Ονειρεύομαι

Ονειρεύομαι.

Φαντάσου να ξάπλωνα δίπλα σου.

Να μύριζες τ’ άρωμα μου για πάντα.

Να αποκοιμιόσουν. Να μεθούσες.

Να αντίκριζες,

Τον ώμο μου να ξεχύνεται πλάι σου, 

σαν άστρο λευκό στο σκοτάδι.

Δες.

Ονειρεύομαι.

Μπορείς να γευτείς τον ωκεανό στο δέρμα μου.

Στης αγνότητας μου το άνθος.

Ονειρεύομαι.

Ότι είμαστε νερό, ήλιος και σύννεφα σκόνης.

Και ξυπνώ νομίζοντας ότι είμαστε λεύτεροι.

Εκεί ξεκινούνε όλα.

Η επιθυμία.

Ο πόθος.

Τ’ αγνάντεμα.

Χαϊδεύεις το σώμα μου.

Χαϊδεύεις την σκέψη μου.

Πιότερο τι;

Κι όταν στάζω το δάκρυ μου,

Γίνεται ουρανός στα μάτια σου.

Πετρώνει γίνεται ηδονή.

Κι όταν γέρνουμε ο ένας στον άλλο,

Αλλάζει ο κόσμος.

Φωτιά που μας δίνει φτερά.

Ονειρεύομαι.

Κι όταν ντυθώ στα λευκά,

Στο δώμα που θα φωτίζει ο ήλιος χρυσός,

Τις μορφές μας να σμίγουν,

Με τις σκιές μας να φέγγουν στους τοίχους.

Θα σ’ αγγίζω ξανά.

Φως εσύ.

Καρδιά εγώ.

Φως εκ φωτός.

Λάμψη.

Ένωση.

Και ένα κορίτσι μικρό,

γεμάτο λουλούδια λευκά,

Η κόρη που θα ‘ρθει να μας σημάνει τα σήμαντρα.

Της ελπίδας του Έρωτα…