Μ. Χριστοδούλου – Π. Εμμανουήλ

Πανηγυρίζουν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και το γαλλικού (αλλά και πανευρωπαϊκού) πολιτικού κατεστημένου, γιατί κατάφεραν να ανακόψουν την πορεία της Λεπέν προς την εξουσία. Και το κατάφεραν αυτό, όπως οι ίδιοι λένε, χάρη στην ενότητα των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου. Δηλαδή, χάρη στην ενότητα των δυνάμεων της χρηματοπιστωτικής δικτατορίας και των μανδαρίνων των Βρυξελών

Η πλάκα είναι είναι ότι πανηγυρίζει και αυτός ο μάπας ο Ολάντ. Αλλά αυτός θα πανηγύριζε έτσι αλλιώς, γιατί είναι ο ίδιος για τα πανηγύρια, και γιατί έχει χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον. Και πανηγυρίζει, αυτός ο ανεκδιήγητος κόπανος, ενώ το κόμμα του έχασε τις μισές του δυνάμεις (και θα τις είχε χάσει ολόκληρες, αν δεν έσπευδαν να το στηρίξουν οι ψοφοδεείς οικολόγοι και οι δήθεν κομμουνιστές του PCF). Εκτός κι αν πανηγυρίζει επειδή κατάφερε να αναστήσει τον Σαρκοζί, ο οποίος ενώ θα έπρεπε να είχε ήδη περάσει την πόρτα του κελιού 33 μέσα στον Κορυδαλλό, βρέθηκε να χτυπάει την πόρτα της εξουσίας. Κι αυτή του την καλή του τύχη την οφείλει στον μωρόχαυλο τον Ολάντ

Αλλά ας πάρουμε – πάλι – μια – μια τις περιφέρειες, για να δούμε ποιοι πρέπει να πανηγυρίζουν και ποιοι να κλαίνε

Αλσατία – Καμπανία –  Αρδέννες – Λωρραίνη

1.       Φιλίπ Ρισέρ (Σαρκοζί):  1.060.029 ψήφοι (από 459.212 που είχε πάρει στα α’ γύρο – αύξηση 600 χιλιάδων ψήφων!)/ 48,4% (από 25,83% – αύξηση 22,57%!)/  104 έδρες

2.       Φλοριάν Φιλιππό (FN):                790.141ψ. (από 641.234 – αύξηση 148.907)36,08% (από 36,07%)/ 46 ε.

3.       Ζαν Πιέρ Μασσερέ  (ο αντάρτης του ΣΚ) 339.749 (από 286.390 – αύξηση 53.359 ψ)/ 15,51% από 16,11%)/ 19 ε.

Αποχή:  40,98% (από 52,09%). Στο β’ γύρο ψήφισαν 500 χιλιάδες – περίπου – ψηφοφόροι επιπλέον – σε σχέση με τον α’ γύρο

Είναι φανερό ότι η πτώση της αποχής ευνόησε το Σαρκοζί. Το εθνικό μέτωπο, παρότι πήρε το ίδιο ποσοστό, κέρδισε 150 χιλιάδες ψηφοφόρους επιπλέον! Ο ηρωικός Μασσερέ πήρε ψήφους από τη ριζοσπαστική αριστερά και από τους τροτσκιστές

Ακουϊτανία– Λιμουζίν  – Πουατού – Σαρέντ

1.       Αλαιν Ρουσσέ (ΣΚ): 1.037.330 (από 628.657 – αύξηση 391 χιλιάδες)/44,27% (από 30,39%)/ 107 ε.

2.       Virginie Calmels                (Σαρκοζί): 798.142 (από 562.500) 34,06%(από 27,19%)/ 47 ε.

3.       FN: 507.770 (από 480.621)/ 21,67% (από 23,23%) 29

Αποχή: 42,22% (από 49,03). Άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα 290 χιλιάδες ψηφοφόροι επιπλέον, σε σχέση με τον πρώτο γύρο

Κι εδώ η άνοδος της συμμετοχής ευνόησε κυρίως το Σαρκοζί. Από τους επιπλέον ψηφοφόρους της β’ Κυριακής, τα 2/3α πήγαν στην υποψήφια του Σαρκοζί και το 1/3ο στους σοσιαλιστές, τους οποίους στήριξαν οικολόγοι και Σία. Το ΕΜ αύξησε τις δυνάμεις του σε απόλυτο αριθμό ψήφων (πάνω από 27 χιλιάδες), αλλά έπεσε – ελάχιστα – σε ποσοστά

Ωβέρνη, Ρον – Αλπ

1.       Σαρκοζί: 1.201.528 (από 795.661):  40,61% (από 31,73%)/ 113 ε.

