική μάζωξη – στην πολιτική μάζωξη:  

Δράκος:  «Προς τι οι πανηγυρισμοί, ελεεινά Συριζόσκυλα; Ένα πρωτάθλημα μπορεί να ξεπλύνει το ξεπούλημα, από τη κωλοκυβέρνηση σας, της Μακεδονίας μας στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό; Πουλημένοι!»

Κριεκούκης: «Ναι, αλλά θα πάρουμε και το κύπελλο!»  

Δράκος: «Από πότε μας έγινες παοκτζής, μωρή Λουλού; Μαζί δεν ταξιδεύαμε ανά τας Ευρώπας στις μεγάλες πορείες της τριφυλάρας; Μαζί δεν είχαμε πάει και στο Άμστερνταμ;»  

Ο Νίκος πετάγεται συγκλονισμένος από την καρέκλα του κι αναφωνεί, ανοίγοντας τα χέρια του: «Ναι! Ναι!! Στο Άμστερνταμ έχει το καλύτερο πράγμα! Στο Άμστερνταμ!!»

[Σίγουρα ο Νίκος θα εννοούσε τον Άγιαξ, που είναι το καλύτερο ποδοσφαιρικό κλαμπ της Ευρώπης – μαζί με την Μπαρτσελόνα βέβαια –, γιατί τι άλλο καλύτερο πράγμα μπορεί να έχει το Άμστερνταμ;]   

Σιώκος: «Έχει δίκιο ο Δράκος! Είστε κυβέρνηση του Σόρος και των αγορών! Η χειρότερη και πιο αντιδραστική κυβέρνηση στην παγκόσμια ιστορία! Κι εσείς, θλιβερά παπαγαλάκια!»

Καθιστός Βούβαλος – κάνοντας μια κάπως άσεμνη χειρονομία: «Χσαχς τσούζει που χσηκώχσαμε την κούπα, βρωμοχαμουτζήδες!»

Και: «Χσαββίδηχς και Τσίπρας θα σας πηδάνε για καμιά δεκαριά χρόνια, παλιομαλάκεχς δεκχσιοί!»

«Και αφού σηκώνεται από την καρέκλα του – κι απευθυνόμενος στον Μάκη: Πάμε χστου Λουκά, Μάκη μου. Θα με τρελάνουν αυτοί οι αριχστεροί!»

 Οι δύο συριζοπαοκτζήδες οδεύουν πανηγυρίζοντας και τραγουδώντας, κι η κάμερα πηγαίνει στον Μίκη Θεοδωράκη και στον κουλουριασμένο στους μηρούς του Αλέξη… Βλέμμα ψυχρό, φωνή ήρεμη κι αποφασιστική:

«Είστε όλοι Συριζοφασίστες κι Εθνικοσοσιαλιστές… Θα ψηφίσω Κούλη!!»

Η βαρυσήμαντη δήλωση Μίκη θα μπορούσε να ισοπεδώσει την προεκλογική μας Σύναξη, αν δεν παρενέβαινε ο ήρεμος Γκάτσος:

«Εγώ στηρίζω Τσίπρα στην Ελλάδα, Όρμπαν στην Ουγγαρία, 5 Αστέρια στην Ιταλία, Κόρμπιν και Φάραντζ στην Αγγλία, Όρμπαν στην Ουγγαρία και Μελανσόν – Λεπέν στη Γαλλία!»

Και – πιο ενθουσιώδης αυτήν τη φορά:

«Yeah Baby! Βίβα Μαδούρο!!»

Ο Καντάφι παρεμβαίνει μιλώντας παράξενα και κοιτώντας εκστασιασμένος προς την είσοδο του red flag: «Κι άλλο Σουκάρ τσχορί!! Μπαρέ τσουτσά!!»

Αλλά κι ο Σιώκος κοιτάει προς την ίδια κατεύθυνση – επίσης εκστασιασμένος: «Ποοοοοο, πω, πω, μια φελινική γυναικάρα»

Γυρνάω το βλέμμα μου και την βλέπω: Είναι η άλλη Νατάσα, και είναι εντυπωσιακή…