τι είναι;

με κυκλοφέρνουν

γονυπετείς στα τέσσερα

γρυλίζοντας

γαυγίζοντας

νιαουρίζοντας

 

το ρούχο μου θυμίζει αίμα ερωτευμένων

το πικάπ παίζει πιάνο

πλαταγίζουν τις γλώσσες

τα πτερύγια τις ουρές

τα φτερά τα λοφία

 

τι είναι;

είναι ιεροί ανυπόληπτοι ως θα έπρεπε

έχουν & οι δύο γαλάζιους οφθαλμούς

το ξίφος ενός ουρανοξύστη στο παράθυρο

σφάζει τα σώματα τους στα δύο

 

τι είμαι; απλώς ένας μάρτυς

δεν αναχαιτίζεται η αιματοχυσία στον έρωτα

όταν πέφτουν νεκροί

μας επισκέπτεται η αστυνομία του οίκου

ο τοίχος δεν μιλά για ό,τι άκουσε

 

εγώ υπολείπομαι φωνής

η μουσική τραγουδά για

μία γυναίκα απ την Μαδαγασκάρη

ουδεμία μαρτυρία άρα το άγος ουδέν

Θάβονται με τιμές στις σκάλες του ποιήματος.

 

 * από τη συλλογή 'η πολυθρόνα'