2.       Ζαν – Ζακ Κιερέν (σοσιαλιστές – ρετάλια της αριστεράς): 1.089.791 (από 600.112)/36,84% (από 23,93%)/ 57

3.       Κριστόφ Μπουντό (FN):               667.084 (από 639.923)    / 22,55%(από 25,52%) 34

Αποχή:  42,32% (από 51,09%)

Από το μισό εκατομμύριο επιπλέον ψηφοφόρους οι 400 χιλιάδες πήγαν στον υποψήφιο του Σαρκοζί. Υπάκουσαν, μ’ αυτόν τον τρόπο, στη γραμμή του κολοκύθα του Ολάντ. Τέτοια τούβλα είναι κι αυτοί οι ψηφοφόροι, που κάθονται κι ακούνε τον κάθε τρόμπα.

Αυτός που σίγουρα πανηγυρίζει είναι ο Σαρκοζί, αφού ούτε στα τρελά του όνειρα δε φανταζόταν ότι θα πάρει αυτή την περιφέρεια. Τα κατάφερε, όμως, χάρη στη βοήθεια που του έδωσε ο πρύτανης πολιτικής σκέψης και στρατηγικής, ο (αρχι) διδάσκαλος  της τέχνης της πολιτικής, ο Φρανσουά Ολάντ.

Αυτός, πάντως, που σίγουρα δε πανηγυρίζει είναι ο Ζαν – Ζακ Κιερέν. Ο επί 14 συναπτά έτη σοσιαλιστής περιφερειάρχης της Ρον – Αλπ. Τον κατέστρεψε κι αυτόν ο σκερβελές  ο Ολάντ. Ξέρετε τι είναι να διοικείς μια περιφέρεια  της Γαλλίας, και να σου ’ρχεται ένας ανεμοκαύκαλος και να σου λέει «μη κατέβεις στο δεύτερο γύρο των εκλογών, είναι ζήτημα εθνικής σημασίας να μη βγει η Λεπέν», και μετά από μια μέρα να σου λέει «Εντάξει, εσύ μπορείς να κατέβεις. Προχώρα μεγάλε!»; Δε σε πιάνει ταραχή μετά; Δε σου ’ρχεται να του αρχίσεις τα μπινελίκια: «Τι λες, βρε βούρλο; Τι λες, ρε κεφάλα; Τι λες ρε σούργελο της κοινωνίας; Τι λες ρε ντενεκέ ξεγάνωτε; Θα χάσω εγώ την περιφέρεια μου επειδή είσαι εσύ ζωντόβολο;». Και με το δίκιο σου, δηλαδή. Καημένε Ζαν – Ζακ, έπεσες κι εσύ θύμα της αδιανόητιας ανοησίας του προέδρου σου. Κρίμα! Και τέτοια καριέρα!

Όσο για το ΕΜ, ούτε κρύο – ούτε ζέστη. Οι 27 χιλιαδούλες επιπλέον, δεν τη χαλάνε καθόλου τη Λεπέν

Βουργουνδία – Φρανς-Κοντέ 

1.       ΣΚ: 402.941 (από 221.357) 34,68% από (22,99%)/ 51 ε

2.       Σαρκοζί – Κεντροδεξιά: 382.177 (από 231.053)/ 32,89% (από 24%)/ 25 ε

3.       Σοφί Μοντέλ (ΕΜ): 376.902 (από 303.128)/  32,44% (από 31,48%)/ 24 ε

Αποχή: 38,84% (από 49,44%). Προσήλθαν στις κάλπες 212 χ. επιπλέον ψηφοφόροι. Τα 3/4ααπ’ αυτούς πήγαν στο Σαρκοζί

Τα άκυρα  – λευκά αυξήθηκαν θεαματικά. Από 2,33% πήγαν στο 4,83%. Προφανώς, θα πρόκειται για αηδιασμένους ψηφοφόρους του ΣΚ, οι οποίοι δεν άντεξαν τη γελοιότητα του προέδρου τους, αυτού του κωθωνιού που ονομάζεται Ολάντ, και έβαλαν σαλάμι στους  φάκελους. Ή, κάτι άλλο…

Πάντως οι σοσιαλιστές κατάφεραν να διατηρήσουν αυτό τους το κάστρο, παρότι έχασαν τις μισές τους δυνάμεις. Το δε μέτωπο θα πρέπει να πανηγυρίζει, αφού κέρδισε 74.774 περισσότερες ψήφους, σε σχέση με τον α’ γύρο (αύξηση 25% των δυνάμεων του), και παραλίγο να κλέψει τη νίκη μέσα στην έδρα των σοσιαλιστών.

