Ταξίδι στο χάος

Ήτανε ένας περιπαθής θηρευτής του χάους. Μια λέξη που βυθίζεται σε πηγάδι χωρίς πάτο, σαν να χώνεται κανείς από λάθος σε δίνες που πάνε κάτω από τη λάσπη του βυθού, πάνω από τα σύννεφα.

Και αυτός γύρευε λοιπόν να πνιγεί, να εξαφανιστεί ή να εκτοξευθεί στην πίσω πλευρά της Σελήνης και ακόμη πιο πέρα, σ’ ένα κενό σημείο. Ωστόσο για όλα αυτά, και άλλα πολλά ευθύνεται μόνο η σκέψη, αυτή η θηλυκή κυρία που συχνά χωρίς μέτρο πραγματοποιεί βουτιές, άλματα, ομιλίες και σιωπές.

Κι έπειτα ποιος δε σαγηνεύτηκε κάποτε, από το χάος, ποιος δεν κυνήγησε μια περιπέτεια στον οισοφάγο του κόσμου, εκεί που ουρανός και γη, αστέρια και ψάρια, χοντρά σκοινιά και κουβάδες γεμάτοι νερό χάνονται και κανείς ποτέ δεν τους ξαναβρίσκει.