(Ενός πολιτικού στροβιλιστή)

O στρατηγός Εμίλιο Μόλα, ο διοικητής των τεσσάρων φαλαγγών που πολιορκούσαν τη Μαδρίτη το 1936, σε ερώτηση δημοσιογράφων για το ποια από τις τέσσερις φάλαγγές του, θα εισερχόταν πρώτη στη Μαδρίτη, είχε απαντήσει: «Ήδη βρίσκεται μέσα στην πόλη μία φάλαγγά μας, είναι η πέμπτη φάλαγγα των Ισπανών πατριωτών, οι οποίοι είναι έτοιμοι να ξεσηκωθούν κατά των ερυθρών δήμιων» (Με τον όρο «ερυθροί δήμιοι» ο Μόλα, βέβαια, εννοούσε την εκλεγμένη δημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας)

Έκτοτε ο όρος πέμπτη φάλαγγα χρησιμοποιείται για να περιγράψει, να χαρακτηρίσει την με οποιοδήποτε μέσο – δολιοφθορά, προπαγάνδα, διασπορά ψευδών ειδήσεων –  υπονόμευση εκ των έσω μιας αμυνόμενης ή πολιορκούμενης πόλης ή χώρας.

Αν υποθέσουμε ότι  η Ελλάδα σήμερα είναι μια αμυνόμενη χώρα, μια χώρα που βρίσκεται υπό πολιορκία, και ότι οι πολιορκητές είναι οι δυνάμεις των τοκογλύφων και οι πιο επιθετικοί κύκλοι του γερμανικού – και όχι μόνο –  ιμπεριαλισμού, υπάρχει και δρα, άραγε, μια 5η φάλαγγα στο εσωτερικό της; Κι αν ναι, πού μπορούμε να την εντοπίσουμε; Και ποιοι μπορεί να την αποτελούν.

Αν υπήρχαν σήμερα πεμπτοφαλαγγίτες στη χώρα, οι περισσότεροι από δαύτους θα βρίσκονταν σίγουρα στα ιδιωτικά ΜΜΕ. Εκεί θα έβρισκαν μια ζεστή και ασφαλή φωλιά. Οι ιδιοκτήτες των μεγάλων καναλιών και εφημερίδων δεν φαίνεται να αγαπάνε ιδιαίτερα τη νέα κυβέρνηση. Χρωστάνε – βλέπετε – πολλά. Και στο δημόσιο – και στις τράπεζες. Κι αν τα χρέη προς τις τράπεζες μπορεί να μην τους προβληματίζουν και τόσο (για ευνόητους λόγους), τα χρέη που έχουν προς το δημόσιο μπορεί να τους στερήσουν την άδεια λειτουργίας των καναλιών τους, αλλά κι άλλα προνόμια. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προεκλογικά προειδοποιήσει ότι θα έκανε κάτι τέτοιο. Κανένα, το λοιπόν, πρόβλημα δε θα χαν οι μεγαλοϊδιοκτήτες των ΜΜΕ και οι καναλάρχες αν κάποιος δημοσιογράφος τους λασπολογούσε ή συκοφαντούσε – λέμε τώρα – έναν υπουργό της κυβέρνησης λόγου χάρη. Ούτε κι αν καλλιεργούταν, μέσα από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τους ή τα δελτία ειδήσεων των καναλιών τους, ένα κλίμα πανικού για μια ενδεχόμενη στάση πληρωμών στο εσωτερικό (μισθοί – συντάξεις) ή για έξοδο από το ευρώ. Λέμε τώρα… Υποθέσεις κάνουμε…

Πού αλλού, όμως, θα μπορούσαν να υπάρχουν πεμπτοφαλαγγίτες;