Βρετάνη

1.       ΣΚ: 670.754 (από 419 846)/ 51,41% (από 34,92%)/ 53 ε.

2.       Δεξιά – κεντροδεξιά: 387.836 (282.005)/ 29,72% (από 23,46) / 18 ε.

3.       ΕΜ: 246.177 (από 218.475)/ 18,87% (από  18,17%)/ 12 ε

Αποχή: 43,12% (από 48,42%). 130 χιλιάδες ψηφοφόροι περισσότερη στη β’ Κυριακή. Οι εκατό πήγανε στο Σαρκοζί

Κι εδώ κατάφεραν να διατηρήσουν την περιφέρεια οι του ΣΚ. Παρότι χάσανε καμιά διακοσαριά χιλιάδες ψήφους και 9% (πάντα σε σχέση με τις προηγούμενες περιφερειακές). Τυχεροί πρέπει ν’ αισθάνονται οι Βρετόνοι σοσιαλιστές, αφού κατάφεραν να μη βραχούν (πολύ) από την καταιγίδα μαλακίας που ακούει στ’ όνομα Φρανσουά Ολάντ

Το μέτωπο ανέβηκε πάλι. Και σε ψήφους – και σε ποσοστά.

Σαντρ – Βαλ ντε Λουάρ

1.       Φρανσουά Μπονώ  (ο απερχόμενος σοσιαλιστής): 364.211 (από 209.022)/ 35,43%(από 24,3%)/  40 ε.

2.       Philippe Vigier (κεντρώος, υποστηριζόμενος από το Σαρκοζί): 355. 475 (από 225.777)/34,58% (από 26,25%)/ 20

3.       Philippe Loiseau (ΕΜ): 308.422 (από 262.154)/ 30% (από 30,49%)/  17

Αποχή:40,78% (από 50,46). 177 χιλιάδες περισσότεροι ψήφισαν τη β’ Κυριακή. Απ’ αυτούς, οι 130 πήγαν στη κεντροδεξιά και οι περισσότεροι από υπόλοιπους πήγαν στο ΣΚ

Τα χρειάστηκε, αλλά δε πόνεσε ο (Μ)πονώ. Κατάφερε –οριακά – να διατηρήσει την περιφέρεια του, έστω κι αν έχασε το 1/3ο των δυνάμεων τους οι σοσιαλιστές (είχαν πάρει πάνω από 50% στις προηγούμενες περιφερειακές). Τη ζημιά στους σοσιαλιστές εδώ, λίγο έλειψε να τους τι κάνουν οι σύμμαχοι τους στο αντί – Λεπέν μέτωπο, το οποίο το συγκρότησε μονάχος του ο μαλακοπίτουρας ο Ολάντ, μιας και ο Σαρκοζί τον έγραψε κανονικότατα, όταν του ζήτησε να κάνουν τράμπα. «Τι τράμπα να κάνω με τον τρόμπα;» θα σκέφτηκε ο Σαρκοζί. Και με το δίκιο του…

Το ΕΜ αν και κατάφερε να πάρει ένα μέρος των ψηφοφόρων του «Σήκω Γαλλία» και της «Λαϊκής ρεπουμπλικανική ενότητας», δεν κατάφερε να πάρει σχεδόν τίποτα από την αύξηση της συμμετοχής. Πάντως αύξησε τον απόλυτο αριθμό ψήφων, ενώ έμεινε σταθερό στα ποσοστά του (του πρώτου γύρου)

Κορσική

1.       Femu a Corsica – Corsica libera (συνασπισμός αριστερών αποσχιστικών κομμάτων):35,34% (από που είχαν πάρει – αθροιστικά – στον α’ γύρο 25,35%)/ 24 ε

2.       Συνασπισμός ανένταχτων αριστερών – κεντροαριστερών με το μέτωπο της αριστεράς (ΚΚΓ – Μελανσόν):  28,49% (από 23,96% που είχαν πάρει – αθροιστικά – στον α’ γύρο)/ 12

