Η απατηλή γοητεία των "τριών σωματοφυλάκων"

Είναι μια κατηγορία συνανθρώπων μας-συχνά ευδιάκριτη από τις πράξεις τους-οι οποίοι μεγαλοπιάνονται κάνοντας τη σκέψη ότι έχουν το χάρισμα να ομιλούν και να αυτοθαυμάζονται ως ενεργοί διανοούμενοι. Δεν βρίσκονται σε ένα περιβάλλον απομονωμένο, κινούνται και συχνάζουν γύρω μας, ενίοτε μπερδεύονται και στα πόδια μας. Με όση λογοτεχνική φαντασία διαθέτουμε μπορούμε να τους παρομοιάσουμε με τους «Τρείς Σωματοφύλακες»  αναγνωρίζοντας σε αυτούς κάποιες ομοιότητες με τους ήρωες του Αλέξανδρου Δουμά. Υπάρχει ένα συνεκτικό στοιχείο ανάμεσά τους:  η προώθηση των συμφερόντων που δεν γίνεται εφικτή χωρίς την σθεναρή υποστήριξη του ενός προς τον άλλον. Όταν ο ένας σημειώνει κάποια πρόοδο, ή πετυχαίνει  ένα στόχο επωφελείται ένας άλλος από την παρέα. Αν και η παρεμβολή πικρόχολων σχολίων αλλά και χαμηλής έντασης υπονομευτικών ενεργειών βρίσκεται σε ημερήσια, σχεδόν, διάταξη, γίνεται ωστόσο αντιληπτό ότι παραμένει στην ακμή της η τακτική του  εναγκαλισμού με τον ισχυρότερο της ομάδας. Ακόμη και όταν οι υπόλοιποι μέσα από  αυτή την σχέση συντηρούν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας και εξάρτησης. Στην πράξη δεν ενεργούν «όλοι για έναν» και «ένας για όλους». Με γνώμονα μια αντίληψη κοντινή προς ό,τι θα χαρακτηριζόταν ως μεταδοτική κακότητα προς όλους και όλα, ο ένας υπερασπίζεται ή λοιδορεί  κάτι που  εποφθαλμιά από τον φίλο του. Συστρατεύονται στην ικανοποίηση στόχων υποκρινόμενοι  ότι επιδίδονται σ`έναν εξαιρετικής κομψότητας αγώνα. Τα λόγια που χρησιμοποιούν τα έχουν δανειστεί από  όσα έχουν διαβάσει. Φωτίζονται και παραμένουν ενωμένοι για όσο χρόνο στέκει από πάνω τους το πυροτέχνημα του συγχρονισμένου, τάχα, με τα ζητήματα της εποχής  διανοούμενου.  Βρίσκονται επί ποδός για άλλη μια αναμέτρηση με καπνούς ανυπομονησίας να βγαίνουν από τα ρουθούνια,με την βολική πεποίθηση  ότι στο πάνθεον της  λογοτεχνίας μια θέση τους αναλογεί. «Όλα για μας» είναι το σύνθημα που στολίζει τον θυρεό τους. Και όλοι οι άλλοι καλά θα κάνουν να φυλάγονται από τα ξίφη τους…