Άραγε τι λέν’ τα μάτια μου;
15/12/2023
Τα μάτια μου σκορπάνε σταγόνες και γεμίζουν θάλασσες.
Ποτίζουν ανοιξιάτικους μπαξέδες με χιλιάδες φιλιά και τραγούδια.
Κι η Άνοιξη ακόλαστη σκορπίζει από τα βάθη μου, αιώνες αγάπης…
Και τα χαμόγελα μας πνίγουν στεναγμούς της ηδονής και της οδύνης.
Λουλούδι που αγαπά το χώμα να ριζώνει μέσα του.
Θωπεία που προσμένεις τη στιγμή…
Τα μάτια μου τι μοιάζουν, τις ώρες τούτες;
Δυο άντρα φωτισμένα με μυστήριο…
Και το βλέμμα φλογίζει σαν αστραπή.
Έκρηξη θαρρώ στο σκότος.
Ίμερος τρέχει γοργά, ανατριχιάζοντας το βλέμμα…
Και αντικρίζεις τον καθρέφτη.
Μέσα του η όψη μου γλαυκή να αναδύεται.
Δυο χείλη κόκκινα και δυο φλόγες από πάνω συνθέτουν την πλάση.
Άραγε τι λέν’ τα μάτια μου;
Κι όσο βάθος χωρά, υπάρχει κάποιος για να ξεδιψάει με το φως τους;
Κι όλοι οι κόκκινοι ήλιοι μαζεμένοι αντιφεγγούν..
Και ο ουρανός ραγίζει εκεί μέσα.
Σμίγουν ο Έρωτας κι ο Θάνατος αντάμα…
Άραγε τι λεν’ τα μάτια μου;
Πιο διάφανα, υγρά…
Κι ένα άπειρο χαραγμένο και στενό…
Χρώματα χίλια, σχήματα χίλια…
Κάλλη και θείες ηδονές..
Χύνουνε γυμνότητες του κορμιού μου, αβύσσους…
Ηλιογέννητα, ατίμητα πετράδια.
Ναός μυστήριος και το σώμα μου θυσία…
Στης καρδιάς μου, τα βάθη σαλεύουνε βρύσες φωτός.
Ολοπράσινη, ολόανθη αγκαλιά…
Με μάγια σκορπάνε τους ύμνους…
Άραγε τι λεν’ τα μάτια μου;
Αθώα, πολύτροπα, ξάστερα…
Θρέφεται και ανθίζει…
Άραγε τι λέν’ τα μάτια μου;
