μιλάς

  Αν κάποιος σ' ακούει. Μιλάς. Εσύ δε μιλάς. Μόνο τότε μιλάς όταν κάποιος σ' ακούει. Όπως μιλά ένας. Κάποιος. Όποιος τέλος πάντων, που μιλά σαν όλους. Λέγοντας. Δύστροπα μιλώντας. Σε παρέσυρε σε μια εύτακτη κατάσταση. Ας πούμε, όλα τα τραπέζια στρωμένα. Ξεχνάς μια λέξη. Λες, σαν να διαγράφηκε αυτή η λέξη. Όπως τότε που ήσουν συμβολαιογράφος. Κι έλεγες στην γραμματέα σου. Όλοι οι συμβολαιογράφοι έχουν γραμματέα με δύο μ ή μήπως τρία. Έλεγες λοιπόν στην γραμματέα σου διαγράφονται τρεις λέξεις. Και εκείνη τραβούσε μία γραμμή. Εντελώς ευθεία. Και απορούσες πως μπορούσε να κάνει τόσο ευθείες διαγραφές. Τώρα διαγράφεις πάλι, αλλά όχι σαν τότε. Τώρα δεν έχεις γραμματέα που έχει την ικανότητα να διαγράφει ευθείες γραμμές. Και εσύ δεν είσαι πια Συμβολαιογράφος. Δεν σου χρειάζονται πια οι διαγραφές της. Κι έπειτα σήμερα κανείς δεν χρειάζεται κανέναν. Εννοείται αν έχεις όλα τα κομφόρ. Όλα τα νοήματα. Όλες τις λέξεις. 'Ολες τις πείρες. Όλες τις φωτιές. Αλλά για στάσου. Η πείρα είναι μία. Το ίδιο και η φωτιά. Και η μαγεία το ίδιο. Μιλάς. Σ' ακούει κανείς; Η πείρα σ' ακούει; Η φωτιά; Εκείνη; Εκείνη έφυγε. Χάνεις και δεν ξαναβρίσκεις. Ωστόσο κάτι ν' άκουσε. Ή όχι; Κάτι αντηχεί στα αυτιά σου. Σου διαφεύγει κάτι; Έχασες κάτι; Έχασες ας πούμε τη σημασία. Το σημαντικό. Τον σημαντήρα. Τον θόλο. Το φως έσβησε. Κάποιος έσβησε το φως. Και εσύ έσβησες τη μιλιά σου. Τώρα δεν έχεις άλλη φωνή. Δεν έχεις άλλο στήθος. Δεν έχεις μυστικά.

1- 4 - 2019