Η Γάτα και ο Άπιστος Θωμάς

Ο Μπλανσό έλεγε πως ένας πραγματικός και ένας λογοτεχνικός γάτος δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ο Λακάν εξέτασε τον Αρτώ στο άσυλο και αποφάνθηκε πως είχε στερέψει λογοτεχνικώς.

Δηλαδή ήταν λογοτεχνικώς άχρηστος. Οπότε τι να τον κάνουνε πια οι Σουρεαλιστές. Οι Σουρεαλιστές, πρώην σύντροφοι του Αρτώ, ένοιωθαν προσβεβλημένοι που ο Αρτώ τους εξέθετε σε κάθε σουρεαλιστικό σκάνδαλο. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο ίδιος ένα σκάνδαλο. Τον παράτησαν λοιπόν στο άσυλο. Έρμαιο των ηλεκτροσόκ, του τεχνικού καρδιακού σοκ, της πείνας, και το έσκασαν για την Αμερική. Ενώ τη Γαλλία κυβερνούσαν η προδοτική κυβέρνηση του Βισύ και οι Γερμανοί. 

Ο Μπλανσό δεν μας είπε αν η λογοτεχνική γάτα έχει άλλο χρώμα από την πραγματική. Ή μήπως ήταν μαυρόασπρη σαν την λευκή και τη μαύρη μαγεία. Λένε πως ο Μπλανσό αρθρογραφούσε υπέρ μιας επανάστασης της δεξιάς στη Γαλλία του μεσοπολέμου. Βέβαια, μεταπολεμικά έγινε ο πάπας της αισθητικής. Και τον αποκαλούσαν «σκοτεινό», από τον τίτλο του μυθιστορήματος του, «Θωμάς ο σκοτεινός». Ο Ζαν Κοκτώ, είχε γράψει ένα μυθιστόρημα με τίτλο, «Θωμάς ο απατεώνας». Αν βάλουμε πλάι στο πρώτο επίθετο, το δεύτερο τότε έχουμε ένα αληθινό πορτρέτο του Μωρίς Μπλανσό: ο σκοτεινός απατεώνας.

Ο Θωμάς για τον Άγγελο Τερζάκη υπήρξε δίψυχος. Αλλά εδώ μου φαίνεται πως πρέπει να σταματήσω. Αυτή η διχοστασία των ψυχών ταιριάζει γάντι στον Μπλανσό και την σκοτεινή του γάτα.

Κανείς όμως δεν έγραψε για τον Θωμά τον άπιστο, ο οποίος ήθελε να βάλει το δάκτυλο επί των τύπον των ήλων, γιατί δεν πίστευε πως ο Χριστός που σταυρώθηκε ήταν ο ίδιος με αυτόν που έβλεπε μπροστά του αναστημένο .

Μήπως, με βάση τους κανόνες της λογικής, λογοτεχνική και πραγματική γάτα και Ιησούς σταυρωμένος και αναστημένος είναι το ίδιο πράγμα;