3.       Κεντροδεξιά – δεξιά: 27,07% (από 25,87%)/ 11

4.       Εθνικό Μέτωπο: 9,09% (από 10,58 – έχασε 587 ψήφους το ΕΜ στο β’ γύρο. Μόνο στην Κορσική και στο Παρίσι συνέβη αυτό)/ 4

Αποχή: 32,97% (από 40,34%)

Να τα μας και στην Κορσική! Μετά την Σκωτία και τη Καταλονία, ήρθε και η σειρά της Κορσικής να μπει στο χορό των αποσχιστικών και ανεξαρτησιακών κινημάτων. Είπαμε: οι λαοί ζητάνε – εν μέσω πανευρωπαϊκής λιτότητας και χρηματικοπιστωτικής δικτατορίας – τη χαμένη                 λαϊκή κυριαρχία. Πάντως, ο συνασπισμός των αποσχιστικών κομμάτων που κέρδισε τις εκλογές δε θα μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη τοπική κυβέρνηση μόνος του. Θα χρειαστεί να κάνει συγκυβέρνηση με τους «κομμουνιστές» και τους ντόπιους αριστερούς παράγοντες. Εκτός κι αν κάνουν κυβέρνηση με τη δεξιά και το Εθνικό Μέτωπο («ενάντια, ας πούμε, σ’ εκείνους που θέλουν τη διάσπαση της χώρας»). Αλλά δε νομίζουμε να φτάσουν και μέχρι εκεί…

Όσο για τους σοσιαλιστές, οι οποίοι ελέγχανε (μαζί με τους κομμουνιστές και κάποιους ντόπιους παράγοντες) το νησί, εξαϋλώθηκαν ήδη από τον πρώτο γύρο (3,25%!). Καλό θα ήταν, το λοιπό, να πάει κι ο Ολάντ ένα ταξιδάκι στη μαγευτική Κορσική, μπας κι εξαϋλωθεί κι αυτός, και ησυχάσουμε απ’ αυτόν τον παπάρα

Γουαδελούπη

Και στη Γουαδελούπη τελείωσε το υπερπόντιο νταβατζηλίκι που πουλούσε εδώ και χρόνια το ΣΚ, αφού ο απερχόμενος σοσιαλιστής κυβερνήτης, ο Βικτορέν Λουρέλ, απήλθε για τα καλά: πήρε μόλις το 42,48% κι έχασε την περιφέρεια από τον επικεφαλής της ντόπιας αριστεράς Αρύ Καλούς, ο οποίος πήρε 57,42%. Το πούλο Λουρέλ! Τράβα να πας να πνιγείς στον Ατλαντικό Ωκεανό. Και πάρε μαζί σου και τον αρχηγό σου, τον αρχιμαλάκα τον Ολάντ! Α να χαθείτε, ξεφτιλισμένοι!

Γαλλική Γουιάνα

Έχασε το ακροαριστερό – αποσχιστικό MDES  από τους ρουφιάνους – γενίτσαρούς του ΣΚ 54,55  με 45.45%. Η αποχή ήταν και στο β’ γύρο μεγάλη: 53,4%

Ιλ-ντε-Φρανς  (PS)

1.       Βαλερί Πεκρές (Σαρκοζί): 1.629.249 (από 962.037)/ 43,8% (από 30,51%)/ 121 ε.

2.       Κλωντ Μπαρτολονέ (ΣΚ): 1.569.093 (από 794.285)/ 42,18% (από 25,19%)/ 66 ε

3.       Βαλεράν ντε Σαιν Ζυστ (FN): 521.383 (από 580.467)/ 14,02% (από 18,4%)/ 22 ε

Αποχή: 45,54% (από 54,1%). 607 χιλιάδες περισσότεροι ψηφοφόροι ψήφισαν στην β’ Κυριακή. Και ψήφισαν όλοι τους την εκλεκτή του Σαρκοζί. Κατά τ’ άλλα. Είχαμε μεγάλη αύξηση των άκυρων – λευκών: 2,2% παραπάνω από την προηγούμενη Κυριακή.

Μεγάλα βλήματα είναι οι παριζιάνοι ψηφοφόροι. Μιλάμε για τούβλα κανονικά: πήγανε και ψηφίσανε τον απαίσιο κι ελεεινό Σαρκοζί και το φελλό τον Ολάντ. Ίσως να φοβήθηκαν από την τρομοκρατία. Και πήγαν και ψηφίσανε αυτούς που την εξέθρεψαν…

Καλά, θα μου πείτε, και τι να ψήφιζαν; Έναν ακροδεξιό ονόματι Σαιν – Ζυστ; Να μη ψηφίζανε τίποτα! Να πηγαίνανε τ’ άκυρα στο 15%! Μα, τόσο αποχαυνωμένοι!

