Ιστορίες για τέσσερα χέρια ή ιστορίες για τον Καθένα 

έχουν ορίσει για συνάντηση τον σταθμό του τραίνου. 
ο κ. Κάθετί, περιμένοντας ανοίγει την ομπρέλα του γιατί αρχίζει να ψιχαλίζει. στο άλλο χέρι κρατάει ένα μωβ γαρύφαλλο. της το έχει υποσχεθεί. ή μήπως το ξέχασε;.
η ώρα είναι 8.35, το ραντεβού είναι για 8.30. ήδη έχουν περάσει 5 λεπτά, και η κ. Κάθεπώς δεν φαίνεται ακόμη.

δύο γυναίκες από μακριά έρχονται προς, τον έρημο προς ώρας σταθμό.
η μία φοράει κόκκινο ταγέρ, κόκκινα σκουλαρίκια και είναι λεπτή, η άλλη φοράει μαύρο μαντό και μαύρο καπέλο, κρατάει μία μεγάλη τσάντα από λουστρίνι. είναι υπέρσαρκη.
ποιά από τις δύο είναι η κ. Κάθεπώς;
ποιά θα ήθελε να είναι εκείνος;
και οι δύο φτάνοντας του χαμογελούν.
εκείνος, υποθέτει πως είναι η γυναίκα με το κόκκινο ταγέρ και την παίρνει στο κατόπι. Η γυναίκα γυρίζει το κεφάλι της και γελά. εκείνος ενθαρρύνεται. του αρέσει να κρατάει μία απόσταση μεταξύ τους περίπου πέντε μέτρων, καθώς εκείνη προπορεύεται με κατεύθυνση το αλσύλιο. θα παίξουν ένα παραμύθι για ενήλικες. εκείνος θα είναι ο ωραίος, ευφυής λύκος, λέει.

η κ.Κάθεπώς με βιολετί φόρεμα και βιολετί στηθόδεσμο, αγορασμένο για την περίσταση, έχει αργήσει και τρέχει - κάθε φορά που βγαίνει με έναν καινούριο άντρα, αγοράζει καινούριο σουτιέν.
ένας άντρας με μακρύ μαύρο παλτό, στέκει εμπρός στον σταθμό. της κάνει ένα νεύμα και τον ακολουθεί. μέσα της γελά, λέει πως θα παίξει μαζί του. όσο αυτός προχωρεί προς την δενδροφυτευμένη περιοχή δεν θα τον πλησιάζει, αλλά θα πηγαίνει πίσω του.

ο κ. Κάθετί, συνεχίζει να ακολουθεί την κυρία με τα κόκκινα και, όπως μαγευμένος από το περπάτημά της πηγαίνει, δεν προσέχει το δένδρο της ανθισμένης ακακίας, σκοντάφτει επάνω του. τα γυαλιά του πέφτουν. το γαρύφαλλο μένει στο χώμα. έχει αλλάξει χρώμα, είναι ροζ.

Η γυναίκα με τα μαύρα περιμένει ακόμη στα σταθμό. το όνομά της είναι Κάθεμόνη. κοιτάζει το ρολόι της. ανάβει τσιγάρο στην μακριά πίπα της.

η κ. Κάθεπώς, ακολουθώντας τον άντρα με το μαύρο παλτό, γελάει για το τελετουργικό της συνάντησης. βλέπει την πλάτη του εμπρός.
τετράγωνη, λίγο σκυφτή. πιστεύει πως είναι ο κ. Κάθετί. ο άντρας όμως, είναι ο κ. Κάθεμόνος.

το φεγγάρι γίνεται μπλε.

ο άντρας με το μαύρο παλτό, στέκεται στο ξέφωτο και, αίφνης γυρίζει. ανοίγει το παλτό του, σαν να είναι τα φτερά του, και με μία θεατρική χειρονομία αποκαλύπτει, εμπρός στα έκπληκτα ως παιδιού μάτια της κ. Κάθεπώς, το γυμνό σώμα και την όρθια στύση του.

τότε και αρχίζει να βρέχει καταρρακτωδώς.
το φεγγάρι αλλάζει χρώμα,

το βιολετί τσαντάκι της πέφτει στο χώμα. ανοίγει. από μέσα του χύνονται ένα καθρεφτάκι που δεν διαβάζει αλήθειες, το βιολετί κραγιόν για αφίλητα χείλη, και, ένα κλειδί από το δωμάτιο 307 ενός άγνωστου, ξενοδοχείου, που ίσως δεν υπάρχει.

το φεγγάρι γίνεται κόκκινο.
ο κόσμος εορτάζει.
είναι η ημέρα υπέρ του γέλιου και κατά της δίαιτας.
και των ασπασμών προς τρώση.
ποπισμοί από γλωσσόφιλα ακούγονται ανεπαίσθητα, σαν μεταξύ ερωτευμένων φαντασμάτων. ωστόσο είναι πολύ πραγματικά.
-φάε το φιλί μου, λέει η κ. Κάθεπώς στον άνδρα που νομίζει πως είναι ο κ. Κάθετι, αλλά δεν είναι.