Πριν βρέξει

Πριν βρέξει να μιλήσω; Βουλώστε τις τρύπες! Θα πλημμυρίσουμε!

Όλα ορθολογισμένα στο έπακρο και η κατηγορική προσταγή να επικρέμαται ως πέλεκυς πάνω από τις κεφαλές μας. Ας γίνουμε σοβαροί , παρακαλώ, γιατί δεν είμαστε. Αφού μεγάλο φορτίο κουβαλάγαμε χωρίς να έχουμε τις δυνάμεις να το μεταφέρουμε. Μεγάλη πρόταση προφέραμε, χωρίς να μπορούμε να την υποστηρίξουμε. Μεγάλη μπουκιά τρώγαμε, χωρίς να μπορούμε να την καταπιούμε. Μεγάλη υποκρισία είχαμε, χωρίς όμως να μπορούμε να κρυφτούμε πίσω της.

Η Κα Αγοραστού προστάζει να σωπάσουμε, να αναστοχαστούμε και να της παραδώσουμε το έχει μας μισοτιμής. 

Προσταγή που μπορεί και ν' αποδώσει. Έχει τα χρήματα εκείνη, κι εμείς τα χρειαζόμαστε. 

Η στριφνή σύνταξη του Μπέρνχαρντ να μετράει τις ώρες της νύχτας σου. Όσο δε νυστάζεις. Πάντως μπορείς πάντα να στραμπουλήξεις το πόδι σου, ακόμα και στο ίσωμα. 

Μες στης χυδαίας προστυχιάς τον καιρό συνεχίζουμε. Σαν όλους εκείνους που πέφτουν. Ευαίσθητο στομάχι. Περιπλεγμένο πεπτικό. 

Ώσπου ο ήλιος βασιλεύει και βουτά στους χυμούς του, πορτοκαλής. 

Με μια θριαμβική πτώση αναγγέλλει τη νύχτα. Κι εγώ βάζω τα γυαλιά μου να την ιδώ.