Κατά τ’ άλλα:

Μεγάλη ήττα ήταν για ΣΚ η απώλεια αυτής της περιφέρειας. Μιλάμε για μια περιφέρεια όπου το ΣΚ είχε πάρει 67,94% στο β’ γύρο των προηγούμενων περιφερειακών. Τα συμπεράσματα δικά σας, γιατί αν περιμένατε να τα βγάλει ο Ολάντ, ζήτω που καήκατε

Η συγκεκριμένη περιφέρεια ήταν η μοναδική της ηπειρωτικής Γαλλίας όπου το ΕΜ έχασε και σ’ απόλυτο αριθμό ψήφων (στη β’ Κυριακή). Το Παρίσι, με τις τόσες μειονότητες, δε σηκώνει πολύ την Μαρίν (ακόμα). Επίσης, ήταν μια μοναδική ευκαιρία για τους αηδιασμένους από τον Ολάντ ψηφοφόρους του ΕΜ, ο β’ γύρος των Π. εκλογών στο Παρίσι, να τον τιμωρήσουν. Έτσι κι αλλιώς, ο δικός τους υποψήφιος δε θα ’βγαινε

Όσο για το Σαρκοζί, ακόμα γελάει με το πανίβλακα τον Ολάντ, που του χάρισε μια περιφέρεια, την οποία ούτε ζωγραφιστή δε θα μπορούσε να τη δει.

Λανγκντόκ – Ρουσιγιόν/ Μιντί –  Πυρηναία

1.       ΣΚ –μέτωπο της αριστεράς – οικολόγοι – ντόπιοι αυτονομιστές: 1.092.969 (από 711.909 αθροιστικά)/ 44,81% (από 24,41%) 93 ε.

2.       ΕΜ: 826.023 (από 653.543)/ 33,87% (από 31,83%) / 40

3.       Σαρκοζί: 520.011  (από 386.977)/ 21,32% (από 18,84%)  

Αποχή: 37,98% (από  47,76%). 404 χιλιάδες περισσότεροι ψηφοφόροι προσήλθαν στις κάλπες (ή στις «κάλτσες» που έλεγε κι ο ΓΑΠ). Απ’ αυτούς το 40 – 45% πήγε στο ΣΚ και τους συμμάχους του, το 1/3ο πήγε στο Σαρκοζί και το 20 με 25% πήγε στη Λεπέν (από τις λίγες περιφέρειες όπου ένα σημαντικό ποσοστό της αύξησης της συμμετοχής – στη β’ Κυριακή – πήγε στο κόμμα της Λεπέν). Ανεβασμένα πολύ – σε σχέση με την α’ Κυριακή ήταν τα άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια: 5.6%

Αχαρακτήριστη κι ακατανόητη φαντάζει η στάση του ενιαίου αριστερού μετώπου (ΚΚ, Μελανσόν, οικολόγοι, ντόπιοι Οξιτανοί και Καταλανοί αυτονομιστές). Ενώ είχε περάσει στο β’ γύρο – με 10,26% , επέλεξε να κατέβει στο β’ γύρο μαζί με τους σοσιαλιστές. Και μ’ επικεφαλής την υποψήφια του ΣΚ, την Καρόλ Ντελγκά. Γιατί; Γιατί να γίνει η αριστερά – για μια ακόμα φορά – ουρά του παραπαίοντος Ολάντ, την ώρα που θα μπορούσε να πετύχει μεγάλη επίδοση στο Β’ γύρο (αλλά και να εξαφανίσει τα τσιράκια του Φλούφλη από την περιοχή); Και καλά, οι οικολόγοι και οι δήθεν κομμουνιστές του PCF ξέραμε ότι είναι ψοφίμια. Ο Μελανσόν; Οι Οξιτανοί και Καταλανοί αυτονομιστές; Γιατί; Για ποιο λόγο;

Αν και χρειάζεται περαιτέρω ρεπορτάζ και έρευνα η υπόθεση, μπορούμε να φανταστούμε έναν λόγο: Οι  Οξιτανοί και Καταλανοί αυτονομιστές δε θέλανε με τίποτα να ρισκάρουν το να πάρει την περιφέρεια η Λεπεν. Γιατί ναι μεν ήταν πολύ δύσκολο να σχηματίσει αυτοδύναμη τοπική κυβέρνηση – ακόμα κι αν έβγαινε πρώτος – ο υποψήφιος της, αφού δύσκολα έβγαιναν τα «κουκιά», αλλά δεν ήταν και σίγουρο ότι δε θα τα κατάφερνε.