Θα μπορούσε, άραγε, να υπάρχει μια πέμπτη φάλαγγα στον κρατικό μηχανισμό στα υπουργεία, στη Βουλή, στην ΕΛΑΣ, στο ευρύτερο δημόσιο; Είναι δυνατόν υψηλόβαθμα στελέχη του δημοσίου που ανεδείχθησαν από την προηγούμενη κυβέρνηση να υποσκάπτουν τις προσπάθειες της νέας κυβέρνησης, να κωλυσιεργούν, να αρνούνται παθητικά να εκτελέσουν εντολές ή, ακόμα – ακόμα, να οργανώνουν προβοκάτσιες; Υποθετικά μιλώντας, ναι, κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό. Αλλά δε μπορούμε να πιστέψουμε ότι τέτοια πράματα συμβαίνουνε στη χώρα μας. Μπορούμε;

Αν υποθέταμε ότι υπάρχει και δρα ένα παρακράτος – φαντασία που την έχουμε! – τότε θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι αρκετοί πεμπτοφαλαγγίτες θα είχαν βρει καταφύγιο εκεί. Ή, καλύτερα, θα είχαν προσληφθεί απ’ εκεί. Και τι θα μπορούσαν να κάνουν (οι παρακρατικοί  πεμπτοφαλαγγίτες); Θα μπορούσαν, πρώτα απ’ όλα, να βοηθούν – ποικιλοτρόπως – όλους τους παραπάνω 5ο φαλαγγίτες. Μετά, θα μπορούσαν – λέμε τώρα – να διεισδύσουν σε μια πορεία αναρχικών – οι οποίοι, σημειωτέον, φημίζονται για την οργάνωση, την πολιτική οξυδέρκεια και την προνοητικότητα τους – και να κάψουν τη μισή Αθήνα. Αλλά αυτά τα πράματα δε γίνονται

Αν μέχρι τώρα μιλούσαμε υποθετικά, στην παρακάτω περίπτωση πρέπει να εκφράσουμε βεβαιότητα. Όχι, δεν υπάρχει περίπτωση να δρουν και να λειτουργούν πεμπτοφαλαγγίτες στις 4 θεσμικές τράπεζες της Ελλάδας (την λευκή, την πυρρά, την μελανή και την χλωρή), αλλά ούτε και στην Τράπεζα της Ελλάδος. Ούτε και να το σκεφτόμαστε! Αυτά κι αν δεν γίνονται!

Αδιανόητο, επίσης, θα ήταν να υποθέταμε – αβάσιμα, ανυπόστατα και κακόβουλα – ότι στελέχη της νδ του Σαμαρά υπονομεύουν και σαμποτάρουν τη νέα κυβέρνηση της χώρας. Αλλά ούτε και το ότι διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις και σπέρνουν τον πανικό, σαν να ήταν αργυρώνητα παπαγαλάκια. Το ίδιο ισχύει και για τ’ άξια στελέχη του ποταμιού – γι’ αυτό είναι κι άξιος ο μισθός που λαμβάνουν….

Τα έξω και τα μέσα

Απ’ ότι φαίνεται, και ύστερα από τις πρόσφατες –  σχετικά θετικές για την ελληνική πλευρά – εξελίξεις στην υπόθεση της διαπραγμάτευσης , ίσως τα μεγαλύτερα προβλήματα η κυβέρνηση να τα αντιμετωπίσει απ’ το εσωτερικό και όχι απ’ το εξωτερικό. Απέναντί της θα βρει (αν δεν έχει ήδη βρει) ένα σημαντικό τμήμα της αστικής τάξης, αλλά κι ένα συνασπισμό λαμόγιων (ας μην τους πούμε 5οφαλαγγίτες ακόμα), τα οποία την είχαν βγάλει καθαρή την προηγούμενη περίοδο – αν δεν είχαν κονομήσει κιόλας. Όλα αυτά τα λαμόγια θα επιχειρήσουν να υπονομεύσουν την κυβέρνηση, να την αδυνατίσουν, να την ανατρέψουν ή να την κάνουν του χεριού τους

Αλλά η μεγαλύτερος υπονομευτής της κυβέρνησης να αποδειχτεί ο ίδιος της ο εαυτός. Η εμμονή της, δηλαδή, στην ευρωπαϊκή ιδέα μπορεί να την υπονομεύσει περισσότερο απ’ τον όποιο 5ο φαλαγγίτη

Επομένως, έξω πάμε καλά. Μέσα;