ΔοΚΙμιαΚή ΑπόΠειρΑ για ΕυΓεΝΕΙΣ ΕξόΡιστοΥΣ ΠΕΡΙ ΜΑΞΙΜΟΥ ΟΣΥΡΟΥ και Άλλων Προσφιλών Εγκλεισμών εν αρεστώ Μαρτυρίω /απόσπασμα
23/08/2016
Οι Αλήθειες Του δεν γίνονται βορά φόβου, ωστόσο περιορίζονται στο καταφύγιο των λέξεων, χαϊδεύονται, παίζουν. Με αιδώ, μεγαλοσύνη και επίγνωση του επί ματαίω. Δεν χαμαιλεοντίζουν, αλλά χρωματίζονται, αναλόγως των ελιγμών του Πιθανού. Και των έσω καιρικών ενοφθαλμισμών. Οι ήλιοι φιλούν το χιόνι. Η αοριστία περιθάλπει τον κεραυνό στο δένδρο των Εκδοχών, όπου φωλιές επαγωγών και απαγωγών, γεννούν δυσεύρετα αποτελέσματα. Η βροχή αποθανατίζει τα δάκρυα στις πικροδάφνες. Το χαλάζι είναι η αρωματική πέτρα στο λοιμοκαθαρτήριο της αμετάκλητης «αρρώστειας». Και ένα ανέλπιστο, παράδοξο έαρ σε βάζει να ακροβατήσεις στα όρια,. μεταξύ εξόριστης φαντασίας και ορατής πραγματικότητας. Μεταλαμβάνεις τότε, το Τρομώδες Θείον του Ύψους, επί άσηπτου στερεώματος απέραντης σινδόνης, όπου, «ο Ποιητής κοιτάζοντας τον Ποιητή»*, διατείνεται πως είναι υφάδι «ακροβυστίας»*, όπου και κρυμμένο το μαχαίρι του Δημιουργού. Λοιπά στοιχεία του Ποιητή; : «Καμμία κακοποίηση. «Είναι όμως αλήθεια ότι συστατικό της δημιουργίας είναι η απόλυτη αγνωσία περί το πρόσωπο του Ποιητή. Αποψη απορριπτική του λόγου που εκφέρεις, όμως χαρίζει ελπίδες για μια αγωγή ανεξάρτητη που πάντοτε ξεπερνά τους στόχους του ποιήματος».*
*του Μάξιμου Οσύρου