Εδώ υπάρχει ζήτημα με το ΕΜ. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι πάτωσε στις περιοχές όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι Οξιτανοί και Καταλανοί, ενώ, αντίθετα, πήρε την πρώτη θέση – και στο β’ γύρο, εκεί όπου υπήρχαν πιο συμπαγείς γαλλικοί πληθυσμοί (γι αυτό και τσίμπησε ένα κομμάτι της αύξησης της συμμετοχής η Λεπέν, γιατί ένα τμήμα των ψηφοφόρων φοβήθηκε μήπως πάρουν την περιφέρεια οι Οξιτανοί και Καταλανοί αυτονομιστές). Αλλά δε συνέβη αυτό μονάχα σ’ αυτή την περιφέρεια, αλλά και οπουδήποτε αλλού που  υπάρχουν γλωσσικές και εθνικές μειονότητες: Βάσκοι, Κορσικανοί, Αλσατοί, Βρετόνοι κλπ. Κι ούτε λόγος να γίνεται, βέβαια, για τις θρησκευτικές μειονότητες, τους αφρικανούς και τους μετανάστες β’ και γ’ γενιάς…

Άρα, το ΕΜ δε μπορεί να τσιμπήσει το κάτι παραπάνω, γιατί δεν το πολυσυμπαθούν οι γλωσσικές, θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες. Και μιλάμε για πολλούς νοματαίους. Κάμποσα εκατομμύρια

Ρεϋνιόν

Ξανάπεσε στα χέρια της κεντροδεξιάς. Σ’ αυτό το νησί, απ’ ότι φαίνεται, πουλάνε νταβατζηλίκι οι δεξιοί. Οι δε σοσιαλιστές, πήγαν για τρέλες στις Σεϋχέλλες, οι οπίες βρίσκονται κάπου εκεί κοντά. Σιγά μη κάτσουν να σκάσουν για το μπάζο τον πρόεδρο τους.

Μαρτινίκα

Αντίθετα, στην Μαρτινίκα έληξε το πάρτι των σοσιαλιστών, αφού ο απερχόμενος την έκανε για διακοπές στα νησιά Μπαρμπάντος και στη Νήσο της Αγίας Λουκίας – μεγάλη η Χάρη της, μιας και συνετρίβη στο β’ γύρο (55 – 45) από τον υποψήφιο του μετώπου για την απελευθέρωση της Μαρτινίκας. Να κι ένα καλό που έκανε ο φυρόμυαλος ο Ολάντ: Χάρη σ’ αυτόν αναβίωσε το αντιαποικιοκρατικό κίνημα

Νορ Πα ντε Καλαί –  Πικαρδία

1.       Χαβιέ Μπερτράν (δεξιά – κεντροδεξιά): 1.389.316 (από 558.360)/57,77% (από 24,97%)/ 116 ε

2.       Μαρίν Λεπέν: 1.015.649 (από 908.989)/ 42,23%  (από 40,64% )/  54 ε

Ο Πιέρ ντε Σαιντινιόν (ο υποψήφιος ΣΚ), ο οποίος είχε έρθει 3ος στον α’ γύρο, πήγε για βρούβες, αφού ο αρχηγός, αυτό το βλίτο ο Ολάντ, του είπε να αποσυρθεί από το β’ γύρο, για να μη βγει η Λεπέν.

Αποχή: 38,7% (από 45,19%). 272.932 περισσότεροι ψηφοφόροι ψήφισαν τη β’ Κυριακή. Απ’ αυτούς οι 230 χ. ψήφισαν το δεξιό υποψήφιο. Οι υπόλοιποι ψήφισαν τη Λεπέν (ακόμα κι αν ψήφισαν τη Λεπέν και οι 67.704 ψηφοφόροι που είχαν ψηφίσει «Λαϊκή ρεπουμπλικανική ενότητα» και το «Σήκω Γαλλία» στον α’ γύρο, μένουν καμιά 40αρια (σαρανταριά) χιλιάδες ψήφοι – από τη συνολική άνοδο που είχε η Λεπέν στο β’ γύρο. Αυτές οι ψήφοι πρέπει να προήλθαν από ψηφοφόρους που απείχαν στον α’ γύρο).

