Α.

Του έχουν μηνύσει, πως, οι ιστορίες θα εκπορεύονται, κατά το δοκούν Κ ά π ο ι ω ν υψηλών προσώπων. Πως, θα μπορεί να επεμβαίνει συνδεδεμένος με καλώδια - όπως του εγκεφαλογραφήματος, μέσω του υπολογιστή, στο γίγνεσθαι τους. Ως στρατιώτης όμως, ως εντελλόμενος mandator.

Η πρώτη εικόνα στην οθόνη, είναι από δάσος. Ένα αεράκι, σαν από πνεύματα κοριτσιών που, έφυγαν νωρίς για τον άλλο κόσμο, σιγοτραγουδά ανάμεσα στα φύλλα. Το άρωμα, είναι άγριων μανιταριών, ρετσινιού και χώματος. Μία μικρή αλεπού, τρέχει ανάμεσα στα δένδρα. Αν κοιτάξεις καλύτερα, θα δεις πως, οι μαύροι πεύκοι έχουν ανθρώπινα πόδια ριζωμένα στην γη και, κλαδιά - χέρια ικετευτικά υψωμένα. Η μικρή αλεπού, δεν είναι αλεπού.

Η φωτιά αρχίζει από χαμηλά.

Η ακουστική παράσταση, μεταλαμβάνει από αιφνίδιες κραυγές, και οπτικά, η οθόνη γεμίζει από ένα βιαστικό κόκκινο προς το πορτοκαλί. Το δράμα των δένδρων τον ευαισθητοποιεί. Έντρομος επεμβαίνει, παρακούοντας, δημιουργώντας κρουνούς βροχής. Θύματα ελάχιστα. Το οικόσιτο ζώο, ανήκει στους διασωθέντες. Του έχουν ορίσει, να μην έχει συναισθήματα.  Να είναι απλά, το χέρι που εκτελεί, από νου που καθοδηγείται χωρίς συνείδηση. Το δάσος, δεν είναι τα δένδρα.

Έχει αντιγνωμήσει, αλλά, το προσπέρασαν μιας και ήταν υπό δοκιμήν, ένα πρώτο υπόδειγμα πειράματος.

Β.

Ως προς την πορεία των συμβάντων, θα πρέπει να είναι προσεκτικός, γιατί ακόμη, και εικόνες από το ασυνείδητο του θα δύνανται να προκαλέσουν ολέθριες καταστάσεις, ή και ανόητες εξελίξεις κατά την διαδικασία του προγράμματος. Πρέπει να εξασκηθεί περί την υπακοή, συμμορφούμενος σε εντολές, γιατί η πορεία της επέμβασής του, επί της οθόνης του υπολογιστή – και της ζωής που προβάλλεται - θα είναι ακαριαία, και δεν θα μεταβάλλεται εις το εγγύς μέλλον. 

Η επόμενη εικόνα, είναι ένας άντρας μεσήλικας, καθισμένος σε πολυθρόνα από μπαμπού. Η πλάτη της είναι σχεδιασμένη, όπως αν ήταν, ανοιγμένη ουρά παγωνιού, και ο περί ου, αναπαυόταν επί του παραδείσιου σώματος. Ο άντρας, καπνίζει και κοιτάζει την πανσέληνο από το πλησίον παράθυρο. Εμφανίζεται μία γυναίκα ντυμένη στα μωβ, βγαλμένη ξάφνου από το σκοτάδι ενός παντού. Κρατάει έναν μαραμένο κρίνο – του τον προσφέρει. Ο μανδάτωρ  θορυβείται και αγωνιά. Η γυναίκα δεν είναι απτή, είναι μέσα στο μυαλό του εικονικού άνδρα, που την προβάλλει στα όρια της φαντασίας του, εκεί, που η πραγματικότητα ήδη υποχωρεί στο υπέρλογο.

Αυτό είναι άδικο. Ο εντεταλμένος, την πιάνει από το χέρι, παρεμβαίνοντας στο σκηνικό, και την οδηγεί στον τάφο της. Η γυναίκα, λέει ευχαριστώ και γέρνει στον αιώνιο ύπνο της.

Δεύτερο παράπτωμα. Η εντολή ήταν, η θηλυκή μορφή, να τραβήξει τον επικαθήμενο άντρα στα πέτρινα περιβόλια του επέκεινα.

Γ.

Εν πολλοίς, ότι σκέφτεται, αποφασίζει και επεμβαίνει εικονικά, θα συμβαίνει πραγματικά όταν του δοθεί η ισχύς. ακόμη μαθητεύει. Αλλά, αυτά για τα οποία θα σκέφτεται και, για τα οποία θα αποφασίζει ως παρεπόμενα, θα είναι αυτά που θα επιλέγουν και, θα αποφασίζουν άλλοι. Η διαγωγή και, η επίδοσή του προς ώρας, είναι ακατάλληλη. 

Η τρίτη ιστορία, είναι αυτή ενός κυνηγίου ποντικού από γάτα.

Ο εντολοδόχος, αφού παρακολουθεί για λίγο την αγωνία του διωκόμενου και, μετράει την υπερτερούσα δύναμη του διώκτη, βάζει το μεγάλο ζώο να αποπροσανατολίζεται και, να ξαπλώνει σε ένα βελούδινο μαξιλάρι καναπέ, τρομερά εξαντλημένο και αδιάφορο για το θήραμα.

Τρίτο παράπτωμα. Η εντολή, ήταν να φαγωθεί το μικρότερο ζώο από το μεγαλύτερο. και ακραία, ίσως το σαρκοβόρο ενεργεία, να πεθάνει από το δηλητήριο που, είχε μόλις φάει το τρωκτικό, σε μπουκιές ψωμιού βρεγμένες με γάλα.