Τι άλλο να πούμε γι’ αυτή την περιφέρεια; Να μιλήσουμε μήπως για την απύθμενη βλακεία των ψηφοφόρων των οικολόγων και του ΚΚ, οι οποίοι πήγαν και ψήφισαν μαζικά δεξιά στο β’ γύρο; Πώς να τα χαρακτηρίσουμε αυτά χαϊβάνια, αυτά τα ντουβάρια, αυτά τα βόδια; Καλά, ξέραμε από τι κουμάσια αποτελούνται οι ηγεσίες των οικολόγων και του ΚΚ. Αλλά ο Γαλλικός λαός; Τέτοια αποχαύνωση!

Ευτυχώς, πάντως, που υπάρχουν και κάποιοι γάλλοι ψηφοφόροι που δεν είναι και τόσο χάπατα: Στην συγκεκριμένη περιφέρεια, στη Νορ Πα ντε Καλαί – Πικαρδία δηλαδή, διπλασιάστηκε το ποσοστό των άκυρων – λευκών στο β’ γύρο: από 3,7% πήγε στο 7,4%. Κάτι είναι κι αυτό

Νορμανδία

1.       Hervé Morin (δεξιά – κεντροδεξιά): 495.591 (319.357)/ 27,91%/36,43%/ 54 έδρες

2.       Nicolas Mayer-Rossignol (ΣΚ):  490.840 (269.123)/ 36,08%(από23,52%)/ 27

3.       Nicolas Bay (FN): 374.089 (317.117)/ 27,5% (από 27,7%)/ 21 ε.

Αποχή: 40,92% (από 50,05). 222 χιλιάδες επιπλέον ψηφοφόροι πήγαν να ψηφίσουν τη 2ηΚυριακή. Απ’ αυτούς τα 2/3α πήγαν στη δεξιά και το 1/3ο στο ΣΚ. Το ΕΜ δε μπόρεσε να χτυπήσει την περιφέρεια αυτή, αν και το ψήφισε το σύνολο των ψηφοφόρων της «Λαϊκής ρεπουμπλικανικής ενότητα» και του «Σήκω Γαλλία»

Καταστράφηκε η καριέρα του Νικολά Ροσινιόλ. Ο Ροσινιόλ, ο υποψήφιος περιφερειάρχης του ΣΚ στην – παραδοσιακά σοσιαλιστική – Νορμανδία, είναι (δηλαδή, ήταν) ο ανερχόμενος σταρ του Σοσιαλιστικού κόμματος, αφού είναι μόλις 38 χρονών, αλλά και το πουλέν του Λοράν Φαμπιούς, ο οποίος είναι ο ΥΠΕΞ της Γαλλίας και νούμερο ένα εσωκομματικός αντίπαλος του Φρανσουά Ολάντ. Λίγες μέρες, όμως, μετά την ήττα του προστατευομένου του στη Νορμανδία, ο Φαμπιούς έμελε να δεχτεί κι άλλο χτύπημα από τη μοίρα:  Ο Τομάς Φαμπιούς, ο μεγαλύτερος γιος του, συνελήφθη από την αστυνομία και τέθηκε υπό κράτηση για να ανακριθεί από τις αρχές στο πλαίσιο μιας έρευνας για πλαστογραφία, απάτη και ξέπλυμα μαύρου χρήματος…

Ρε σεις, μπας και δεν έχουμε να κάνουμε με βλάκα, αλλά με μαφιόζο;

Χώρα του Λίγηρα

1.       Δεξιά – κεντροδεξιά: 620.245 (από 425.084)/   42,7% (33,49%)/ 54 ε.

2.       ΣΚ: 545.637 (326.802)/ 37,56% (25,75%)/ 26

3.       Εθνικό Μέτωπο: 286.723 (270.929)/ 19,74% (21,35%)/ 13

Αποχή: 42,75% από 50,03%/ 206 χιλιάδες περισσότεροι ψηφοφόροι προσήλθαν στις κάλπες. Ψήφισαν όλοι – σχεδόν – τον υποψήφιο της δεξιάς.

Το ΕΜ δε θα μπορούσε να πάει πολύ καλύτερα εδώ, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του «Σήκω Γαλλία» ψήφισε – απ’ ότι φαίνεται – ΣΚ στο β’ γύρο. Το ΕΜ, πάντως, αύξησε κι εδώ των αριθμό των ψήφων του παρότι έπεσε σε ποσοστά

 Θρίαμβος κι εδώ για τον βλάκα – μαφιόζο Φρανσουά Ολάντ, αφού το κόμμα του έχασε κι αυτό του το κάστρο

Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή

1.       Κριστιάν Εστροζί (δεξιά – κεντροδεξιά): 1.073.485 (από 469.882)/54,78% (από 26,48%)

2.       Μαριόν Μαρεσάλ Λεπέν: 886.147 (719.705)/ 45,22% – από 40,55%)/ 42

Ο υποψήφιος του ΣΚ, ο οποίος είχε πάρει 294 χιλιάδες ψήφους και 18%, παραιτήθηκε από το β’ γύρο, κατόπιν υποδείξεως που του έκανε ο Τζιτζιφιόγκος ο πρόεδρος του. Έτσι, έστρωσε το δρόμο στο φιλαράκι του Σαρκοζί τον Εστροζί, να αλώσει κι αυτό το κάστρο των σοσιαλιστών

Κατά τ’ άλλα, η αποχή ήταν μειωμένη σημαντικά: 39,69% από  48,06%  που ήταν στο α’ γύρο. Από τους 295 χ. επιπλέον ψηφοφόρους, η ανιψιά της Μαρίν πήρε το 1/3ο τουλάχιστον. Εντυπωσιακή επίδοση για τη γλυκιά Μαρεσάλ.

Επίσης, εντυπωσιακή άνοδο είχαν τα άκυρα και τα λευκά. Από το 3% πήγαν στο 8%! Λογικό

Συμπεράσματα                 

Ο Ολάντ, δίνοντας εντολή σ’ όσους υποψήφιους του κόμματος του που  ήρθαν τρίτοι στον α’ γύρο  να αποσυρθούν από το β’ – για να μη βγει η Λεπέν, έσπρωξε τον κόσμο προς τη δεξιά και το Σαρκοζί. Μπορεί μετά ν’ ανασκεύασε την εντολή του, και ν’ άφησε κάποιους από τους υποψήφιους του που ήρθαν 3οι στον α’ γύρο να κατέβουν και στο β’ γύρο, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Είχε δημιουργηθεί κλίμα υπέρ του Σαρκοζί. Κι αυτό το πλήρωσαν οι σοσιαλιστές σε τουλάχιστον 5 περιφέρειες, οι οποίες χαρίστηκαν στο Σαρκοζί,  ενώ δεν υπήρχε ο «κίνδυνος» να πέσουν στα χέρια της Λεπέν

Απ’ ότι φάνηκε, το ΕΜ δε θα μπορούσε να πάρει πάνω από 2 ή 3 περιφέρειες.  Προτίμησε δηλαδή, ο Ολάντ,  να χάσει 5 περιφέρειες, απ’ το να πάρει 1 ή 2 η Λεπέν; Είναι βλάκας; Ή μήπως τα έχει βρει με το Σαρκοζί, για να ξεκαθαρίσουν το εσωκομματικό τους πεδίο; Εκτός, πάλι,  κι αν εκτιμά ότι ο πραγματικός μελλοντικός του αντίπαλος είναι η Λεπέν, όχι ο Σαρκοζί. Τι να πούμε;

Όσο για το Εθνικό Μέτωπο, αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι αν δε κάνει στροφή προς το κέντρο, χωρίς να υποστείλει τη σημαία του αντιευρώ κι αντί – ΕΕ αγώνα, κι αν δεν πετάξει τ’ ακροδεξιά του βαρίδια, θα δυσκολευτεί πολύ να ηγεμονεύσει. Μπορεί να τα κάνει αυτά; Μπορεί να γίνει ένα νέο Γκωλικό κόμμα;

Το παραπαίον (και διεφθαρμένο ως το μεδούλι) γαλλικό πολιτικό σύστημα κέρδισε μια Πύρρειο νίκη. Γιατί δεν είναι μονάχα η Λεπέν. Είναι τα εκατομμύρια των μαζών που έχουν εξοργιστεί από τη λιτότητα και τη δικτατορία των Βρυξελλών και των τραπεζών. Το ξύπνημα των αυτονομιστικών κινημάτων, η ανάδυση νέων ριζοσπαστικών – δημοκρατικών μικροαστικών κομμάτων, όλα αυτά είναι σημάδια της επερχόμενης πολιτικής κρίση.

Αυτά τα βλέπει, τα καταλαβαίνει η αριστερά;